Chào các bạn! Vì nhiều lý do từ nay Truyen2U chính thức đổi tên là Truyen247.Pro. Mong các bạn tiếp tục ủng hộ truy cập tên miền mới này nhé! Mãi yêu... ♥

2.7


Uzun süredir uykusuzdum, gözlerim yanıyordu. Jordan ile konuşmamızın üzerinden üç, Brandon'ın gidişinin üzerinden on gün geçmişti. Karşımızdaysa davranışları saniyelik ruh hali değişimlerine bağlı fakat her zaman farklı açılardan tutarlı olmayı başarabilen Bayan Anderson vardı.

"Demek izin istiyorsunuz..." Jordan ile anlaşmış gibi başımızı iki kez aşağı yukarı salladık. "Hem de ikiniz birden?" Yeniden başımızı salladık. Jordan da tıpkı benim gibi ağzını kapatmış, sanki hiç açmayacakmış gibi dudaklarını birbirine bastırmıştı.

Bayan Anderson'dan izin almak için evine kadar gitmiştik, kapıyı büyük bir şaşkınlıkla açmıştı çünkü kütüphanede olmalıydık. Yerimizi ufak bir ücret teklifiyle George'a bırakmıştık. Bayan Anderson'a bunu açıkladıktan sonra Jordan sessiz kalmıştı. "Pekala, sanırım dört veya beş gün sonra izninizi kullanabilirsiniz. Geceleri kütüphaneyi sizden başkasına emanet edemem."

Jordan ellerini önünde kavuşturdu. "Bayan Anderson..." Beklemediğim bir anda bana döndü. "Şu kızın yüzüne bir bakın lütfen. Görmüyor musunuz, bir sıkıntısı var. Siz bize bir aile gibi davranıyorsunuz, izin verin de sorununu çözelim. Çok değil, yalnızca iki gün."

Bayan Anderson'ın gözleri dolmuştu. Bu durum beni oldukça şaşırtırken bize uzanarak iki koluyla bedenlerimizi sıkıştırdı. Jordan ile omuzlarımız birbirine geçmiş durumdaydı, omuzlarımızın üzerinde kalan boşlukta ise Bayan Anderson'ın başı duruyordu.

"Ah, evet. Pekala, bunu Mellanie için yapabilirim. İki gün sonra görüşmek üzere..." Geri çekildiğinde Jordan da ben de omuzlarımızı ovuşturduk. "Bu arada, şu anda kütüphanede duran arkadaşınıza para falan vermeyeceğim. Onu cebinizden karşılamak zorundasınız."

Jordan kendini tutamayarak öne eğildi ve Bayan Anderson'ı yanağından öptü. "Çok teşekkür ederiz, hiç sorun değil Bayan Anderson!"

Evinden çıktığımızda Jordan bana da sarıldı. "Sonunda arkadaşımı zombilikten kurtaracağım için o kadar sevinçliyim ki!" Geri çekildiğinde omuzlarımdan tutarak şöyle bir yüzüme baktı. "Resmen ruhsuzlaştın, tırtıl."

Ellerini geri çektiğinde omuz silktim, bu iki gün içinde neler olacağını kestirmek güçtü. Yapacağımız şey ise, oldukça düz bir şeydi. Kitabı inceleyerek bir ipucu bulacaktık.

Jordan'ın neden buna bu kadar sevindiğini anlamam için birkaç saat geçmesi gerekecekti.     

Bạn đang đọc truyện trên: Truyen247.Pro