02

Trigger warning!

I think this is where the chaos begins. 

Bakit at paano? Because I have to pretend to be Cid and hide my identity of being Cassee?

Ugh! 

I really oppose my father's wishes and his plans coming into reality! Lalo na kapag iisipin ang mga posibleng mangyari. If Papa gets what he wants, my life will undoubtedly get much worse. 

And fuck, how can I do that?

Knowing that I hate TVOT. Kinasusuklaman ko ang grupo na 'yon maging ang mga miyembro! 

At isa pa, paano ko ipapaliwag kay Astre ang tungkol sa nakita niya? For sure he is angry and at the same time hurt. Sinubukan niya akong lapitan pagkatapos nang pangyayari ngunit hindi ko siya pinapansin at iniignora lamang. 

I ignore even his calls and messages. Kasi hindi ko alam kung paano siya kakausapin! Hindi ko alam kung paano ipapaliwanag sa kaniya yung mga nakita niya nang hindi nababanggit ang tungkol sa gusto ng tatay ko. 

How can I do such things? Goddamn!

I laughed crazily at myself. "What a vile, Cassee."

Kahit hindi ako pumayag sa gusto ni Papa, hindi ko maiwasang hindi ma-konsensya dahil kambal ko rin naman ang makukulong dito. But if it's true that he killed Polca, he deserves to go to jail!

Pero⁠–⁠Aish!

I just want to laugh now to get rid of the stress that I'm feeling and to check my level of vileness.

"Panalo TVOT, Casse-"

"E 'di congrats?" Pabalang kong sagot kay Ian at bahagya itong inikutan ng mata. He's obviously here to tease me about TVOT winning the sea games. Pero wala ako sa lugar para makipag-asaran at makipag-rebat-an sa kaniya. 

I'm not in the mood.

Patong patong ang problema ko. 

"Ay, taray, hah?"  

"E ano naman kasing magagawa ko kung panalo sila? Hindi naman pwedeng magmakaawa at umeksena ako roon na hindi nila deserve 'yon?" 

"Wala, nanibago lang ako kasi 'di mo ako kinontra—"

I looked at him directly in his eyes causing him to stop talking.  "I need your help, Ian..." 

"Saan? Nako, auto pass kapag katarantaduhan 'yan, Cassee hah." 

"Gagi ka ba? Hindi, baliw."

"Oh? Ano ba kasi?" He awkwardly laughed. "Sabihin mo na, kinakabahan ako sa 'yo, e! Kung kailangan mo ng pera, wala ako—pero may kakilala akong mahihiraman mo."

"Kailangan kong umuwi ngayong gabi sa Pinas... may emergency na nangyari sa bahay." I said, not telling him the real reason. Balak ko namang sabihin sa kaniya, pero... I'm not ready yet, though.

"Ngayon na talaga? As in ngayon? June eight twenty twenty-one?" 

"Oo nga."

He smiled. "Okay, ako na bahala sa lahat..." He sat next to me and gave me a 'What the fuck happened' look. "Tapatin mo nga ako, Cassee, may emergency ba talaga o nag-away kayo ni Astre?"

"Pareho," Pag-amin ko. 

Ian knows me well. Mula sa amoy ko, damdamin ko at hanggang sa mga kilos ko ay malalaman niyang ako na agad iyon. I can't keep a secret from him. Kaya panigurado akong hindi magtatagal, malalaman niya rin ang mga nangyayari ngayon. 

"Kaya pala hindi mo sinasagot tawag niya," Aniya at tumango naman ako. "Alam ba niya na uuwi ka pabalik sa Pinas?"

My heart began to quicken its pace but for all the wrong reasons. Tuluyan akong napasabunot sa sarili. It feels like the straight lines I've been creating for so long have become tangled because I was involved in situations where I shouldn't have been.

"Okay ka lang ba, Cas?" He calmly asked. "Care to share?"

I just stared at him and I knew he quickly got it that I didn't want to talk. Tumayo siya mula sa pagkakaupo sa aking kama at napabuntong hininga.

"Balikan kita kapag naayos 'ko na."

"Sige, salamat talaga..."

He nodded and opened the door. Akmang tatalikod na siya para lumabas sa aking silid, pumihit siya pabalik sa harap ko nang may maalala. 

"Chat mo 'ko kapag need mo ng kasama... puntahan kita agad." It's just a simple word but it calmed me down.

There was a huge bile on my throat. Pinasadahan ng dila ko ang pangibabang labi ko bago ako ngumiti. I even gave him a thumbs up and watched him hesitantly leave my room.

Tuluyan akong napatulala sa kisame ng silid ng tuluyang maka-labas si Ian. Binalot ang silid ng katahimikan... ngunit hindi ko maiwasang mabingi mula sa ingay na nanggagaling sa aking isapan. 

I shouldn't be involved in this. 

I shouldn't be the one thinking for this problem.

I shouldn't be the one suffering here!

Pero putangina! Gulo na! Buhol na! Hindi ko na alam kung paano makakaalis dito!

I don't even know why I'm suppose to be here.

"Karma ba 'to, Lord?" I kidded myself. 

I heaved a sigh as my shoulders slumped. Baka nga karma. Hindi ko na alam... Ang bilis ng pangyayari! Argh!

While waiting for Ian, I was supposed to unwind for a bit. Pero hindi ko natiis ang sarili ko na segu-segundong sinisilip ang screen ng aking cellphone sa tuwing makikita itong bumubukas dahil sa sunod sunod na tawag ni Astre. God, hindi ko alam kung paano ko siya hindi matiis!

I opened our convo and immediately saw his flood messages.

Love </3

What does that mean, Cassee?

hahaha for god sake!

You're just fooling me

Masarap ba ako paglaruan?

Am I worth toying?

Hey, don't ignore me

let's talk

Where are you hahaha?

Ang lala hah, kay Xion pa talaga

but, hey, gusto kita makausap

Mahal kita, I'll let you explain

I need explanation

alam kong may gusto ka ipaliwanag

Nasaan ka?

haha I guess you're already sleeping

please see me tommorow

I love you. goodnight

The lump on my throat restricted me from replying to Astre. Paulit-ulit kong kinuskos ang mga mata kong nabababad sa luha. I cannot always repressed what I feel. I cannot always fill my chest with all of these emotions.

 
Pinatay ko ang cellphone ko. That's it, I can't take it anymore. I gently tapped both my cheeks as I let out a long deep breath. I decided that maybe sleeping will finally let me find the serenity that I need.

"Cassee, okay na..." When I heard Ian's voice, for which I had been waiting for a while, I immediately opened my eyes. Mabilis akong tumayo mula sa pagkakahiga at mabilis na hinawakan ang braso ng lalaki. Oh god, I've been waiting for his update for like a year.

"Anong oras?"

"Mamayang alas-tres," He answered. "Pack now. Tatapusin ko lang yung akin, tapos tutulungan kita."

"'Wag na, kaya ko naman." Tuluyan akong nag-iwas ng tingin. 

I heard him laugh at me. "Anong okay ka? Magang maga na nga mata mo!"

Nalaglag ang puso ko. Halos hindi ako makagalaw. Ang mga luhang pinipigilan ay unti-unting umagos. Ang sakit na nararamdaman ay unti-unting lumabas.

"Napatay ni Cid si Polca, Ian," I said without any hesitation.

They said, the lord has done something that we can trust as a friend and will not betray us. And I've already found mine. It was Ian.

He's reaction was similar to my initial reaction when Papa told me that news. "Si Polca? Bestfriend ni Xion ng TVOT?"

Tumango ako.

"Pucha, sis! Nararamdaman ko galit ni Xion ngayon!"

"Ayun nga... tapos... gustong mangyari ni Papa na magpanggap ako bilang si Cid."

"Puta?!" 

Muli akong tumango. 

My heart kept on thumping against my chest. Hindi ko alam kung paano ko naikwento kay Ian ang buong pangyayari. His jaw dropped throughout my story. Katulad ng mga tanong na bumabagabag sa aking isipan, ayon din ang tanong nya. 

Hinang hina ako nang makita ang sarili na kasalukuyang bumababa sa hagdan ng eroplano. I have a fear of heights. Takot ako sa mga matataas na bagay, that's why I rarely do activities with heights.

To sum up, takot ako sa sarili ko. 

I'm Cassee Yvone Acosta. I'm an high ego person. Masiyadong mataas ang tingin ko sa sarili ko, dahil ganoon ang paraan at pinamulat sa'kin ni Papa. No one can bully me. No one can lower my pride. No one can make me sorry even if it's my fault. 

No one can make me beg and plead.

No wonder why people always call me "Vile".

Pagkarating namin sa condo na matagal ko nang tinutuluyan, agad akong sinalubong ni Cyren. It's like she just woke up. Gulo gulo pa ang kaniyang buhok at sa laylayan nito, nakasabit doon ang pulang laso. 

"Mi!" She rushed to me and hugged me. "Akala ko po bukas ka pa uuwi!" 

I kissed her cheek. "Bukas pa talaga ako uuwi, kaso na-miss kita!" 

She is Cyren, my friend's daughter. Hindi tinanggap si Erika ng mga magulang niya nang malaman na nabuntis siya ng naka-one night stand nito. But she doesn't want to abort the child, kaya para maging responsableng nanay, nagdoble kayod ang babae. 

She has been living with me since she got pregnant by an unknown man. Saksi ako kung paano niya ipinanganak at pinalaki si Cyren. Hindi na rin siya iba sa'kin, she's my best of friend since then. 

"Alabyu, Mi!" 

I kissed her again. Oh god, she doesn't know how much I love her. 

"Okay na ba mata mo? Hindi na ba ulit sumakit?" Tanong ko, kinukumpirma ang naging kalagayan niya noong mga araw na wala ako. 

She has an eye cancer. Madalas na lumuwa palabas ang mata niya sa tuwing hindi siya makakainom ng gamot. Her mother didn't have money to pay for the mandatory surgery. Minsan pa nga, ako ang sumasalo sa mga hospital bills kapag tinatakbo si Cyren sa hospital. 

Hindi na kasi iba sa'kin ang batang ito. She's like my daughter too. 

"Kaka-uwi lang po namin galing sa hospital ni Mama kanina," She sadly laughed. "Inasar po kasi ako ng mga kaklase ko kaya I cried. Tapos... sumakit po mata ko kaya tinakbo ako ni Mama sa hospital ulit."

"Okay ka na ba? Patingin nga." I worriedly said. Pagdating talaga sa mga bagay na ito, even though Cyren was in front of me, grabe ang nagiging panginginig ng kamay ko dahil sa kaba.

"Okay na po ako, Mi! Look oh, beyutipul na po ulit ako as you." 

I patted her head. Inayos ko ang pulang laso na nasa laylayan ng kaniyang buhok at inipit ito sa buhok na humaharang sa kaniyang paningin. I touched her fat cheek and smiled at her. 

"You are always beautiful, baby,"

"Pero po, sabi po ng mga classmates ko, abnormal na pangit daw po ako. They always make fun of me dahil po sa looks ko at sa mata ko. Halimaw din daw po ako kaya walang nakikipag-friend sa'kin."

I heaved a sigh. "Cyren, it's hard to appreciate others' beauty. However, it can also be hard to appreciate yourself because you don't always see yourself at your most radiant. You don't notice how your smile makes people happy, how you make them feel lucky to have you, or how you make their day."

Nagkatitigan kami. She slowly smiled at me, her eyes forming an almost crescent shape. Her infamous eye smile. Napangiti na rin ako at dinama ang bawat haplos ng kamay n'ya sa buhok ko. Her way of comforting always works for me.

"You should go back to sleep, bi. Don't worry, andito na ulit si Mi Cassee mo, wala na ulit pwedeng mang-bully sa 'yo. or else i'll punk their butt using a hanger." We both laughed. 

"Mamaya na po, hinihintay ko pa po si Mama."

Napahinto ako. "Wala si Mama mo rito? E 'di kanina ka pa mag-isa rito? Nasaan siya?" 

"Sabi niya, saglit lang daw po niya akong iiwan para bumili ng gamot ko... pero hindi pa po siya bumabalik." 

Agad akong kinabahan dahil sa hindi malamang dahilan. 

I quickly called Ian and asked where Erika was. Ang sabi niya, hindi rin daw niya alam kung nasaan ang kaibigang babae. I also called other acquaintances of Erika's friends and they said the same thing as Ian. 

Nang tuluyan akong balutin ng kaba, kaagad kong pinapunta si Ian sa condo na tinutuluyan namin para bantayan saglit si Cyren. I'm just going somewhere, I'm nervous, I have a different hunch. I feel like something bad happened.

"Tao po!" Katok ko sa pintuan ng bahay ng mutual na kaibigan namin ni Erika. I knocked on the door for a few minutes when Pat came out. Mukhang nabulabog ko siya at nagising mula sa mahimbing na pagkakatulog. 

"Ba't 'di mo sinasagot tawag ko?!" Pagalit ko sa babae.

She raised an eyebrow at me. "Aba, parang kasalanan ko pa na hindi kita nasagot hah? E di sorry, kakatulog ko lang kasi. Naglinis ako nang pinag-inuman namin ni Erika-"

"Nasaan siya?"

"Sino?"

"Puta, si Erika,"

"Aba, ewan ko! Kanina pang alas-dose umuwi 'yon. Hindi nga ako sinamahan ubusin yung binili niyang alak! Kaya ayon, ako mag-isa umubos."

Huh? Kanina pa siyang alas-dose umalis ng bahay ni Pat pero hanggang ngayon... wala siya sa bahay at hindi pa nakakauwi. 

"Bakit mo naman hinayaan uminom 'yon? Alam mo bang walang kasama si Cyren sa bahay!"

"Gagi ka ba, nagulat na nga lang din ako nung kumatok 'yon sa pintuan ko dala dala isang paper bag ng soju. Eh sakto, umiinom din ako, hindi ko naisip si Cyren kaya pumayag ako makipag-inom."

I was about to speak when my phone rang. Mabilis kong sinagot ang tawag nang makitang kay Ian ang tawag na iyon.

"Nakita na namin si Erika..." His voice dropped.

Bahagya akong napakalma ngunit hindi maisawang magtaka kung bakit ganoon ang tono niya. 

"Nasa banyo... naka-bigti...."

My phone fell from my tight grip. Sunod sunod ang mura na ginawa ko at hindi ko alam kung paano ako nakabalik sa condo kasama si Pat na mukhang bumalik sa wisyo nang marinig ang balita. 

"Mi, kasalanan ko po ba 'to? Dapat po kasi, magkasama lang kami ni Mama buong araw kun'di ako nahospital," Cyren is crying so hard. Hindi ko alam kung paano siya papa-kalmahin. 

I also didn't expect her not to cry especially when she saw her mother's dead body. 

Nang makuha ang katawan ni Erika sa loob ng condo na tinutuluyan namin, doon ko napagtanto na nahihirapan na naman si Cyren sa mata niya dahil sa matinding pag-iyak. 

She blames herself too much. 

Nang makita kong grabe na ang paglabas ng kaniyang mata, and even its edge is bleeding, agad ko siyang itinakbo sa hospital kung saan nandoon nililinis ang katawan ng nanay niyang si Erika. 

I waited in the waiting area. Cyren needs surgery as soon as possible. 

Malalim ang iniisip ko ngunit sa sobrang lalim nito, hindi ko matukoy kung ano na 'to. Ang tanging nasa isip ko lamang, ang mag-ina... at kung paano ang magiging buhay ni Cyren dahil wala na ang nanay niya. 

Ako? Sasaluhin ko ba 'tong responsebilidad na dapat ginagawa ng kaibigan ko? 

Ugh! Oo, mahal ko si Cyren. Napamahal na ako sa bata. 

Pero paano? E kulang pa nga ang sahod ko para sa sarili ko... at isa pa... nag-resign ako dahil sa putanginang pride ko. 

Fuck this high ego! I need money! 

Lowering my pride is not my thing... but if it's for Cyren... It will be my thing.

"Pa..." I said after my dad answered the call.

"Oh? Have you made up your mind?" Bungad niya. 

"Pa, 'wag muna 'yan, Pa... kailangan ko ng pera,"

"Huh? Pagkatapos mo akong tanggihan, manghihingi ka ng tulong ngayon?"

"Pa... naalala mo ba si Erika?"

"Oh? yung malandi mong kaibigan na nagpabuntis sa murang edad?"

Napahinto ako nang marinig ang iyak ni Cyren mula sa emergency room. 

"She committed suicide, Pa..."

Narinig ko ang bahagya niyang pag-tigil. "A-Ano naman gusto mong gawin ko?"

"Kailangan ko nga po ng pera... baka mayroon kang mapapahiram sa'ki-"

"Yung ibang tao, tinutulungan mo? E kanina nga, halos magmakaawa na ako sa 'yo na tulungan kami-"

I closed my eyes. "Let's make a deal, Pa. Gagawin ko yung gusto mo... basta ibibigay mo sa'kin yung gusto ko?"

To put an end to Cyren's pain. G. 

"50k every month and I will pretend to be Cid."

He swallowed hard. "Deal. Attend Polca's funeral tomorrow, and ready yourself for some interview." 

^__________________^