Kolorowe łzy,

Błyszczące, niczym najpiękniejsze sny.

Takie krwią nasączone,

Soczyście czerwone,

I lekko niebieskie.

Jak słowa rzucane na wiatr - tak dalekie, a tak bliskie.

Kolorowe łzy,

Życiem pachnącym,

Oddechem cichym, pośród drzew szumiącym,

Nadzieją samą w sobie.

Niewielkim strumykiem, gdzieś tam w górach płynącym

I miłością...

Ale czym jest miłość, czym jest smutek i szczęście?

Gdzie są uczucia, nawet w tym chaosie, zamęcie?

Czym to wszystko, czym marzenia?

Czego warte są najpiękniejsze sny,

Jeśli nie popłyną te najczystsze, kolorowe łzy?