Dersin bitmesini bekliyordum. Çok sıkıcı bir dersteydik. Coğrafya dersi bu kadar sıkıcı olmak zorunda mıydı ki? Camdan dışarı baktığımda beden eğitimi dersi olan sınıfı görmem ile birlikte aklıma Onur geldi. Bu Onur'un sınıfıydı ve Onur bugün nöbetçiydi. Hemen telefonumu elime aldım ve Onur'a mesaj attım.

[Belizsarıkaya] = Kurtar Beni Onur.

[Vansasıgı] = Hay hay neyden kurtarmam gerekiyor kahramanın olmamı istiyorsun yani?

[Belizsarıkaya] = Dersten kurtar beni.

[Vansasıgı] = İşi düşünce mesaj atarmış.

[Vansasıgı] = Onun adı neymiş.

[Vansasıgı] = Vans Güzeli, Vans Güzeli, Vans Güzeli.

[Belizsarıkaya] = Dersten çıkmama yardımcı ol işte Onur?

[Vansasıgı] = Tamam geliyorum.

Ona görüldü attım ve gelmesini bekledim. Birkaç dakika sonra sınıfa geldi ve gözleri direkt beni buldu. "Hocam müdür Beliz Sarıkaya'yı çağırıyor."

Hocanın gözleri bana geldi. Sonrasında tekrar Onur'a baktı. "Kaşeli kağıt getir bana."

İşte şimdi sıçtık...

Lakin böyle olmadı bir süre sonra Onur elinde kağıt ile geldi. Hemen yerimden kalktım ve onun yanına gittim. Sınıftan çıkmıştık. Gözlerini bana dikti. "Hadi yine iyisin."

"Teşekkür ederim sağ ol Vans." Güldü. "Kahramanın oldum mu ben şimdi yani?" Bu nasıl cümleydi böyle. Kafamı aşağıya yukarıya sallayarak onayladım. Bahçeye doğru yürümeye başlarken konuştum. "Kağıdı nasıl aldın?"

"Müdür çoktan gitmişti. Muhtemelen bir saate gelir. Ben de kaşe bastım kağıda."

"Sen gerçek bir kahramansın Onur."

"Biliyorum ben gerçek bir kahramanım."

Sonrasında gözlerini bana dikti. "Seni de seviyorum ayrıca."

"Ben de."

"Vallaha mı lan?"

"Vallaha."