Seher:

Otworzyłam szybko drzwi i spojrzałam na osobę za nimi.

- Proszę cię daj mi szanse bym mógł cię uszczęśliwić. Uczynić cię najszczęśliwszą kobietą na świecie. Pozwól mi na to a nie pożałujesz - mówi wchodząc do środka.

- Yaman ja..

- Chce byś była szczęśliwa.

- Yaman ale czy nam się do uda? - pytam patrząc na niego.

- Jeżeli damy z siebie wszystko to tak.

- Naprawdę tego chcesz ?

- Tak chce być z tobą.. dla ciebie..

- Nie wiem co mam powiedzieć..

- Zgódź się a pokaże ci Yaman'a którego jeszcze nie znałaś - mówi podchodząc bliżej mnie.

Po długim namyśle postawiłam warunek:

- Miesiąc jeżeli nam się nie uda przez ten czas to wtedy odpuszczamy.

- Czy będziemy wstanie odpuścić.. - Mówi i podchodzi na tyle blisko, że czuje jego oddech na swojej twarzy.

- Chce cię pocałować..

- To dlaczego tego nie zrobisz ?

Po tych słowach przyciągnął mnie do siebie łącząc nasze usta w pocałunku. Oddałam każde z nich każde było piękne i pełne miłość.

- Wiedziałem! Wiedziałem! - wyskoczył Mehdi.

- Mehdi? - odezwałam się odsuwając od siebie Yaman'a.

- Czyli wybrałaś? Jego ! Jesteście chorzy oboje idźcie się leczyć! - mówi i wychodzi trzaskając drzwiami.

Mimo tego ze nie chciałam zaczęłam płakać. Yaman zmusił bym spojrzała na niego.

- Żałujesz ?

- Nie..

- To dlaczego płaczesz ? Mam wrażenie, że żałujesz swojej decyzji.

- Nie Yaman niczego nie żałuje tylko jest mi przykro.

- Dlaczego?

- Że rozstaliśmy siędzie z Mehdim w taki sposób...

Kilka godzin później:

- Dlaczego wróciłeś ? - zapytałam chowając naczynia po obiedzie do zmywarki.

- Zrozumiałem, że moje życie bez ciebie jest ciemne. A dzięki tobie było jasne i nabierało kolorów.

- Naprawdę tak myślisz czy to chwyt by zarzucić wędkę ?

- Co jaka wędka ? - pyta rozbawiony.

- Żeby mnie złowić.

- Ja już dawno cię złowiłem.

- Tez fakt - mówię i chichocze pod nosem.

Posprzątaliśmy w kuchni i schowaliśmy resztę nauczyć do zmywarki. Po czym usiedliśmy na kanapie i włączyliśmy jakiś film oglądaliśmy w ciszy aż do pewnego momentu.

- Chcesz tu zostać na stałe ? - odzywa się.

- Do wczoraj jeszcze tak myślałam lecz teraz już nie wiem..

- Mhm.. rozumiem czyli zepsułem ci plany związane z przyszłością ? - pyta patrząc na mnie.

- Yaman to nie tak, że zepsułeś po prostu je zmieniłeś o tak.

- Mhm..

- A ty ? Zostawiłeś wszystko by tu przyjechać bo tu jestem ?

- Tak.

- Nie jestem aż tak ważna..

- Dla mnie jesteś najważniejsza rozumiesz ? - mówi i przyciąga mnie do siebie przytulając.

Resztę wieczoru mało się odzywaliśmy prawie wcale. Ja leżałam na jego nogach a on głaskał mnie po głowie. Od czasu do czasu pocałował mnie w policzek. Rozbawiając mnie tym... Czułam, że jestem szczęśliwa ale czy aby napewno?