Son on dört yıldır hayatıma en büyük renkleri katan, baba kelimesinin benim için anlam kazanmasını sağlayan, sırf ben bu kitapları yazabileyim diye en minnak oğlumu ayağına koyup sallayan, arkadaşım, abim, dostum, can yoldaşım, biricik babam Hüseyin Çivicioğlu'nun anısına...

22.12.2016

Unutursak kalbimiz kurusun

Vasiyetname

Benimle birlikte bu masalı okumak için kitabın sayfalarını aralayan sevgili okuruma;

Okuyacağınız bu hikâye gerçek bir hayat hikayesinin kurguya dökülmüş hâlidir. Kişilerin isimleri ve mekânlar tarafımca değiştirilmiştir. Okuyacağınız satırlarda kendinize ve hayata dair bir masal bulabilmeniz dileğiyle.

İyi ki varsınız, çok seviliyorsunuz...

Büşra Çivicioğlu

SESSİZ GEMİ

Artık demir almak günü gelmişse zamandan,

Meçhule giden bir gemi kalkar bu limandan.

Hiç yolcusu yokmuş gibi sessizce alır yol;

Sallanmaz o kalkışta ne mendil ne de bir kol.

Rıhtımda kalanlar bu seyahatten elemli,

Günlerce siyah ufka bakar gözleri nemli.

Biçare gönüller! Ne giden son gemidir bu!

Hicranlı hayatın ne de son matemidir bu!

Dünyada sevilmiş ve seven nafile bekler;

Bilmez ki giden sevgililer dönmeyecekler.

Birçok gidenin her biri memnun ki yerinden,

Birçok seneler geçti; dönen yok seferinden.

Yahya Kemal BEYATLI

Öleceğiniz günü öğrenseniz ne yapardınız?

Ne kadar gününüz kaldığını, kalbinizin kaç kere daha atabileceğini, ortalama alacağınız nefes sayısını...

Ben öğrenmiştim kaç günüm kaldığını.

Kaç nefesim olduğunu.

Şimdi geriye kalan tek şey elimdeki kalp kırıklarımdı...