Ether keek volledig stil naar het levenloze lichaam van zijn vriend en dan naar dat van Dwelle. Beide hadden hun ogen nog open, maar bij beide was de adem, de geest en het bewustzijn ontnomen. Dankzij het spel dat ze speelden. Dankzij het spel die zijn eigen regels maakten. Ether keek naar de dobbelsteen die zijn kant op rolde, het was zijn beurt. Hij moest, hij was de laatste. Maar hoe moest hij dit nog winnen, en als hij zou winnen. Zouden Dwelle en Torne dan weer terug komen of is dit echt het einde van hen? En als hij zou verliezen, is het dan ook zijn einde? 

Al duurde het maar even, toch pakte hij de dobbelsteen vast. Hield het tussen zijn vingers, in zijn hand en voelde de koelte die de steen bezat. "Mijn laatste kans, onze laatste kans," zei hij zacht en gooide de dobbelsteen voor zich uit. Het rolde en rolde totdat het stil lag. Totdat het een antwoord gaf, een vier. Hij moest vier stappen zetten en daarna moest hij een kaart pakken. Een kaart met waarschijnlijk een zelfde soort tekst en een zelfde soort einde. Hij moest slimmer zijn dan het spel, wist hij. Al had hij nog steeds geen idee hoe hij dat moest doen. 

Rustig pakte hij de kaart van de stapel en las de opdracht wel drie maal. "Sluit de ogen en zie zwart, het plan verborgen in het gat," las hij de zin hardop voor. Even twijfelde hij of hij de opdracht wel moest volbrengen, denkend aan de andere en hun lot. Maar toch, ondanks het risico die hij dacht te nemen, sloot hij zijn ogen en zag het zwart voor zich. Denkend aan de zin die hij las zocht hij naar het plan dat verborgen zou zijn in een gat. Al had hij geen weet welk gat. Het moest er zijn, vond Ether. Het moest er zijn, alles heeft een plan. 

Hij bleef zoeken, bleef naar het donkere kijken met de ogen dicht. Maar telkens zag hij een gat, zag hij het voor zich maar zat er geen plan in verscholen. Alsof het er toch niet zal zijn. Zuchtend wilde Ether bijna zijn ogen openen. Wilde hij opgeven zodat het spel had gewonnen. Maar net voor dat moment dat hij zijn ogen wilde openen had hij het. Had hij het eindelijk gevonden. Het plan van hoe hij dit spel zal winnen, en dat zal lukken. Daar had Ether alle vertrouwen in.