Selamlar. Nasılsınız?

👟

Kalemin tepesini dudaklarımın arasından çıkardım ve tahta da bön bön bana bakan, dersi dinlemediğimi düşünen hocaya cevap verdim. "x = -47" Hâlâ lise birinci sınıftaydık sanki. Bu kadar basit soru mu olur?

Hoca cevabımın doğruluğunu kafası ile teyit etti ve tahtaya yazdı cevabı. Gözlerimi sınıfta gezdirdiğimde herkes cevabı tahtadan geçiriyordu. "Aslı sen de mi?" Bön bön suratıma baktı. "Lan yanında oturuyorum baksana nasıl çözmüşüm?" Aslı defterime baktı sonrasında göz devirdi. "Belki sen yanlış çözmüştün?" Tahtaya diktim gözlerimi. "Ulan biz bu konuyu lise birden beri görüyoruz neden yanlış çözeyim?" Kafasını salladı. "Doğru." Güldü. "Ama ben yanlış çözdüm." Kafasına vurdum ve göz devirdim. O ara telefonuma bildirim sesi gelmişti.

[Vansasıgı] = Kalem tepesi mi? Tadı güzel mi bari?

[Belizsarıkaya] = Ruh gibi sınıfta mı geziniyorsun?

[Vansasıgı] = Evet.

[Belizsarıkaya] = Sen bizim sınıfta mısın?

[Vansasıgı] = Hayır.

[Vansasıgı] = Dışarıdayım görüyorum seni.

[Vansasıgı] = Okul camları alçak ya biraz.

[Vansasıgı] = Seni görebiliyorum.

[Vansasıgı] = Bu da işime geliyor.

Kafamı dışarı çevirdiğimde birden fazla kişi vardı. Buraya bakan birisi vardı, ama çok uzaktaydı. Gözlerimi kıstım ve ona baktım. Onun yüzünü göremiyordum. O beni nasıl tanımıştı?