Wstałam tak gdzieś o godzinie 19.27. podeszłam do szafy i założyłam mój mundurek.

- Hej Neko-Chan! - uslyszałam głos Kou'a

- Witaj, czegoś potrzebujesz? Jak nie to wypad! - powiedziałam

Nie mam zamiaru być dla niego miła. On kazał mnie porwać od osób których polubiłam.

- Czego Neko-Chan jest zła? - spytał

Nie odzywałam się.

- Odezwij się do swojego przyszłego męża! - powiedział

Wkurwiłam się na słowo przyszłego męża. Odwróciłam się do niego i dostał ode mnie z liścia. Wiem, że jestem tylko marnym człowiekiem i nic na wampira nie zdziałam, ale zawsze warto spróbować.

- Nie odzywaj się do mnie! A teraz wynocha z mojego pokoju! - powiedziałam

- Nigdzie nie wyjdę! - powiedział

- To ja sobie pójdę! - powiedziałam i wyszłam

Szłam przez korytarz gdy nagle zobaczyłam Ruki'ego. Przeszłam koło niego nic nie mówiąc.

- Yuki zaczekaj! - zawołał mnie

- Czego?! - spytałam

- Po co ubrałaś mundurek? - spytał

- Idę do szkoły! - powiedziałam

- Nigdzie nie idziesz! Będą tak bracia Sakamaki, a oni nie mogą cię zobaczyć - powiedział

- Właśnie oni tam będą, a ja chcę ich zobaczyć! - powiedziałam

- Zostajesz tutaj! - powiedział

- Kim ty do cholery jesteś żeby mi rozkazywać?! - spytałam

- Panem tego domu! - powiedział

- Mnie to gówno obchodzi czy mi nie pozwolicie iść do szkoły! Pójdę i koniec kropka! I lepiej mnie nie wkurowaj! - powiedziałam

Poszłam w kierunku jadalni. Zastałam tam moją kuzynkę Akire.

- Hej Yuki! - przywitała się ze mną

- Cześć! - powiedziałam

- Coś nie tak? Dziwnie wyglądasz - powiedziała

- Wszystko jest nie tak! Porwano mnie od osób które polubiłam! Każą mi wyjść za jakiegoś skurwysyna! I zabraniają iść do szkoły! - pojedyńcza łza spłynęła mi po policzku

- Nie martw się.... Pomogę ci - powiedziała

- Dzięki - uśmiechnąłam się

- Chcesz tak wrócić? - spytała

- Tak... I to bardzo! - powiedziałam

- Pomogę ci - uśmiechnęła się

- Dzięki... Chcesz wrócić ze mną? - spytałam

- Yuki tu mam swój dom... - powiedziała

- Tam też, nie przemój się tym zboczeńcem, a tak w ogóle i tak miałaś tam ze mną trafić - uśmiechnęłam się

- Masz rację... Idę z tobą! - powiedziała

- Wspaniale, plan ustalimy w szkole, albo w moim pokoju.... A tak w ogóle z kim ty jesteś w klasie? - spytałam

- Emmm... Z jakimś tam Subaru, Yuma i Laito - powiedziała

- Ciekawe, ja z Kanato i Aya... - nie dokończyłam, bo ktoś nam przerwał

Obie odwróciłyśmy się w stronę drzwi i zobaczyłam w nich Kou'a.

- Czego znów chcesz?! Mało ci po tym! - powiedziałam

- Chce żebyśmy żyli razem w zgodzie, a potem ożenili - powiedział

- Już ci mówiłam, że się z tobą nie ożenie! - powiedziałam

- Co mnie to co mówisz! Jesteś moją i tyle Neko-Chan - uśmiechnął się

- Ona nie chce być z tobą! Nie kumasz tego?! - spytała Akira

- Akira co w ciebie wstąpiło? - spytał

- To że każecie mojej ukochanej kuzynce wychodzić za takiego pajaca! - powiedziała

- Mniejsza choć Akira idziemy do szkoły - powiedział

- Yuki idzie z nami! - powiedziała

- Nie ma mowy! - powiedział

- Jak nie to się potniemy! - powiedziała

Akira poszła po dwa noże i jeden mi podała.

- Nie róbcie tego! - powiedział

- Yuki idzie z nami do szkoły?! - spytała

- Nie! - powiedział

- Twój błąd! - powiedziała

Obydwie potnełyśmy się. Trochę krwi nam spłynęło po ręce, bo Kou nam przeszkodził.

- Dobra! Może iść do szkoły! - powiedział

- No! To ja rozumiem - powiedziała

Odłożyłyśmy noże na blacie i poszłyśmy do białej limuzyny.

( Kilka minut później )

Byłam w szkole i od razu pobiegłam do środka.

Szukałam któregoś z braci, ale nikogo nie mogłam znaleźć.

- Czy to nie moja kochana Bitch-Chan? - uslyszałam znajomy głos

Odwróciłam się i zobaczyłam Laito. Stałam tak z nim w twarzą w twarz aż w końcu podbiegłam do niego i się przytuliłam.

- Bitch-Chan czy to ty? - spytał Laito

- Tak się cieszę, że cię widzę! - łzy mi leciały po policzkach

- Ej! Nie płacz! - wytarł łzy które mi spływały

- Będę silna - uśmiechnęłam się

- Gdzie byłaś? - odwróciłam się

- Reiji, Shu, Kanato, Subaru! - przytuliłam się do każdego

- Powtórzę pytanie GDZIE BYŁAŚ? - spytał Reiji

- Zostałam porwana! - powiedziałem

- A nie mówiłem - powiedział Laito

- Przez kogo? - zapytał Reiji

- Przez barci Mukami - powiedziałam

- Pozabijam każdego! - powiedział Subaru

- Nic mi nie jest! - powiedziałam

- Nie? A ta krew to co? - spytał Laito

- To nic takiego... - powiedziałam

Laito złapał moją rękę i ją oblizał tak żeby nie było widać spływającej krwi.

- A tak w ogóle? - spojrzeli na mnie - Gdzie Ayato? - spytałam

- Ayato... Został w domu - powiedział Shu

- Co? Dlaczego? - spytałam

- Nie mógł się pozbierać po twoim zniknięciu - powiedział Kanato

- Mam się czuć zazdrosny Bitch-Chan? - spytał Laito

- Nie! Ja go nie kocham! Tylko brakuje mi go... Tak jak was! - powiedziałam

- To słodkie Bitch-Chan - uśmiechnął się Laito

W tym samym czasie w mojej głowie zawitał ekstra pomysł.

- Powiedzcie Ayato, że jestem w rezydencji Mukami! - powiedziałam

- Po co? - spytał Laito

- Żeby się o mnie nie martwił... Niedługo ucieknę i wrócę do was... Obiecuję! - powiedziałam

- Trzymamy cię za słowo - powiedział Reiji

( Kilka dni później )

Nie przemyślałam z Akirą planu ucieczki, bo Kou zamknął mnie w piwnicy!

Siedziałam w tej piwnicy chyba z 3 dni. Dawali mi jeść tylko chleb i wodę jak jakiemuś więźniowi!

Nawet do szkoły nie mogłam iść, trzymali mnie tu jak jakaś niewolnice... Umieram z głodu.

Poszłam spać.

TIME SKIP

Moje spanie nie trwało długo, bo ktoś wszedł do piwnicy. Leżałam tak żeby nie patrzeć tej osobie w oczy.

- Kou wiem, że to ty! Wyjdź z tąd! Nie potrzebuję jedzienia! - powiedziałam

Ten ktoś złapał mnie za ramiona i podniósł. Szarpałam się.

- Powiedziałam coś! Puszczaj mnie! - walnęłam tego kogoś w twarz

- Desko! Co robisz?! - zobaczyłam twarz Ayato

- Ayato! - przytuliłam go tak mocno, że pewnie tchu by mu brakowało, ale to wampir

- Podmienili mi deskę? - spytał

- Bardzo Śmieszne! A tak w ogóle co tu robisz? - spytałam

- Przyszłem cię uratować - powiedział

Patrzyłam się na niego z niedowierzaniem. Byle jaka dziewczyna uznała by go za księcia z bajki, ale nie ja. Szanuję go jako przyjaciela, a nie jak księcia.

- Sama bym sobie poradziła! - powiedziałam

- No napewno! Chodź nie mamy czasu - podniósł mnie i biegł

- Ayato czekaj! - powiedziałam

- Co znów? - spytał

- Musimy wziąść moja kuzynkę! - powiedziałam

- Gdzie ona jest? - spytał

- W swoim pokoju - powiedziałam

- To zbyt niebezpieczne - powiedział

- Wyskoczy z okna, a ty ją złapiesz! - powiedziałam

- Niech ci będzie! - powiedział

TIME SKIP

Akira przygotowała się do skoku, a jak skoczyła to Ayato ją złapał.

Patrzyłam się na nich z byka. Byłam wściekła na Ayato, że to zrobił, chociaż to był mój pomysł ale cóż...

- Możesz ją puścić?! - spytałam

Ayato postawił Akire na ziemie, a my zaczęliśmy biec.

TIME SKIP

Byliśmy już pod rezydencją. Akira wbiegła do środka, a ja oczywiście się potknęłam. Już miałam zaliczyć glebę, gdy Ayato mnie złapał.

Patrzył się na mnie, a ja na niego. Czekałam aż mnie postawi ale nic takiego się nie stało. Zamiast tego Ayato mnie pocałował.

Dziwnie się czułam, ale po chwili odwzajemniłam jego pocałunek. Pragnęłam go, a on mnie.

Nie wiem do czego by doszło jakby nie Laito.

- Bitch-Chan wróciłaś! - powiedział

Ja i Ayato oderwaliśmy się od siebie i spojrzeliśmy na Laito. Ayato był najwyraźniej wkurzony, a ja.... Sama nie wiem.

- Przeszkodziłem wam w czymś? - spytał

- Nie! - powiedziałam

Ayato się nie odzywał. Laito do mnie podszedł i mnie przytulił.

- Yuki... Kocham cię - powiedział

Zatkało mnie. Laito mnie kocha! On się zakochuje w każdej. Wtedy Ayato krzywo się patrzył na Laito aż w końcu sobie poszedł....

Jak myślicie Ayato jest zazdrosny o Yuki? Czy Laito naprawdę kocha Yuki? Czy Kou przestanie walczyć o Yuki?

Z kim chcecie żeby była Yuki na koniec? Z chęcią przeczytam wasze sugestie ;)

WikusiaChan 💗💗
( 1200 słów )