Ik bekijk de plek die Venna zojuist aangewezen heeft. Het is een gevangenis in het midden van Rasqueloria, dit gaat nog leuk worden. Ik kan me wel onzichtbaar maken of in een Revillan veranderen maar Venna niet.

Maar wacht eens? Misschien kan ik Nym om hulp vragen, zij kan zich immers ook in een Revillan veranderen.

Ik kijk Venna aan. 'Venna.' begin ik maar ze snijdt me af. 'Ik weet het, ik kan mezelf niet onzichtbaar maken en ik kan niet in een Revillan veranderen, ik zal je alleen maar tot last zijn.' zegt ze ietwat somber.

Oké zo bot had ik het dus niet tegen haar willen zeggen maar het is wel waar. 'Venna, het spijt me. Ik wil niet eindigen als een gebraden hoopje Moira of iets anders.'

'Neem Nym met je mee, zij kan ook uitstekend zwaardvechten en ze kan zich in een Revillan veranderen.' stelt ze voor. Ik knik.

Ik zwem naar boven om te kijken of Nym zich daar bevindt. En ja hoor, ze zit een boek te lezen in de hoek van de kamer.

'Nym?' vraag ik. Ze kijkt op. 'Kun je even beneden komen? Ik wil wat met je bespreken.'

Ze knikt en zwemt met me mee naar beneden. Eenmaal beneden laat ik haar de kaart zien van Rasqueloria. Ik wijs naar de gevangenis.

'Viana en Vaella zitten daar gevangen. Onze vrienden. We moeten ze redden alleen binnendringen zonder vermomming is onmogelijk. Ik kan me in een Revillan veranderen maar Venna niet, jij echter wel.'

'Je wilt dat ik mijn leven ga wagen voor twee meerminnen die ik niet ken?' vraagt ze bedenkelijk. 'Ik heb wel wat goed te maken met jullie. Ik ga mee.' zegt ze niet al te enthousiast.

'Dankje!'
Ik ben verbaasd dat ze zo snel instemt maar ik vind het niet erg, zolang ik Viana en Vaella er maar mee terug krijg.

'We moeten een plan opstellen.' bedenk ik me. Ze knikken allebei. 'Als jullie Valeria verlaten kunnen jullie je in een Revillan veranderen. In Valeria ben je in je niet veilig als Revillan. Nadat jullie uit Valeria zijn zullen jullie een redelijk veilige overtocht hebben met jullie nieuwe uiterlijk. Als jullie bij Rasquelor aankomen zwemmen jullie de stad in alsof jullie uit Rasquelor komen. Jullie gaan niet direct naar de gevangenis, dat zou opvallen. Als jullie bij de gevangenis aankomen moeten jullie twee bewakers uitschakelen zodat jullie je in hen kunnen veranderen. Op die manier zal het niet opvallen. Dan bevrijden jullie Viana en Vaella en dan wordt het moeilijk.'

Er verscheen een denkrimpel op Venna's voorhoofd. Ze had net al een groot deel van ons plan uitgedokterd. 'Vaella kan zichzelf onzichtbaar maken, maar Viana niet. Jullie zullen haar in een zak moeten stoppen ofzoiets zodat niemand haar ziet.'

Ik keen naar Nym, we dachten allebei hetzelfde. Dit ging moeilijk worden.

'Morgenochtend vertrekken jullie, ik zal zorgen dat alles klaar is.' zei Venna. 'Dankje.' zei ik dankbaar terug.

We besloten vroeg te gaan slapen en dus gingen wel al naar bed. Het verbaasde me dat ik dit keer een herinneringsdroom kreeg.

De volgende morgen stonden Nym en ik al vroeg klaar, we wilden immers zo snel mogelijk in Rasqueloria aankomen. In de schemering dus. Dan zou het makkelijker zijn om onopgemerkt een zak mee te slepen.

Venna kwam naar ons toe en gaf Nym twee zwaarden en mij wat proviand. 'Pas goed op jezelf en keer veilig en wel terug met Viana en Vaella.' sprak ze ons toe.

We knikten beiden en verlieten toen et huis, op weg naar de basis van onze vijand.

We glipten Valerion uit en later ook Valeria. We veranderden in Revillan nu we redelijk veilig waren voor de meermensen.

We bevonden ons nu op neutraal gebied. Er was helemaal niks. Niet eens een klein visje of een klein plantje, gewoon niks. Het stond me niet aan maar ik wist waar ik het voor deed, Viana en Vaella.

We zwommen verder. Het was me al opgevallen dat naarmate we verder zwommen het landschap steeds lelijker werd.

Toen we Rasquelor inzwommen werd het landschap nog lelijker. Er kwamen rotsen die zo te zien er al eeuwen lagen. Ze waren helemaal verweerd en gebroken. Later kwamen er ook een heleboel scheepswrakken bij.

Scheepswrakken? Waarom zouden waterwezens schepen nodig hebben? Mensen waren er niet dus wie zou die schepen dan wel gebruikt hebben?

Er lagen ook tientallen botten. Ik vond het er maar luguber uitzien. Nym blijkbaar ook want ze begon harder te zwemmen. Iets wat ik niet erg vond.

In de verte doemde een stad op. Het was al aan het schemeren en dus konden we de lichtjes van de stad zien.

De lichtjes zagen er vrolijk uit, de rest leek net een horrorverhaal. Naarmate we de stad naderden werd dit steeds duidelijker. Alles was gemaakt van botten en verweerd steen. Het verbaasde me dat er toch nog zoveel leven was.

We namen een route die we thuis al uitgestippeld hadden, niet regelrecht naar de gevangenis. Blijkbaar begon het leven hier pas in het donker want er kwamen steeds meer Revillan naar buiten. Ik vond het maar niks.

Ik pakte Nym's gewaad vast anders zou ik haar nog kwijtraken in de menigte aangezien iedereen er hetzelfde uitzag.

Toen we eenmaal door de menigte heen waren en de gevangenis bereikten kreeg ik pas echt kippenvel. De gevangenis was voor 90% gemaakt van botten met enkele stenen. Voor de opening stonden echter gespiesde hoofden van zowel meerminnen als allerlei andere wezens.

Ik huiverde. Ik wilde niet naar binnen maar ik moest wel, voor mijn vriendinnen. We hadden geluk, alle Revillan waren op het andere plein dus hier was, behalve de wachten, niemand.

Er waren twee wachten en dus besloten we ze allebei te overmeesteren. Ik besloot dat het tijd was voor een beetje hersenspoeling. Ik vertelde ze dat ze ook naar het plein moesten gaan. Een wacht begon naar het plein te lopen, de ander bleef echter stokstijf staan en keek ons recht aan.

We hadden een Revillan gevonden doe immuun was voor psychische krachten. Hij begon een raar geluid te maken en al snel kwamen er meer wachten. We zaten in de val.