V'S POV

"Doctor Mendoza! Doctor Mendoza!" Napabangon ako nang marinig kong tinatawag ng nurse ang napakagwapo kong pangalan.

"Why?" Inayos ko ang suot kong lab coat bago siya harapin.

"Nawawala po ang pasyente sa room 206!" Mabilis akong lumabas ng office ko't tumakbo paakyat ng room 206, at nang makarating ako doon ay naabutan kong nakahandusay ang dalawang lalaking nurse habang may nakatarak na injection sa leeg.

Agad akong napamura't tumakbo pababa ng ground floor. Malakas ang kutob kong hindi pa siya nakakalabas dito. Hingal na hingal akong tumigil sa ginta ng daan kung saan tanaw na tanaw ko ang mga pasyenteng naka-upo sa hardin.

Hindi maaaring makalabas ang baliw na 'yon, at hindi ko siya hahayaang makalabas dito. Nahagip ng tingin ko ang isang nurse na nagmamadaling lumabas kaya napangisi ako.

"Nurse!" Natigilan siya. Dahan-dahan siyang lumingon sa akin, at biglang yumuko upang magbigay galang.

"Good morning nurse, masyado naman atang maaga upang umalis ka na kaagad?" Kumurap siya't biglang tumikhim habang tinatakpan ng mabuti ang bibig niya gamit ang face mask. .

"M-may pasyente kasing kinakailangan ng pain killer, naubos na kasi ang stocks kaya lalabas sana ako upang bumili." Tumango na lang ako. Kinuha ko mula sa bulsa ko ang maliit na bote ng gamot na may lamang pain killers.

"Hindi mo na kailangan pa'ng lumbas para bumili, ito na lang ang gamitin mo." Nag-aalanganin naman niya itong kinuha. Yumuko ako upang salubungin ang mga mata niya, na siya namang todo iwas niya upang hindi ko siya makilala.

"Get back," Hinablot ko ang braso niya't mahigpit itong hinawakan, dahil dito'y nai-angat niya ang tingin sa akin.

"Akala mo ba talaga makakatakas ka? Hangga't naririto ako, sisiguraduhin kong hindi ka makakaalis dito." Tinanggal ko ang mask niya't hindi nga ako nagkamali kung sino siya.

"Please V, get me out of here. I'm begging you please..." Natawa na lang ako. Hinigit ko ang braso niya kaya napalapit siya sa akin ng husto.

"Baka nakakalimutan mo? Napakalaking kasalanan ang ginawa mo sa mga kaibigan ko. Dahil sa'yo maraming buhay ang nawala. Sa tingin mo ba talaga'y tutulungan kitang makaalis dito?" Mapanuya kong tugon.

"Please, this place is hell! Hindi ko gusto rito V! Mamamatay ako rito!" Napangisi ako.

"Mamamatay ka? Mas mabuti 'yon." Napakurap siya sa sinabi ko't bahagya pa'ng umawang ang labi niya.

"Magkano ba ang gusto mo? I will give everything you want! Name the price! Just please, nakikiusap ako patakasin mo ako rito." I tilt my head. What does she take me for?

"Hindi ko kailangan ng pera mo, at kahit kailan hindi ako gagawa ng desisyon na ikakasira ko sa mga kaibigan ko. Hindi ako tulad mo'ng gagawin ang lahat makuha lang ang gusto mo." Halos mangiyak-ngiyak na siya nang tawagin ko ang mga lalaking nurse para ibalik siya sa kwarto niya.

"Siguraduhin niyong hindi na makakatakas pa ang pasyenteng 'yan. Pag nangyari ulit 'yon tanggal kayo agad sa trabaho. Am I understood?" Nagsitanguan ang mga ito't buong pwersang kinaladkad pabalik ang babaeng halos magwala na.

Irish that bitch, I will never forgive her. She'll rot in here, at hangga't ako ang in-charge sa kaniya, hinding-hindi siya makakalabas dito.

"Doc, it's time for Mr. Sukarap's consultation." Napakamot na lang ako ng batok.

Umakyat ako ng third floor at pumunta sa room 301. Pagpasok ko'y napataas ang kilay ko nang makita kong nakaupo siya ng maayos sa upuan. Mukhang matino ata siya ngayong araw. Nung nakaarang buwang pagkonsulta ko sa kaniya'y nagwawala siya dahil gusto niyang lumabas at tiradorin ang buwan.

"Kamusta ka na Mr. Sukarap?" Umupo ako sa upuan, at pinatong ang magkabilang kamay ko sa lamesa. Tumikhim naman siya bago sumagot.

"Ayos naman po Doctor Mendoza, Gusto ko po sanang makauwi na sa pamilya ko. Nami-miss ko na ang asawa ko." Nilagay ko ang kaliwang kamay ko pisngi ko habang nakatingin sa kaniya. Himala't maayos ang sagot niya?

"Kung makauwi ka na, ano ang gagawin mo?" Ngumiti naman siya.

"Yayakapin ko po ang asawa ko. Sasabihin ko po na mahal na mahal ko siya." Tumango-tango ako. Nilagay ko naman ang kanang kamay ko sa pisngi ko dahil medyo nangangalay na ako sa ginagawa ko.

"Tapos, ano'ng gagawin mo?" Humikab ako. Inaantok pa kasi ako. Natutulog ako kanina nang tawagin ako ng nurse dahil nakatakas si Irish. Naudlot tuloy ang tulog ko. Bwisit.

"Dadalhin ko po siya sa kwarto tapos hahalikan." Nawala bigla ang antok ko sa sinagot niya. Mukhang nagtitino na nga ang isang 'to.

"Wow naman. Oh tapos? Ano na?" Ngumisi siya kaya nangunot ang noo ko.

"Huhubarin ko panty niya!" Gusto ko sana magmura pero hindi ko na lang ginawa. Mukhang maaayos ang sira sa utak niya pero magiging manyak naman siya.

"Tapos?"

"Titiradorin ko ang buwan!"

Napasapo na lang ako ng mukha. What the hell, and there I thought he was cured. Poker face ko siyang hinarap, nagniningning ang mga mata niya't umaakto pa'ng may titiradorin siya. Kingina mo ka, kailan ka ba titino!

"Tss, nurse! Bigyan niyo nga ng pagkain 'to." Lumabas na ako sa kwarto niya't kamot batok na bumalik sa office ko. Aba walangya, akala ko pa naman magtitino na siya sa mga sagot niya.

"Doc! Aylabyu po! Ang wafu niyo!" Natawa na lang ako. Lumapit ako sa kaniya at hinaplos ang buhok niya.

She's sixteen years old, her name was Susette. She was obsessed with babies, dahil maaga siyang nabuntis at nakunan. Madalas ay nagwawala siya kapag may nakikitang manika o mga bata. That's why she was sent here. Her parents are hoping she'll be cured.

"Gusto mo ba?" Winagayway ko sa mukha niya ang isang lollipop. Ngumiti naman siya't kinuha ito sa kamay ko. Pagkatapos ay niyakap niya ako ng mahigpit.

"Sana po kasing bait niyo ang lalaking nakabuntis sa akin. Kung hindi niya sana ako tinulak, hindi sana mawawala ang anak ko." Napangiti na lang ako. Niyakap ko na lang siya't hinagod ang likod niya para patahanin siya.

"Konti na lang talaga magseselos na ako eh!" Inangat ko ang tingin ko't bumungad sa akin ang nakasimangot na mukha niya. Natawa na lang ako bago kumalas mula sa pagkakayakap kay Susette.

"Come on, you're getting jealous with my patient?" She rolled her eyes. Tinapat niya sa mukha ko ang isang lunch box kaya napangiti na lang ako ng malawak.

"Kasi naman eh, may payakap-yakap ka pa." I gave her a peck on the lips before taking the lunch box in her hands.

"I just hugged her Jes. What we did last night was more than just a hug." Namula ang pisngi niya dahil sa sinabi ko. Sinapak niya pa ako sa balikat kaya lumakas lalo ang tawa ko.

"Bastos!" Nilinga ko si Susette nakatingin lang sa aming dalawa. Nagpaalam na ako sa kaniyang aalis na ako't ngumiti lang naman siya.

"Let's go eat your lunch, before I change my mind and eat you instead." Mas lalong lumakas ang tawa ko nang suntukin niya ako sa tiyan. Fuck, what a sadist.

RIO'S POV

"Keep your eyes on the screen." Utos ko. We're currently watching the bussiness meeting held in a secret room. The safety of each one of them is our responsibility. Lalo na't marami ang gustong magpabagsak kay Mr. Gardner at sa mga business partners niya.

"If I caught you slacking, I'll fire you." Napaayos sila ng upo't kanya-kanyang tumingin sa screen sa tapat nila.

"Sir, the meeting is almost done." Nilinga ko ang nagsalita.

"Still, our job is not yet done." Pinagkrus ko ang mga braso ko habang nakatingala sa pinakamalaking screen na pinapakita ang lahat ng anggulo sa loob at labas ng kompanyang 'to.

Paglaan ng ilang minuto, naalarma kami nang biglang matumba si Mr. Gardner. Sinundan ito ng pagtumba ng dalawa sa mga business man na kasama niya. Hinanap ko kung sino ang in-charge ng anggulo roon, nahagip ng mata kong natutulog siya kaya kaagad akong lumapit at sinuntok siya sa panga.

"You piece of shit! You're fired! Tingnan mo ano'ng ginawa mo!" Tinulak ko siya kaya bahagya siyang natumba sa lapag. Damn!

"Fred, alarm the guards in each floor to close the doors and make sure no one leaves. I'll make the elevators stop." Pagkatapos kong pindutin ang panghuling numero, kaagad tumigil ang mga elevators.

"I'm so sorry for the inconvinience, this is code 101. Stay where you are, and don't panic." Binaba ko ang mic at kaagad tiningnan ang server. They're shoot! Oh shit!

May mga tao kaagad na pumasok sa isip ko upang tawagan. I guess I need their help right now. Walang segundo akong sinayang at kaagad tinawagan ang isa sa kanila.

"Yo! This is the hottest prose-"

"Cut the crap Seth. Where are you?" Agad kong tanong. I heard him chuckled.

"Where am I? Prosecutor's office of course!" Tumango ako.

"Seth I need you to help me. May krimen na nangyari rito. Mr. Gardner and the others are shoot. I need you to gather the police and invistigators outside. Do me a favor please." Kinuha ko ang isa ko pa'ng phone at nagdial na naman ng number ng taong kakailanganin ko rin ang tulong.

"Promise me this will become my case." Agad akong sumagot ng oo saka binaba ang tawag. Binalik ko ang atensyon sa isa ko pa'ng phone, at nang may sumagot ay kaagad ko itong nilagay sa tenga ko.

"Jus, I need your help." I proposed.

"Anything, Rio." he replied. Napa-iling na lang ako nang marinig kong parang nagtitipa siya sa laptop. Looks like he's doing something.

"Something happened here. Rember Mr. Gardner?" Narinig ko ang pagtikhim niya at mukhang nahalata niyang seryoso ako sa sasabihin ko.

"How can I forget him? He was featured by one of our journalist. What about him?" Tanong niya.

"He was shoot together with his two business partners. I need you to do something." I paused for a moment, and lift my gaze on the server. Shit, nagkakaroon na ng barilan sa third at fourth floor.

"What do you want me to do?"

"I need you to send some of your journalist and reporters here. Cover an article, and take a live casting for the reporters and such." Utos ko.

"On the way man." Binaba ko na ang tawag. Napahawak na lang ako sa noo ko habang pumapaikot-ikot, everything is set, at wala ng takas ang sino ma'ng nag-utos upang gawin ito.

I dialled another number, pero walang sumasagot. I scratch my nape, what the hell are they doing. Are they busy?

"Hello? Is this Miranda Capitol Medical Hospital?" Agad kong tanong.

"Yes, what can we help you sir?"

"This is an emergency miss. I am Rio Belmonte. I need to talk to Doctor Corrigan."

Huminga muna ako ng malalim, I guess we'll be teamed up again.

LARA'S POV

"Blood preassure is normal." Tinanggal ko ang stethoscope sa tenga ko at nginitian siya.

"Nurse Riz, paubos na ang dextrose ng pasyenteng 'to." Inangat ko ang tingin ko nang marinig ang boses niya. I rolled my eyes when our gaze interlocked. He can't just stay in his office, can't he?

"Doctor Corrigan!" Sabay kaming napalingon nang marinig ang sigaw ng isang nurse. Pupungas-pungas itong tumigil sa harap namin habang hinahabol pa ang hininga. Ilang kilometro ba ang tinakbo nito?

"M-may tumawag po. R-rio Belmonte daw ang pangalan. Emergency daw po." Nagkatinginan naman kaming dalawa. Mabilis ba sa alas-kwatrong tumakbo kami palabas ng ward papuntang information desk.

Habang tumatakbo kami palabas ay naririnig ko pa ang singhapan ng mga nurses na nadadaanan namin. I rolled my eyes hearing them gushing over him. Saying how handsome, and how cool he is in white lab gown.

"Si Doctor Corrigan 'yon 'di ba? Oh my God! Tingin niya pa lang buntis na ako!" Nangunot ang noo ko. Napatigil ako sa pagtakbo nang marinig ko ang sinabi ng isang nurse. What the hell was that?

"Oo nga, gwapo siya pero may asa-" Napatigil sa pagsasalita ang isa pa'ng nurse na kasama niya nang makita akong lumingon sa gawi nila.

"Doctor Co-" Pinanlakihan ko siya ng mata kaya naitikom niya ang bibig niya. Senyales na kung magsalita siya, pwede ko siyang patalsikin sa trabaho niya.

"Hi there nurse...Jane?" Sabi ko matapos basahin ang name tag sa kanang dib-dib niya.

Nang makita niya ako'y kaahad siyang yumuko upang magbigay ng galang. Pinasok ko ang magkabilang kamay ko sa bulsa ng lab gown na suot ko. Sa tingin ko'y baguhan ang isang 'to kaya hindi niya ako kilala.

"Sino yung doctor na sinabi mo'ng nakakabuntis ang tingin niya?" Kulang na lang ay hilahin ko ang buhok niya nang makita kong halos maghugis puso ang mga mata niya.

"Si Doctor Corrigan! Oh my God! Ang gwapo niya po! Hindi niyo po ba siya kilala? Ay, bago po ba kayo rito?" Jesus, give me my gun. I need to shoot this bitch.

"Hindi naman, pero balita ko may asawa na raw siya?" Nakita kong ngumisi siya kaya patago kong kinuyom ang kamay ko. Tatanggalin ko talaga ang babaeng 'to pagkatapos ko siyang kausapin.

"May asawa? Ay usap-usapan lang po ata yun eh! Saka siguro mas maganda pa ako sa kaniya! Pwede ko siyang maagaw!" Sinabayan pa ito ng halakhak niya kaya mas lalong uminit ang ulo ko.

Akmang tatapikin na siya ng isa pa'ng nurse nang panlakihan ko siya ng mata. Sige magsalita ka, ipapatalsik ko kayong dalawa sa trabaho niyo. Idadamay na rin kita.

"Talaga? Baka nga wala ka sa kalingkingan sa ganda ng asawa niya. Nakita mo na ba?" Umiling siya kaya napangisi ako. Nasa harap mo ang asawa niya. Sasampalin talaga kitang gaga ka.

"Nakakabuntis pala ang tingin niya?" Bulong ko na pinasadya kong iparinig sa kaniya.

"As in po! Sobrang gwapo niya po na isang titig la-" Napatigil siya sa pagsasalita nang ihampas ko ang kaliwang kamay ko sa pader. Nakita kong nagulat pa siya dahil sa ginawa ko.

"Kung nakakabuntis ang tingin niya, p'wes tumitig ka sa akin, malalaglag kaagad 'yang pinagbubuntis mo." Nang dumako ang tingin niya sa I.D na suot ko'y kaagad nanlaki ang mata niya sa hiya.

"I-ikaw po ang a-asawa niya?" Nginitian ko siya. It's a sarcastic smile. Tingnan mo kung mas maganda ka sa akin. Tingnan mo'ng punyeta ka.

"Saka maaagaw? Subukan mo lang, kamao ko ang makakausap mo." Hindi pa man siya nakakapagsalita'y tinalikuran ko ma siya. Nang may maalala ako'y kaagad ko rin siyang nilingon.

"By the way Jane, I'm Lara Quinn Miranda Corrigan, the owner of this hospital. And guess what? You're officially fired!" I smirk and left her stunned.

I flip my hair and blew my bangs. Bitch, I'm FAB.

JEHAN'S POV

"Where have you been?" Hinila ko kaagad ang kamay niya papasok ng ambulansya. Kanina ko pa siya hinahanap, bigla na lang nawala sa likod ko.

"I need to take care of something really important. Anyway, where are we going?" Taka niyang tanong.

"Something happened in Gardner's Industry. Rio needs our help, so we need to be there." Nangunot naman ang noo niya.

"Are we going there as gangsters, or as doctors?" Napahalakhak ako.

"As doctors of course." Tumango naman siya't napatingin sa bintana nang mapansin niyang traffic.

"Hindi ba nila naririnig ang ingay ng wang-wang? Bakit ayaw nilang magsitabihan?" Kunot na kunot ang noo niya kaya napangiti na lang ako sa hitsura niya. She looks cute.

"Manong Pisot! Ako na magda-drive!" Pipigilan ko pa sana siya nang makalabas na siya. Lumipat na rin dito sa likod ang driver kaya wala na akong nagawa pa.

"Shit, I think it'll be the best if you hold on tight." Suhestyon ko. Nung una'y nagtaka pa siya kung bakit, pero nang umandar na ang sasakyan ay saka lang niya napagtanto kung bakit.

"Aww!" Daing ko nang mauntog ang ulo ko. Hindi man lang siya pumreno sa nadaanang humps.

"Fuck this traffic!" Bigla siyang nagu-turn at dumaan sa kabilang linya kung saan nakakasalubong namin ang mga sasakyan.

Wala namang kaso since this is an emergency, but what she's doing is critical. Maaari kaming makabangga ng mga sasakyan na nakakasalubong namin kung mamali lang siya ng iwas. Not to mention her speed is beyond normal.

"Slow down Lara! There's a truck ahead! Eyes on the road!" Sigaw ko habang todo kapit dito sa likod. Kung siya siguro ang driver ng ambulance, walang dead on arrival sa hospital. She's driving like crazy!

"Woah!" Marahas siyang lumiko kaya natumba pa ako mula sa kinauupuan ko.

Nanlaki ang mata ko nang makitang malapit ng mag red light sa linya namin, at green light naman sa magkabilang intersection. Kung tutuloy pa kami, sasalubungin kami ng dalawang linya ng sasakyang taliwas ang dadaanan.

"What the-" Halos tumalsik ako palabas ng sasakyan nang pinaharurot niya lalo ang takbo upang hindi kami maabutan ng red light.

Pagkatapos ng ilang minuto ay nakarating na kami. Hihingal-hingal akong bumaba ng sasakyan habang hawak -hawak ang ulo ko. Ilang taon na simula nang maranasan ko ulit ang pag drive niyang halos sambitin mo na lahat ng santo sa pag-aakalang mamamatay ka na.

Pinapasok kaagad kami ng guard matapos naming sabihin ang apilyido namin. Nakapatay ang elevator kaya wala kaming choice kun'di ang gumamit ng hagdanan. Nasa second floor pa lang kami nang marinig namin ang putukan ng mga baril.

What the hell? Hindi sinabi sa akin ni Rio na may barilan palang magaganap dito! I don't have my gun!

"Here," Nanlaki ang mata ko nang i-abot niya sa akin ang isang silencer na dinukot niya mula sa hita niya. She has one too.

"How the heck did you manage to keep a gun on you while you're working in a hospital, operating on patients?" She smirk and tilt her head.

"You know, in case of emergencies." Napa-iling na lang ako. Ni hindi ko nga naiisip na magdala ng baril sa hospital, pero siya walang pinipiling lugar.

"We can't hurt them, we oath to do that." She rolled her eyes and pulled the trigger, causing the bullet to ram on the concrete wall.

"Yes, we oath not to hurt anyone because we're doctors, but hey, we can hurt them, and cure them afterwards." I grabbed her waist and kiss her on the lips.

"You're darn unpredictable, wife." She just smiled and raised her gun.

"Let's go." Tumago na lang ako. Sinipa ko ang pinto kaya agad itong bumukas. Automatikong hinila ko ang gatilyo ng baril nang makita ko ang mga lalaking nakikipalitan ng putok sa mga pulis.

LARA'S POV

"Is that Seth?" Napatingin siya sa lalaking tinuro ko. Tulad nami'y nakikipagbarilan din siya sa mga lalaking pilit na tumatakas palabas ng building.

"Looks like Rio called him too." Bulong niya pa. Hindi nagtagal ay naubos na rin ang mga ito. Tinago ko ang silencer sa bulsa ng lab gown ko't agad na nilapitan ang tatlong lalaking nakahandusay sa sahig. The three of them was shot near their left chest.

"Seth! Call your men to help us!" Sigaw ko. Tumango lang siya't tinulungan kaming dalawa.

"Hello Rio? Lara and Jehan's here. Turn on the elevator on the third floor. Bababa kami para madala na sila sa hospital." Rinig ko sabi ni Seth habang kinakausap si Rio sa kabilang linya.

Pagkatapos ng ilang minuto ay sumakay na kami sa elevator kasama ang mga tauhan ni Seth dala-dala ang tatlong lalaking walang malay. If we won't get there on time, these three will be dead. We need to do an operation as soon as possible.

Paglabas namin ng building ay nakita ko naman si Justine. He's with some of the reporters and journalist. Looks like Rio called him too. Nagmamadali namin silang pinasok sa loob ng ambulansya, at hinayaan ko ng ang driver ang magdrive papuntang hospital dahil medyo nakakaramdam ako ng hilo.

Minutes later, we arrived in the hospital. Pinasok na silang tatlo sa loob ng operating room, at nagsipasukan na rin si Doctor Williams kasama ang mga nurses na tutulong sa amin upang operahan sila.

I was about to put a mask on my face when I felt dizziness. Napahawak na lang ako sa balikat ni Jehan upang hindi ako tuluyang matumba. I saw how he look at me with his worried eyes. I can even hear his words tremble as he repeats my name, asking me what's happening and what the hell is going on with me.

I shook my head as my vision started to blur, and everything went black after that.

***

Minulat ko ang mga mata ko, napasigaw pa ako nang bumungad sa akin ang mukha ni Jennie at Seth. What the hell! Nang ilibot ko ang paningin ko'y kompleto silang lahat. What the heck are they doing here? Nagtaka naman ako nang makitang nasa kwarto ako. Wait, paano ako nakarating sa kwarto namin?

"Are you okay?" Tanong ni Jam. Napataas ang kilay ko. Malamang okay ako. Wala naman akong sakit.

"Yeah, just a little dizzy. Paabot na lang ng gamot diyan sa drawer Jessi." Sinunod naman niya ang sinabi ko. I-aabot na sana niya ang bote ng gamot sa akin, nang bigla itong kunin ni Jehan.

"I think you should not drink any medicines." Nangunot ang noo ko.

"I'm a doctor too Jehan, I know what to do. Mawawala lang 'to pagkatapos ko uminom ng gamot." Tumayo ako sa kama't akmang aagawin ang gamot sa kamay niya nang ilayo niya ito sa akin.

"Lara, since when did you have your last period?" Nangunot ang noo ko sa naging tanong niya. Why is he asking that question?

"Bakit ka ba nagtatanong?" Binigay niya ang gamot kay Jam kaya napaluhod na lang ako sa kama dahil sa inis. Bwisit.

"Lara..." He said in a warning tone. Inalala ko naman kung kailan ba.

"Two months ago, bakit ba?" Umupo siya bigla sa tabi ko. Hinawakan niya ako sa magkabilang balikat ko habang may seryosong ekspresyon sa mukha.

"Tell me, are you pregnant?" Parang may bumara sa lalamunan ko matapos niya itong itanong. Inalala ko lahat ng nangyari sa akin kamakailan lang. Bakit ba hindi pumasok sa isip kong dalawang buwan na pala akong hindi dinadatnan?

"Tell me, please." Nanlaki ang mata ko nang maalala kong paminsan-minsan ay nagsusuka ako habang nasa hospital. I'm craving for something too.

"Jehan, give me a carrot." Nakita ko naman ang panlalaki ng mata niya.

"Carrot ko?" Kinuha ko ang unan sa isang tabi at hinampas ito sa mukha niya.

"Gago! Carrot! Ano'ng carrot mo? Sapakin kaya kita?" nagsitawanan naman sila kaya naigulong ko na lang ang mata ko.

"Ano na? Please tell me, are you pregnant? Jesus Christ! Am I going to be a father? Am I going to be a parent? Tell me! Am I-" I kissed him to shut him up.

"Oh fuck..." Nagulat na lang ako nang dambahin niya ako't paulanan ng halik sa mukha. Nagulat pa ako nang makitang may umalpas na tubig sa mata niya.

"Thank you, thank you so much." Pinatong niya ang magkabilang kamay niya sa gilid ng ulo ko kaya napangiti na lang ako.

"You're welcome. You gave me your sperm, and I'll give you a baby in return." I heard him chuckled. Inabot ko na lang ang mukha niya para punasan ang luha sa pisngi niya.

"Seriously, thank you." I run my fingers on his hair as I lift my face and give him a quick kiss, which didn't happened as quick as I thought it would be because he searched for my lips and deepened the kiss.

"Hey guys, baka nakalimutan niyong nandidito pa kami?" Napatigil kaagad siya nang marinig ang sinabi ni Jam.

"What? You guys choose, get out and give us a private time, or watch us?" Agad akong napabangon kaya nahulog siya sa kama. Gago ba siya?

"I think we'll just see you two outside. Enjoy!" Pilyang paalam ni Jennie. Sinamaan ko siya ng tingin, isa pa 'to.

"Nga pala Jehan, Rose's pregnant too. She's one month pregnant." Natigilan kaming lahat sa sinabi niya.

"Next week pa kasal niyo 'di ba!?" Singhal namin. Napaatras naman siya.

"B-bakit?"

"Hindi ba sabi ko sa'yo hintayin mo muna na kasal na kayo? Lumapit ka rito't kakatayin kitang taglibog ka!" Aktong mangangarate na si Jennie nang pigilan siya ni Seth. Nagtawanan na lang kaming lahat dahil sa inasal nila.

"I love a very unpredictable woman, and I'm thrilled to have you my Empress." I smiled with his statement.

I flip my hair. I'm the Empress, and yes I'm unpredictable. Got a problem with that? Talk to my gun, bitch.