24 January 2017

********

Chapter XVI

Hindi naman ako napa alis dito sa Svetlana. Ang problema lang ilang araw na malamig ang pakikitungo sa akin ni Anselm. Nagkaka salubong kami or nagkikita pero hanggang doon lang, ako nga lang ang tumitingin kung hindi ko siya babatiin or tatawagain

Natapos na ang trabaho ko bilang lifeguard. Clerical work naman ang duty ko, errands, encoding, phone calls. But we're team here in office. Mas sinusunod ko na din ang mga rules kahit gustong gusto ko na gumawa ng hindi dapat, pinipigilan ko lang dahil kailangan ko maging responsible at malapit din ako matapos. Pag napa tanggal talaga ako ng maaga ma su surprise talaga family ko lalo na si Mommy. Kahit ganoon hindi ibig sabihin ay tatalikuran ko na mga opinyon ko. I would always stick to my opinions.

"Miss, ako na lang mag bi bigay sa kanya." Pag vo volunteer ko sa secretary ni Anselm na ako na lang magbibigay na ni request na meryenda, dahil mukhang may emergency siya.

"Thanks, Iris." Nagulat ako na alam niya ang pangalan ko. Minsan ko lang siya makita dahil sa pagkaka alam ko ay part time secretary siya hindi ko nga alam ano pangalan niya.  Bakit niya ako kilala? Hindi kaya kilala na akong bilang lagi napapagalitan, hindi sumusunod? Pag dumating iyon kay Tita Aliyah panigurado malalaman ni Mommy iyon, tapos ikuku kwento ni Mommy kay Daddy. Madaldal pa naman si Mommy at Tita Aliyah pag mag kasama.

Iris, remember always stick to your opinions

Nag angat ng tingin si Anselm sa akin ng ilapag ko ang meryenda niyang Penne Bolognese na may kasamang Garlic bread sa kanyang table at Kalamansi Juice. "Where's Faline?"

"I think nagka emergency siya kaya ako na ang nag volunteer na mag dala ng meryenda mo since wala pa naman pinapa gawa sa akin si Ms. Aurelle

"Does Ms. Aurelle knows?"

"She only knows that I'm going to the powder room."

"You may go back, thank you." I love cold temperature, but not a cold feeling towards me.

Hindi ba siya natuwa na nag volunteer ako? Yan naman talaga ang gusto ng mga tao may initiative. Dapat nga matuwa siya na nagkaroon ako ng initiative kahit hindi ko naman gusto pumunta dito sa office niya dahil alam ko nga hindi pa kami okay. He should thank me with a grateful tone. 

"If I want something I will have initiative to get it, I won't wait for others opinions," sabi ko pagka pasok sa elevator.

I want to go back as a mermaid coach. Panay ang ikot ko habang naka upo sa swivel chair, almost one hour na ata akong walang ginagawa. Naiwan ko pa sa kwarto yung Vivo edi sana naglalaro pa ako ng Happy Wheels , kaya ito. Kung kukunin ko kailangan ko pa sumakay sa golf cart nila. Bawal naman gumamit ng social media sa computer nila or anything na hindi related sa trabaho, pwede naman Google yun nga lang kailangan mo ipa alam sa kanila kung ano ang si search mo. Ang mga regular employees lang ang malalaya na nakaka gamit ng internet. How unfair?

"Iris, baka mahilo ka niyan." Suway sa akin ni Ms. Aurelle

Time for vestibular system. Ni reversed ko ang pag ikot ng swivel chair para mas madali mawala ang pagka hilo pag huminto ako.

"Iris, baka mapagalitan ka na naman ni Sir Anselm." Suway sa akin ng babaeng empleyado.

"Ms. Aurelle, matagal pa po ba yan?"

"Learn how to wait, Iris. Malapit na ito." Seryoso ang boses niya habang sinabi niya iyon at nag sa SAP

Ngayon nga lang ako nag react at masyado ng matagal ang almost one hour kung wala kang ginagawa.

Ang mga nilagay niya sa SAP ay i e encode ko daw sa Excel. Hindi ko talaga napigilan sa sobrang inip ko binuksan ko na ang Facebook and Twitter accounts ko, naka minimize lang para hindi ako mahalata.

Una kong syempre binuksan ay messages mula sa gc namin magkaka kapatid, pati sa amin ng mga kaibigan ko ngayon college pati kay Tatiana, meron din kay Mommy at Daddy hindi ko muna sila sineen. Sunod naman ang friend request na walang mutual friend. Marami ba kaming Iris Fidel?

Gwapo ka naman, pasok ka din sa standard ko. Pero mabuti na din yung nag-iingat.

Delete request

Sa Twitter tinignan ko kung ano ang trending at nangunguna ang #AskBlair. Si Blair ay isa sa sikat na artista sa generasyon ngayon na pinagkaka guluhan ng madami at madami din haters, wala ako sa dalawa. Ganon naman pag sikat madami haters yun nga hindi ka pa kilala ng mga tao may naiinis na sa iyo. 

I don't understand haters why they will spend their lives looking and thinking to the things that they hate. I realized people make their own problems, problems don't come to them. The things that they hate probably is not a problem, it's them.

Mabilis kong ni log out ang mga accounts ko ng sa tingin ko tapos na si Ms. Aurelle at tama nga ang intuition ko. Ginawa ko ang pinagawa niya kasabay ng pag go Google ko sa mga names na ini encode ko.

Lumingon ako sa likod ko ng may narinig akong tumikhim, mabilis kong cinlose ang Google ng makita ko si Anselm na seryoso nakatingin sa ginagawa ko.

"Alam ba ni Ms. Aurelle na nag goo Google ka?" Agad akong umiling.

"You know what's next." Lumabas siya ng office habang naka pamulsa. Tumayo ako na agad sumunod sa kanya may nakita pa akong umiling siguro kilala na talaga ako bilang ganon.

Naka crossed arm siya habang hinihintay ang pag pasok ko sa elevator. Nilagay niya ulit ang kanyang dalawang kamay sa magka bilang bulsa pagka labas ng elevator, mabilis ang kanyang lakad. Tinuro niya ang upuan kung saan ako pwede umupo pagka pasok namin sa opisina niya. Pabagsak din naman siyang umupo sa kanyang swivel chair.

"Iris, it was clear that you're not allowed to use Google without Ms. Aurelle permission. Diba nagka sundo tayong tatlo? Umu oo ka, sinabi mo na naiintindihan mo kung bakit bawal kayo gumamit ng internet mga intern? Do I need to learn a new language? Russian? Latin? German? French? Polish? Para lang magka intidihan tayo." 

Tanging iling lang ang ginawa ko habang naka tingin sa dalawang kamay ko na magka hawak na nakapatong sa hita ko.

"If I will report this to your parents I don't know if you will still do it again." Hindi ako kumibo. Sanay na ako magalit ang parents ko sa akin hindi ko lang alam kung mas magiging grabe pag nalaman nila ito.

"Hindi ko alam gagawin sayo, mas mahirap ka pang i handle sa mga may mental problem." Inangat ko ang ulo ko hindi ko siya tinignan at mabilis na nag lakad papunta sa pintuan.

"We're not yet done talking about your difficult attitude."

"You said mas malala pa ako sa may mental problem kung yun ang tingin mo sa akin bakit mo pa ako kinakausap?"

"That's not what I meant!" Napa tayo siya sa kanyang swivel chair.

"Then what? You just said it a while ago, then after a seconds that's not what you meant?"

Naglalakad siya palapit sa akin at kitang kita ko sa kanya na mukha siyang na fu frustrate. Nararamdaman ko na malapit na mamasa yung mata ko kaya hindi pa man din siya nakaka lapit ng tuluyan ay tinulak ko na ang pinto para maka labas.

Wala naman akong problema sa may mental problem at anong masama doon? Yung mga nang i insulto, yung mababa ang tingin sa tao ayun ang masama.

Ngayon lang ako na apektuhan sa sinabi ng tao kahit alam ko naman na hindi totoo, dati kahit sabihan ako ng masama wala akong pakialam nakaka dagdag problema pa kung papansinin ko, ngayon lang talaga. 

This is the worse  August I had encountered. Usually every August I'm happy and grateful because it's my birth month.

Can someone won't try to change me? Can someone love me for who I am?

*******

Thank you for your time, have a nice day! God Bless.  :)

Love,

Julie II