Epilogue

.
.
.

Napagising ako at pinag masdan ang paligid. Nasa isang hospital ako.

Anong nangyayari? Pumikit lang ako! It's very clear! Pumikit lang ako pero hindi ko nakatulog. Suddenly naka higa ako sa hospital.

"M-ma? Asan po si Shawn?" agad kong tanong kay mama na ngayon ay natataranta na.

Niyakap ako ni mama sa tuwa at hinalikan sa noo.

"A-anong nangyari ma?" naguguluhan kong tanong kay mama.

"Anak, you've been in a coma for almost 2 years." sabi ni mama.

Nanlaki ang mga mata ko.

Y-yung wish?

Yung pag babalik ko sa past?

Was just all under my head? Dahil na coma ako? For 2 years?

Hindi ako makapaniwala.

"M-ma where's Shawn?" tanong ko kay mama.

"Ahm si Shawn, nag korea kasi siya anak eh, may inayos sila doon about sa business. Ayaw ka nga niyang iwan eh. Iyak siya nang iyak. Wala kasing araw na hindi ka niya binisita. Lagi siyang narito. Ayaw ka niyang iwan. " pag papaliwanag ni mama.

The voices. Yung mga naririnig ko. Yung sa pageant na narinig kong boses. Sakanya yun? Kay Shawn ang boses na yun?

It all makes sense now.

"H-how about Sabrina? Is she alive mom?" nababahala kong tanong kay mama.

"Of course! But now, pumasok siya sa PBB house! Mag aartista na bestfriend mo!" masayang sabi ni mama.

Natutuwa ako at nagagalak! Buhay si Sabrina!

S-so that means, si Lola. Buhay si lola!

Napatingin ako sa pintuan nang kwarto sa hospital, at nakita ko doon si lola na nakadungaw.

"Lola! Buhay ka lola!" sigaw ko kay lola.

Napatingin ako kay mama pero seryoso ang ekspresyon nang mukha niya.

"Lola? She's dead iha." biglang sabi ni mama.

Nanlaki ang mga mata ko.

"But ma! Ayun si lola oh!" sigaw ko sabay turo kay lola.

Pero nawala siya.

Nanindig ang mga balahibo ko.

Paano? Nag kasakit ba si lola kaya namatay? Anong nangyari?

"Your lola saved you from a near death accident Quinn. The day before your birthday 2 years ago, nung anniversary niyo ni Sean. Bigla nalang tumakbo palabas nang bahay ang lola mo. Hinabol ko siya pero hindi ko naabutan. Patawid ka sa daan at may humarurot na truck ang dumaan. Tinulak ka nang lola mo. Siya ang nabangga. Grabe naman ang pag kakauntog nang ulo mo sa malaking bato dahil sa pag kakatulak sayo nang lola mo, kaya na coma ka." pag papaliwanag ni mama.

Suddenly i remembered.

Nung araw na nakita kong nakikipag halikan si Sean sa isang babae sa mall, yun yung anniversary namin! Umuwi ako nang umiiyak.

So, yung nang yari kay Shawn na aksidente sa isip ko ay hindi sakanya nangyari?

Kundi saakin!?

-----

Shawn's PoV

Nagulantang nalang ako sa nabalitaan ko. Si Quinn. Naaksidente.

Dali dali akong nag punta sa hospital. Dinatnan ko siya walang malay. Bumuhos agad ang luha sa mga mata ko. I hate to see her na nasasaktan. Mas nasasaktan lalo ako.

Lalo lang akong nasaktan nang nakita si Sean na dinadalaw si Sean. I didn't gave him a chance. I punched his freakingly annoying ugly gay face.

Kasalanan niya kung bakit walang malay ngayon si Quinn ko.

Almost 2years past. Walang araw na hindi ko siya binisita. I'm always there for her.

Isang araw naka tanggap ako nang call galing sa kumpanya namin sa Korea. Pinapapunta nila ako. They needed me there.

But Quinn needs me here.

Ayoko pa sana siyang iwan. Taena para na nga akong batang nag hahagulgol dito kakaiyak dahil lang ayaw ko siyang iwan.

Habang nasa korea ako ay andaming good news ang dumating.

Si Sabrina na nakapasok sa PBB. Alam kong dream nita iyon kaya sobrang saya ko for her.

Pero ang higit kong ikinatutuwa ay ang pagkagising ni Quinn.

Nababalisa ako. I want to go home already para makita siya. But i can't dahil sa business dito sa korea.

Natutuwa pa ako sa mga kwento nang papa niya saakin. Close ko kasi ang papa niya.

Nakuwento niya saakin ang lahat nang kinuwento ni Quinn ko. Yung lahat nang napanaginip niya habang na coma siya.

Natutuwa ako at sa panaginip niya na yon ay ako ang naka tuluyan niya. Na excite pa nga si Kim na ma meet si Quinn in person nang nalaman naming naging best friends pala si Kim at Quinn sa isip niya.

For now, sobrang saya ko lang. I can't wait to see her.

I'll finally see her in 2 weeks.

~[Quinn's Point of View]~

[For the Best Experience, read while listening to: 'It Might Be You by: Stephen Bishop']

Dalawang linggo ang naka lipas. Masigla na ako ngayon.

Birthday ko ngayon, so i decided na puntahan ang lugar kung saan ako idinala ni Shawn sa isip ko.

Naaalala ko pa ang daan papunta roon but i'm not sure kung nag eexist nga iyon.

Habang nasa biyahe ay nag flashback lahat nang mga nangyari saakin sa isip ko habang nasa coma ako.

Yung unang araw, si Sean ang pinapansin ko.

Without knowing na si Shawn, siya yung nandiyan na agad, pinapatawa at pinapasaya ako simulat sapul.

Nag daan ang ilang araw ay nag ka away kami. Dun ko narealize na hindi ko kayang wala si Shawn.

The day na nag kaayos kami was one of the happiest day.

Through that day, lalo kaming naging close. We won a pageant pa.

Days past nag away uli kami.

But when eveything got cleared, i realized. He is the one.

Yung taong ayaw akong masaktan kaya gumawa siya nang paraan para protektahan ako kahit siya yung masasaktan.

Siya yung nakakapag kumpleto nang araw ko sa bawat ngiti niya.

Siya yung taong napamahal na saakin.

Siya yung taong miss na miss ko na ngayon.

Siya yung taong hinahanap ko.

Shawn..

Finally. Nakarating ako! Dali dali akong umakyat sa may bundok.

It's real! Nag eexist nga ito!

Pinag masdan ko ang paligid. Napaka ganda!

"Kung tayo ay matanda na
Sana'y di tayo magbago
Kailan man
Nasaan ma'y ito ang pangarap ko"

Tunog nang gitara, at yung boses..

Hindi kaya't?

"Makuha mo pa kayang
Ako'y hagkan at yakapin, ooh
Hanggang pagtanda natin
Nagtatanong lang sa iyo
Ako pa kaya'y ibigin mo
Kung maputi na ang buhok ko?"

Tumalikod ako para harapan ang nag kakanta.

Naroon nga ang nakangising si Shawn.

"Shawn!" sigaw ko.

"Pagdating ng araw
Ang 'yong buhok
Ay puputi na rin
Sabay tayong mangangarap
Ng nakaraan sa 'tin"

Tumakbo ako at nilapitan siya.

"Ang naka lipas ay ibabalik natin,
Ipapaalala ko sayo, ang aking pangako
Na ang pag ibig koy laging sayo. "

Binitawan niya ang gitara at lumapit saakin.

I hug him.

"Kahit maputi na ang buhok ko."

Oo Shawn! Ikaw lang! Ikaw lang ang mamahalin ko kahit pumuti man ang buhok natin! Ikaw lang!

"Shawn! I love you! I love you!" sabi ko sakanya habang naka yakap nang mahigpit.

Siguradong naguguluhan siya ngayon pero nakayakap parin siya saakin.

"You know this place." sabi niya

Hindi ko nalamang siya sinagot at pinag patuloy ang pagkakayakap nang mahigpit sakaniya.

Nang kumalas kami sa yakap nang isa't isa ay nag palitan kami nang matamis na ngiti.

"My lola would be so happy." saad ni Shawn habang nakatitig saakin.

Napatingin ako sa bandang likuran ni Shawn.

There.

I saw lola.

Smiling, yung masayang ngiti.

She's happy for me.

Hinarap ko ulit si Shawn at nag salita.
"My lola is happy too." saad ko.

Hinawakan niya ang mukha ko at hinalikan.

This is the happiest birthday of my life. Dahil kasama na kita Shawn.

You are my Birthday Wish.

Akalain mo yun? My Unwanted Wish is just a wake up call for me, para mapansin ang taong nariyan palagi para saakin.

Si Shawn.

I'm so happy that in the end. I can finally say that.

Shawn, i chose you.

---END---

Thankkkk youuuu forrr readinggg!!

Next storyyy naman is storyyy ni Sabrina! Entitled.. "He's my Big Winner"

THANK YOU ULI

(C) Rey Valera
[Kahit maputi na ang buhok ko]