Powoli się zmieniam,

W taką starą książkę,

Bo jak ona, strony mam pożółkłe,

A w niej wspomnienia - niektóre prawie zanikłe.

Poziomy kurzu jedyne,

Chciały ze mną pozostać.

Ja uchyliłam się pod ich ciężarem,

Bo nie potrafiłam ich problemom sprostać.

Wyszłam na deszcz - orzeźwienie.

Kilka zdań porozmazywanych, jako ostrzeżenie,

Bo zapomniałam, że dusza lekka jak kartki papieru.

W końcu deszcz przestał padać, ale straciłam przyjaciół - których i tak miałam niewielu.

I tak powoli, z każdym dniem,

Staje się taką książką.

Starą, niepotrzebną,

Nieważną.

Moknę na deszczu,

I na słońcu blaknę.

Powoli zanikam,

Spisuję wspomnienia ostatnie.

Powoli już tracę siły,

I nadzieje tracę ostatnie.

O mój losie, jakże niemiły,

Nie będę tęsknić, mówiąc delikatnie.