Bölümü Okuyanlar emoji koysun.

Gençler Leonardo aşkım için fanfiction yazdığım textinge bakmayan ayıp eder.

👟

"Dört ekmek ha unutma!" Gözlerimi anneme diktim. "Anne üç kişi var evde." Annem mutfaktan kafasını çıkardı. "Senin baban üç kişi ediyorum kızım. Sen dört ekmek al." Oflayarak kafamı aşağıya yukarıya salladım. Ailemin tek çocuğu olarak ekmek almaya ben gidiyordum. Bu arada annem resmen babama öküz muamelesi yapmıştı.

Kapıyı kapattığımda elimdeki paraya diktim gözümü. Kağıt yüz lira vardı ve ben iki parça şey alacaktım. En azından parayı tam vermemişlerdi. Çikolata alabilirdim. Bahçeden çıktım ve kaldırımda yürümeye başladım. Yan eve baktığımda aylardır boş olan tek katlı evin dolu olduğunu gördüm. Bahçede iki adam bir kutu taşıyordu. Uzun zamandır dışarı çıkmadığımı, çıksam bile adam akıllı etrafı görmediğimi fark ettim.

Kutuyu taşıyan genç adamları yönlendiren genç sarı saçları olan bir çocuk vardı. Eli ile işaret yapıyordu. Durmuş onları seyrediyorum film seyreder gibi. Kutu büyüktü. Buzdolabı olmalıydı. Ben tahmin yürütürken güm diye ses gelmesi ile yüksek sesli bir küfür duydum. "Hay yapacağın işi sikeyim Bora!"

"Yalnız adam sana yardım ediyor dolabı taşıyor sen küfür ediyorsun. Ayıp be!" Bir anda kendimi bağırırken buldum. Bana ne oluyordu ki?

"Sana ne la-" Çocuk gözlerini bana diktiğinde edeceği lafı yarıda kesti. Birkaç adım attı. Onu şimdi daha yakından görüyordum. Mavi gözleri vardı. "Sen arkadaşlarına hiç küfür etmiyor musun?"

"Ediyorum?"

"E o zaman neden konuşuyorsun?" Anormalmişim gibi saçlarıma baktı. Birkaç saniye saçlarıma baktıktan sonra yüzüme baktı. Saçlarıma bakması konuyu değiştirmeme neden olacak hamleydi. "Hadi yan evde oturan komşu çocuk. Sen ne diyeceksin saçlarıma, turuncu oluşuma." Alayla güldüm. "Mandalina mı?"

"İyiymiş. Bence saçların güzel takma bu kadar Pinokyo."

"Pinokyo?"

"Az önce burnunu soktun da. Bundan sonra daha az atla konulara. MazAllah boğulursun Pinokyo."