29

Trigger warning: Harassment

With both of my hands in handcuffs, how am I supposed to feel relieved?

Kahit na sabihin ko naman na sarili kong tatay ang may hawak sa kamay ko, hindi ko maiwasang hindi makapante. He took advantage of his own son and daughter, and even killed someone, to protect his girlfriend and his image. 

Paniguradong madali lang para sa kaniya ang saktan at patayin ang sarili niyang anak.

"Shit," Nanghihinang bulong ko sa sarili at tuluyang isinandal ang sarili sa poste na pinagtatalian. 

Ilang oras na akong nakatali rito at halos maubos na ang lakas ko kaka-subok na makawala mula sa pagkaka-posas. I was just running out of energy, and even if I screamed, I knew no one would hear me.

Walang nangyayari. Nasasaktan lamang ako at unti-unting napapaos.

Mariin kong ipinikit ang aking mga mata at hinayaang ipahinga ang sarili sa poste. Sobrang nakakapagod, nauuhaw na rin ako at halos hilong-hilo na dahil sa amoy ng gamot na naglalaro sa ilong ko. 

I was about to shut my eyes and go to sleep when I heard a shout. Alerto kong binalik mula sa pagmulat ang mata at pinakinggan kung tama nga ba ang naririnig ko. 

"Bitawan mo ako!"

I immediately straightened up from sitting and faced the gate, which was quite far away from me. Hindi ako nagkakamali, kilala ko kung kaninong boses iyon. Napalunok ako nang mariin habang sinusubukan kilalanin ang boses na 'yon, pamilyar kasi ito sa'kin. 

"Nasasaktan ako, bitawan mo ako!"

Those shouts enveloped my ears. Papalapit sa direksyon ko ang boses at yapak nila, paniguradong ikukulong din nila ang taong iyon dito katulad ng kung ano ang ginagawa nila sa'kin ngayon.

"Ano ba?! Sabi ko, bitawan ako!" 

The moment my eyes met Jaena's, they widened. 

Hawak-hawak ni Jaena ang kaniyang tiyan at hirap na hirap sa ginagawang pag-lakad dahil hinihila siya ng dalawang trabahador ng RedvelBeth. After forcing Jaena to settle down on the opposite pole a short distance away from me, they tied her.

"Mga wala talaga kayong awa 'no?!" I shouted from the top of my lungs. "Kita niyong buntis 'yong tao, hindi niyo na lang hinayaan paglakarin mag-isa. Talaga namang kinaladkad niyo pa?!"

Halos manginig ako sa galit. My veins burst with boiling blood.

"Cassee," Nanginginig ang boses ng babae nang tawagin ang pangalan ko. And it really breaks my heart.

Jaena and I are like cousins and sisters, nakilala ko siya bago ko makilala si Astre. Actually, she was the one who introduced astre to me. Mag-kaibigan na kami simula pa noong elementary, hindi lang talaga ako makapaniwalang sasabihin niya ang sikreto ko para lang sa lalaki.

But... it make sense now. Kailangan niya pa lang gawin iyon dahil buntis siya. 

"Akala ko ba kikitain mo si Beth?" I asked out of confusion.

Ang napag-usapan na plano, kikitain niya si Beth para makuha ni Astre ang susi para sa kabilang warehouse. 

"O-Oo nga," Jaena closed her eyes tightly. "Pinadala na ni Astre 'yong susi kay Xion kanina pa, for sure nasa loob na si Xi—"

"Nasaan si Beth?"

"Sinundan si Xion..."

Napasapo ako sa sariling noo at napasandal sa poste. Lahat kami ay hawak ni Beth. 

"Paano niya nalaman na nandoon sila?"

"May nakakita na staff kay Aste tapos sinabi agad kay Tita." Sinandal din niya ang sarili niya sa poste at malalim na humugot ng hininga. 

Nagawa nila iyong plano nila, pero naabutan naman sila.  

But I hope, they will come out with evidence.

Napansin ko ang pag-lapit ng dalawang staff sa'kin matapos nilang taliin si Jaena sa poste. I watched as they uncuffed me and went behind me. Halos mapamura ako sa isipan nang sapilitan nila akong itinayo. 

"Saan niyo ako dadalhin?!" Halos mapaos kong sigaw. 

Muli nilang pinosas ang kamay ko at sinimulan akong hilain. 

Jaena looked at me with a worried look. Para bang may gusto siyang gawin pero hindi niya magawa dahil nakatali ang mga kamay at paa niya. 

"Ano ba?!" I commented. "Marunong akong mag-lakad, hindi niyo ko kailangang kaladkarin!"

They led me to an air-conditioned room that felt chilly. Halos yakapin ko nga ang sarili ko nang paupuin nila ako sa isang kahoy na upuan at itinali roon na para bang isang aso. 

"Mga mabubulok sa impyerno!" I shouted.

Handa na akong sumigaw pa muli ngunit itinikom na lamang ang bibig nang makita ko ang pagpasok ni Papa sa loob. Holding a paper and his cellphone, he appeared to be preoccupied with something.

"Do you know how dangerous love is?" Puna niyang tanong na nagpahalakhak sa'kin. 

"Wala akong paki sa inyo ni Beth, pakawalan mo na 'yong mga bata-"

"Akala ko hindi ka hihiwalayan ni Astre no'ng sinabi namin na hiwalayan ka niya,"

The words coming out of his mouth made me cringe. Mabilis na umarko ang kilay ko kasabay nang pag-himasok ng mga sunod-sunod na tanong sa aking isipan. Ang gulo... hindi ko siya maintindihan. 

Is that what he means? Because of something getting in the way between him and Beth, he separated Astre and me apart?"

Tangina... so, there is absolutely no cheating in our relationship.

"Gano'n sana 'yong una naming plano ni Honey," He laughed. "Ang kaso, masiyadong ginalingan ni Astre at ayon... nakabuntis."

Mabilis na nahulog ang panga ko.

"Nakabuntis?!" I clenched my jaw. "Kasinungalingan-"

"Shh," inilapat niya ang hintuturo niya sa labi ko dahilan upang mapatigil ako sa pagsasalita at pinilit na inilayo ang kamay niya sa labi ko. "Nabuntis niya si Gin, kaya nga wala ng screen time 'yong malandi na 'yon."

I don't know what to believe. Alam kong kasinungalingan lang ang sinasabi niya... However, there's a rumor that Gin is pregnant with someone else.

Si Astre ba 'yong someone else na 'yon?

Halos gumuho ang mundo ko nang mapagtanto na baka tama nga ang sinabi niya. There is also a possibility... madalang lang kaming magkita ni Astre at wala akong ka-alam-alam kung ano ang ginagawa niya habang wala ang mga mata ko sa kaniya.

"Sir Fred," Tawag ng babaeng staff sa tatay ko at may ibinulong. My papa gave her a sign and whispered something to the staff before walking out without saying a word.

I'm curious what they talked about. Mukhang importante ang pinag-usapan nila dahil sa seryoso nilang mga mukha. 

Hindi kaya... nalaman ni Papa ang tungkol sa plano namin?

Shit. 

Inilibot ko ang paningin ko sa buong madilim na lugar. Only boxes, machines, and products can be seen here. Pero naagaw ang atensyon ko sa isang box na may nakasulat na warning. 

Warning: experimental features ahead!

Napaisip naman ako. Posible bang dito nila nilalagay ang mga gamot na pinantuturok sa mga bata?

Hirap na hirap akong tumayo at binuhat ang upuan na nakatali sa sarili patungo sa box na iyon. Inilapat ko ang bibig ko sa bagay na iyon at ginamit ang ngipin sa pag-bukas sa kahon na naka-tape.

"Tangina, ang hirap. Baka bukas pa ako matapos sa pagbubukas pa lang nito," Kumento ko, unti-unting nauubos ang pasensya.  

I took a deep breath and continued to open it. Akala ko matatanggal pa muna ang ngipin ko bago ko mabuksan ang kahon. Saglit akong tumingala dahil sa pagkangalay na naramdaman bago muling yumuko at sinipat ang laman ng kahon.

It is a plastic of syringe and a drug with a warning label. 

Lahat ng gamot pinagsasama-sama nila and I also found out that they're using Vinyl chloride. But the FDA can't do anything about it because they are paid triple than their salary

Kaagad akong yumuko at pinangkuha ang ang bibig sa mga bagay na 'yon. 

I'm sure this is the experimental medicine they inject into children. 

Ginamit ko ang bibig at ang paa ko sa pagbukas ng bote ng gamot at mabilis na inilayo ang mukha ko nang kumalat sa ilong ko ang amoy ng gamot. Masiyadong matapang at nakakahilo ang amoy. 

I scrunched my nose. 

Shit... Kailangan kong kumuha ng isa sa mga gamot na 'to nang hindi nahuhuli. Pero paano?!

Cassee, think. Think... think... please. 

"Paano kung?" Mabilis akong napailing sa naisip. Masiyadong delikado kung ipapasok ko ang gamot sa sarili ko... at ayo'ko ring gawin iyon kahit ito lang ang naiisip kong bagay na pwede kong gawin.

Mariin akong napapikit, iniisip ang pwedeng mangyari kung gagawin ko iyon.

"Bahala na,"

I used my feet and my mouth to open the syringe and took the medicine.  Nakakuha ako ng syringe kaya mabilis ko iyon tinurok sa sarili ko gamit ang paa at ang bunganga. 

Binitawan ko ang hawak kong syringe at napapikit nang maramdaman ang pagpasok ng dalawang lalaking staff sa lugar kung nasaan ako ngayon. Patago ko pang sinipa ang gamit na pinakealaman ko upang hindi nila malaman ang ginawa ko. 

i don't know what to feel. Masiyadong malapot ang gamot na naglalakbay sa katawan ko at ramdam na ramdam ko ito na dumadaloy sa'kin.  

I closed my eyes for a few seconds when I realized the effect of the drug on a person. You will feel dizzy and barely able to breathe.

"Anong ginagawa mo rito?" Sabi ng lalaki na naka-buzz cut at pinasadahan ang buong katawan ko ng tingin.

I laughed. 

"Ang tanga niyo 'no? Hindi niyo ba alam na illegal itong trabaho na pinapasukan niyo? Bakit? Sa tingin niyo ba mapupunan ng mataas na sahod iyong pangangailangan niyo sa oras na makulong kayo?"

Leksyon ko sa dalawang lalaki kahit hinang-hina na. "Mas okay pa 'yong bare minimum kaysa sa lintik na malaking sahod!"

"Ang ingay mo," Bahagyang tumawa ang lalaki habang ang mga mata niya ay nasa tali ng kamay ko. "May insurance naman kami na ligtas kami rito."

I make a face. Handa na akong mag-salita ngunit napatutop nang maramdaman ko ang pagdulas ng kamay ng isang lalaki sa dibdib ko. 

"Tangina, ano ba?!" I roared. Sinubukan kong magpumiglas mula sa pagkakatali ngunit masiyado iyong mahigpit at nasasaktan lamang ako sa bawat pagpupumiglas na ginagawa ko. 

My body trembled with anger. Gusto kong manakit dahil nahawakan nila ako. 

Akmang papasada ulit ang kanang kamay ng lalaki sa dibdib ko ngunit agad siyang pinigilan ng isa niya pang kasama. 

"Ang hina mo naman," I thought that guy would help me with that pervert. Pero nagkakamali lang pala ako. Pumunta siya sa harapan ko at marahan na ibinaba ang zipper ng kaniyang pantalon.

"Ano ba?!" Pumipiyok na saad ko. "Wag mo akong hawakan!" 

He grinned like a fool before going near my face. Iilag na sana ako ngunit inilagay niya ang kamay niya sa likod ko para itulak ako palapit sa kanya. I tried to kicked him away but I'm too weak.

"Pwede raw ba sabi ni Sir Fred?" Tanong ng isang lalaki sa kaniya, tinutukoy si Papa. 

"Saglit lang naman... hindi naman malalaman ni Sir Fred." Said the guy in front of me. 

"Paano kapag nalaman—"

The guy in a buzz cut cut him off. "H'wag ka ngang maingay, hindi ko na rin kayang pigilan sarili ko. Bayong-bayo na ako."

"Tangina mo!" I screamed in fear and anger when I heard his last three words.

Bakas na bakas ang panggigigil sa mukha ng dalawa at sinugurado pa na walang makakapasok sa lugar kung nasaan kami ngayon.

The guy in a buzz cut took off his clothes. 

Mariin akong napapikit nang malula sa ginawa nilang pagbaliktad sa upuan na kinauupuan ko. I was now lying on the ground with the chair beneath me, and my only option was to pray. Pray that someone will come to help me.

My hands and body were trembling. Mabilis ang tibok ng puso ko at wala akong ibang magawa kun'di ang ipikit ang mga mata upang hindi makita ang kasalukuyang ginagawa nila.

I need someone to help me. I need someone to make me calm at least. I need someone...

Isang yugto ng luha ang dumausdos sa'king pisngi nang maramdaman ang kamay na naglalakbay sa katawan ko. Halos bumaluktot na ako sa pagkakahiga para takpan ang katawan ko. 

I can hear their laughing and it made me tremble with fear more. 

Nagitla ako nang maramdaman ang kamay na humawak sa'king magkabilang paa at itinuwid ako sa pagkakahiga. Sunod-sunod ang mura na kumakawala sa bibig ko lalo na nang maramdaman ko ang marahas na halik mula sa'king leeg.

Diring-diri na ako. 

"Ang sarap,"

I felt a hand on my shorts and violently pulled down my zipper. Mariin akong napapikit, hindi alam kung ano ang gagawin para pigilan ang lalaki sa nakakadiri niyang pinaplano. 

Hinabol ko ang hininga ko dahil halos kapusin na ako sa hangin. 

"Ang galing gumawa ni Sir Fred ng anak... ang ganda... pati ng hulma—"

"Fuck you!" 

Gumaan ang nasa ibabaw ko kasabay nang pag-alis ng dalawang kamay sa baywang ko. I slowly opened my eyes and immediately started crying when I saw Xion. Pinaulanan niya ng suntok ang lalaking nasa ibabaw ko kanina at saka sinunod ang isa pang lalaki.

Xion had his back to me but I knew he was shaking with anger. Pulang-pula ang gilid ng kaniyang tainga habang paulit-ulit na minumura ang lalaking hawak niya sa leeg.

"X-Xion..." I called his name.

Pwede niyang mapatay 'yong lalaki na hawak niya dahil sa tindi ng galit niya. but he doesn't seem to give a damn. Punong-puno ng emosyon ang bawat paglapat ng kamao niya sa mukha ng lalaking hawak-hawak nito. 

I can already see the blood on the face of the guy he was holding. Nakapikit na ang lalaki at wala na itong malay.

"Xion... h-hayaan mo na 'yan..." Hinang-hina kong sambit at ilang segundo bago niya tuluyang bitawan ang lalaking hawak-hawak dahilan upang makahinga ako nang maluwag. 

May gumagalaw sa ulo ko na hindi ko maipinta. Pakiramdam ko ay dahil iyon sa gamot na nasa loob ng katawan ko. 

Xion approached me and quickly picked up the fallen chair with me. Pinanood ko ang pag-igting ng kaniyang panga kasabay nang pag-hubad niya sa suot-suot na jacket bago ito ilagay sa binti ko. 

"I apologize; I was late, Cid." Xion muttered, worried, and anger was evident on his face before my vision completely became black.

^____________^