Chapter 1
“Hope, aalis na ako” Ang paalam ng kanyang Tito Jerome.
“Sige po, Tito. Mag-iingat po kayo."
Nang umalis na ang Tito Jerome niya ay nag-umpisa na siyang maglinis ng bahay. Sakto lamang ang bahay ng kanyang Tito, hindi malaki at hindi rin maliit. Dalawang palapag ito, ang sa baba ay ang sala at kusina, sa taas naman ay ang dalawang kuwarto.
Mag-isa na lamang na nakatira ang Tito Jerome niya dahil ang asawa't anak nito ay nakatira na sa probinsiya, at tuwing bakasyon lamang nakakapunta dito. Isang Engineer sa isang kompanya ang Tito niya. Kapatid pala siya ng Mama nito, bale bunso ito sa magkakapatid.
Nagpapasalamat si Hope dahil pinatira siya dito ng libre at pinag-aaral pa. Bilang pasasalamat sa kabutihan ay siya na ang nag-aasikaso sa bahay at maging ang pagluluto.
Naglayas siya sa bahay nila noong nasa labing-isa taong gulang pa lamang siya dahil sa hindi na niya natiis ang pananakit ng kanyang Mama, ngayon ay desi-sais na at nasa third year High school.
Maganda ang takbo ng buhay nito at matataas rin ang mga grades sa school.
Si Hope ay matangkad kung kaya' hindi siya napagkakamalang disi sais anyos pa lamang, mahaba ang buhok, balingkinitan ang katawan at maputi.
Kahit maraming nanliligaw sa kanya ay wala doon ang kanyang focus, ang mahalaga sa kanya ay ang pag-aaral, ‘yan ang palaging sinasabi niya sa mga nangliligaw.
Pero kahit sinasabihan niya na ang mga ito ay mayroon pa ring isang tao na nagpupursiging ligawan siya.
Katulad ni Enrique, na palaging nangungulit sa kanya.
Sabado ngayon at kasalukuyang nagwawalis si Hope nang dumaan ang mga kalalakihan na kasama si Enrique sa kanilang bakuran.
“Hi, Hope!" Nakangiting pagbati ng binata sa kanya.
Tiningnan niya lamang ito at ipinagpatuloy ang pagwawalis.
“Ang snob mo naman Hope. Pwede kitang tulungan diyan." Pangungulit pa rin ni Enrique kahit hindi siya pinaapansin ni Hope.
“Pari, nawala na ba ang charisma mo sa babae?” Sigaw ng lalaki at nagkatawanan sila.
“Gago! Tumigil ka nga dyn pre. Baka meron siya ngayon kaya ‘di niya ako pinapansin. Tama ba ako, Hope?” ningitian niya ito.
Namula si Hope. “Ano’ng pinagsasabi mo dyan, Enrique? Na meron ako? gusto mong ipakita ko pa sa’yo!” Sabi niya na halos umusok na ang kanyang tainga sa galit.
Natahimik naman si Enrique.
“Tantanan mo na ako, pwede. May ginagawa ako, kaya ‘wag mo na akong istorbuhin!” Hindi na niya tinapos ang ginagawa at pumasok sa bahay.
*******
Narinig niyang nagkatawan ang mga ito habang papalayo sa bakuran.
Napabuga ng hininga si Hope. Kapag nakikita talaga niya si Enrique, biglang umuusok ang kanyang ilong at nagagalit. Malas talaga dahil magkapitbahay sila ilang bloke lang muka sa kanilang bahay.
Araw-araw na lang siyang iniistorbo at kahit pa sa School lalo na sa kanilang bahay.
Nakukulitan kasi siya , nagtapat kasi ito sa kanya at binasted niya pero ang kulit pa rin, ayaw talagang sumuko. Kaya ngayon pinabayaan niya na lang ito at bahala siya sa buhay niya.
Buong araw siyang naglinis, nang sumapit na ang gabi ay dumating na ang kanyang Tito Jerome. Nagmano muna siya bago pinaghain ng kanin sa mesa.
“Kumusta ka naman dito, Hope?” tanong nito habang kumakain.
“Okay naman po Tito. Naglinis po ako sa buong bahay.” Nakangiting wika ni Hope at tila ipinagmamalaki ang kanyang ginawang paglilinis dahil kahit man lang doon ay makatulong siya sa mabait niyang tiyuhin.
Nilibot naman ng tingin ng kanyang Tito ang buong paligid. “Ah, kaya naman pala biglang umaliwalas ngayon. Salamat Hope, nag-aabala ka pang linisan ang bahay.”
“Walang problema sa’kin iyon, Tito”
Pagkatapos nilang kumain ay dumeretso na ang kanyang Tito sa kuwarto. Si Hope naman ay naghuhugas ng pingggan. Lumabas sa kuwarto si Jerome para kumuha ng maiinom, naabutan niya si Hope na naghuhugas pa.
Habang panay ang inom ni Jerome ay pasimple siyang tumitingin kay Hope. Nakatalikod lamang ito na nakasuot ng short ng maiksi. Hinagod niya ng tingin mula baba hanggang pataas.
“Malaki na nga ang pinagbago ng pamangkin ko. Dalaga na ito at napaka-sexy” bulong ni Jerome sa sarili.
Biglang kumislot ang kanyang nabubukol na sandata, pumipintig ito at naiinitan siya sa kanyang nakita. Kahit nakadamit si Hope ay para na rin niya itong hinuhubaran sa kanyang tingin.
“O, Tito, nandiyan pala kayo” nagulat si Hope
“Ha! Eh kumuha lang ako ng maiinom. Sige manonood lang ako ng t.v” Ang pagsisinungaling ni Jerome.
Agad na binuksan ni Jerome ang t.v at nanood ngunit wala doon ang kanyang atensiyon.
Napansin niyang may sukbit na tuwalya si Hope at dumiretso sa C.R
Narinig ni Jerome ang lagaslas ng tubig sa gripo. "Magsashower na ang alaga ko. Dalagang dalaga na siya ngayon at hindi aakalaing disi sais anyos pa lang." Bulong ni Jerome sa sarili habang tinutungga ang beer na iniinom na kinuha niya kanina sa ref habang naghuhugas ng pinggan si Hope kaya napagmasdan niya ang kabuuan ng pamangkin mula ulo hanggang paa.
Naramdaman ni Jerome na tila naging maalimsangan gayong nakatutok naman sa kanya ang electric fan.
Wala sa pinapanuod ang kanyang isip kundi nasa pamangkin.
"Nakahubad kaya siya at walang saplot habang naliligo? Ah! Ano ba itong naiisip ko. At bakit nag-iinit ang katawan ko?" Hindi mapakali si Jerome sa kinauupuan at panay ang tingin sa pintuan ng banyo na tila may pinapanuod.
Tumayo siya at kumuha ng malamig na tubig. Sinimsim ang laman niyon na tila uhaw na uhaw.
"Ah! Ano ba kasi ito. Bakit ba nag-iinit ako kada maiisip ang pamangkin ko na nasa loob ng banyo." Uminom pa ulit siya ng malamig na tubig subalit tila hindi nababawasan ang pagkaalinsangan ng katawan.
Init na iniy na siya. Ang pantalon na suot niya ay sumisikip at may gustong kumawala sa loob niyon .
Bumalik na siya sa sala. Kaakit akit sa pandinig niya ang lagaslas ng tubig at naririnig pa niya ang kanyang pamangkin na kumakanta-kanta pa habang naliligo.
"Gusto ko siyang makita na nakahubad. Ngayon lang. Pagbibigyan ko lang ang alaga ko na gustong makatasan ngayon." Tumayo si Jerome at naglakad patungo sa pintuan.
Dugtong ni @Kriskimche
Bạn đang đọc truyện trên: Truyen247.Pro