Hello! My name is Quinn Del Mundo!

Ganda ko diba? Now let me tell you my Unbelievable Story. The Unbelievable Unwanted Wish.

Paano kung gigising ka isang araw at magpagtatanto mo nalang na nag balik ka pala sa iyong nakaraan?

Ohh! Curious kana no? Osya ikukwento ko na.

Dito nag simula ang lahat.

Nandito ako ngayon sa mall, balak naming mag date ni Sean Reid coz it's our anniversary!

Excited pakong lumabas nang bahay kanina.

Bago naman ako makalabas nang bahay ay kinausap ako ni lola.

More like pinag bantaan.

"Markahan mo ang araw na ito Quinn. This day will change everything." aniya.

Tumango tango lang ako sa sinabi ni lola. May sakit kasi siya at kadalasan lang siya nag sasalita nang kung ano ano. Suguro dahil narin sa kadahilanang may edad na siya.

Nakarating ako sa mall agad sa pamamagitan nang pag aarkila nang taxi.

Actually super lapit lang nang mall sa bahay namin, kayang kaya kong lakarin. Pero dahil gusto ko nang makaabot agad sakanya ay nag taxi na ako.

Nag lakad lakad lang ako saglit sa Mall. Napatingin ako sa cellphone ko na may 4 missed call at 1 text galing kay Sean.

Sean:

Sorry i can't come. Busy e.

Napakurap kurap ako. Naramdaman ko ang pamumuo nang mabibigat na luha sa gilid nang aking mga mata.

Ako:

Sure! Okay lang.

Pero hindi ako okay.

Anniversary namin ngayon. We should spend this day kasama ang isa't isa.

Dahil pakiramdam ko ay iyak na iyak na ako ay napagpasyahan kong pumunta agad sa Cr sa mall.

Pag kabukas ko sa pinto ay may narinig akong ungol na nag eecho sa buong Girls Cr.

Napabuntong hininga ako. Tss! Pati ba naman sa cr may mag tatalik? Umirap ako.

Suddenly nawala ang pag ka iyak ko dahil sa naramdaman kong ungol na umaaligawgaw sa cr.

Lumabas naman ang babae sa Cubicle at parang nahiya pa ang makapal na mukha na ito. May kiss mark pa sa leeg ang gung gong.

Inirapan ko siya at hinalamusan ang mukha ko.

Pagka angat ko sa ulo ko ay napatingin ako sa salamin sa harap ko.

May isang lalakeng lumalabas sa Cubicle kung saan lumabas ang babae.

Nanlaki ang mga mata ko nang makitang si Sean.

Nalaglag ang mga panga ko.

Dali dali akong tumakbo habang umiiyak sa daan.

Tinakbo ko nalang ang bahay namin sa mall.

Humahagulgol na ako sa iyak habang tumatakbo pauwi.

Wala akong pake kung pag tinginan ako.

Tatawid na sana ako nang daan nang may biglang dumaan na truck!

Buti nalang at napahinto ako agad at itinuloy ko na agad ang pag takbo pauwi nang nakalagpas na ang humaharurot na truck.

Pagkauwi ko ay nadasnan ko si lola. Sinalubong ako.

"Doest it hurt ija?" tanong niya habang hinahaplos ang aking pisngi.

Eto ba yung sinasabi niya kanina?

---End of Prologue---