'Ik ben eh... Water.' zei ik, nog steeds een beetje beschaamd dat ik mijn eigen naam niet wist.

Aqua wees naar een parcours achter haar. 'Daar zullen we testen of je fysiek sterk genoeg bent om je krachten hier te leren beheersen.'

Toen wees ze naar een opstelling. 'Daar zullen we testen of je vindingrijk bent. Als je allebei deze testen in een bepaalde tijd volbrengt zal ik testen of je krachten goed genoeg zijn. Als je daar ook voor slaagt zal je een volledige training krijgen met als doel het halen van de test voor de Elite.' vertelde ze me. Oké ik moest dus de volle 100% geven.

We zwommen naar het parcours. Ik zag dat er een net over de grond gespannen was waar je onderdoor moest. Daarna was er zo'n zelfde net gespannen alleen hier zat lucht onder. Vervolgens kwam er een klimmuur waar je omhoog moest klimmen, zonder je staart te gebruiken. En vervolgens zo'n zelfde klimmuur alleen nu met lucht. Ik kreeg het vermoeden dat er ergens een Luchtmeermin verstopt zat.

Als laatste was er nog een net van lichtstralen. Blijkbaar zat er ook nog ergens een Lichtmeermin verstopt. Ik was blij dat ik de laatste oefening niet met lucht hoefde te doen, dat zou niet zo geweldig zijn geweest met een staart.

Vervolgens zwommen we naar de opstelling. Ik dacht dat ik zou beginnen bij het parcours? Blijkbaar niet. Ik zag dat er een soort van toren van Hanoi stond. Blijkbaar kende ik dat wel. De schijven waren echter steeds groter wordende molenstenen. Het waren geen echte molenstenen maar ze leken er wel op. En dat kende ik dus blijkbaar ook.

Achter de toren staken twee stokken vanuit de bodem omhoog, daar moest ik dus de stenen naar verplaatsen. Alleen een kleinere steen mag wel op een grotere steen, maar een grotere steen mag niet op een kleinere steen.

Het ergste was nog wel dat ik die stenen met geen mogelijkheid zou kunnen optillen. Ik zag dat er nog een stellage was, dit keer met hefbomen en katrollen. Er begon al een plannetje bij me op te borrelen.

Aqua wees naar een plek waar ik moest gaan staan. 'En... 3...2...1... start!' riep ze. Ik zwom zo snel als ik kon naar de hefbomen. Ik wist dat hoe meer katrollen ik gebruikte, des te lichter de stenen zouden zijn.

Ik hing een heleboel katrollen aan de hefboom en haalde het touw er doorheen. Toen deed ik dat ook bij de andere twee hefbomen. Ik begon de stenen te verplaatsen en begon te puzzelen.

Er waren zeven stenen. Zeven stenen, dat is een lastige. Maar ik wist ergens in mijn onderbewustzijn dat ik deze toren al eens opgelost had. Ik verplaatste steen na steen tot ik er nog drie moest verplaatsen. Makkie. Ik verplaatste er één en kwam erachter dat het geen makkie was. De laatste drie stenen waren de moeilijksten. Aqua wees me erop dat ik niet zo heel veel tijd meer had en dus begon ik te haasten.

Net toen Aqua begon af te tellen, verplaatste ik de laatste steen. Ik had het gered! 'Heel goed gedaan, Water.' complimenteerde ze me. 'Dankje.'
Ik hoopte dat dat betekende dat ik de eerste test had gehaald.

We zwommen naar het parcours. Nu zou het moeilijkste gedeelte komen. Ik ging klaar staan voor het eerste net en Aqua begon af te tellen. '3...2...1... start!'

Ik racete als een bezetene naar het eerste net. Ik dook eronder en begon te tijgeren. Mijn staart bleef vast zitten in het net! Ik woelde met mijn staart maar hij kwam niet los, ik besloot rustig terug te zwemmen en hem met mijn handen te bevrijden. Ik haalde de knoop uit het net en tijgerde snel verder. Ik had al genoeg tijd verloren.

Toen ik onder het net vandaan zwom, dook ik gelijk onder de volgende, met lucht dit keer.

Toen ik met mijn hele lichaam in de luchtbubbel zat, begon er wat te tintelen in mijn staart. Ik besteedde er niet veel aandacht aan en tijgerde verder. Dit keer kwam ik niet vast te zitten, gelukkig.

Ik zwom naar de klimmuur en begon mezelf op te trekken aan de steunen die erop zaten. Ik was blij dat er water was onderwater, het koelde me af zodat ik minder ging zweten. En als ik dat al deed dan kon je dat toch niet zien.

Ik werkte mezelf met moeite naar boven. Toen ik eindelijk boven was voelde ik me opgelucht, ik was al over de helft.

Ik zwom naar de muur met lucht, dit was zwaarder. Ik hoopte dat ik voor heel even toch nog mijn benen had gehad.

Toen ik met mijn hele lichaam in de luchtbubbel zat, begon mijn staart weer te tintelen. Ik voelde hoe ik mijn staart in twee helften kon gebruiken.

Wacht eens even? Ik keek omlaag en zag twee benen bungelen. Ik slaakte een verschrikt kreetje maar ik herpakte me snel weer. Nu had ik een voordeel bij deze proef. Ik klom omhoog. Zodra ik het water weer raakte kreeg ik weer een staart.

Ik zwom naar de laatste proef, de lichtstralen. Ik begon te zigzaggen tussen de stralen. Bijna raakte ik er eentje. Dit was echt een concentratie en behendigheidsproef.

Ik haalde toch de overkant, net voordat Aqua me wilde gaan vertellen dat de tijd op was. Ik zag de blik in haar ogen en ik wist dat het niet normaal was dat ik ineens benen had gekregen.

Ze staarde naar mijn staart. Ik keek ook naar mijn staart. Wat ik niet gemerkt had was dat toen ik mijn staart terug had gekregen, deze verkleurd was. Mijn staart was nu blauw met lichtblauwe en witte tinten.

'Je hebt twee elementen.' zei Aqua verbaasd. 'Er is maar één familie die twee elementen kan bezitten, de koninklijke familie.' zei ze nog verbaasder. 'Misschien ben jij wel het verloren kind van de koning.'