23 May 2017

Hi denzz_ hindi ko alam paano mo ako natagpuan at thank you dahil na appreciate mo yung ginawa ko sayo kahit na para sa akin sobrang liit na bagay lang naman nun.  Anyway, this chapter is for you.  :)

******

Chapter XXXIII

"Kuya, andito ako sa tapat ng kwarto mo!" Masiglang bati niya.

"What are you doing here? Sino kasama mo?"

"Bakit kaya hindi mo muna ako pag buksan ng pinto?" Tinapos ko muna ang tawag bago kong tamad siyang pinag buksan ng pintuan.

"Surprise!"

"Ikaw din may pakana ng surprise kanina sa restaurant?" Tanong ko.

"Huh? Sinurprise ka? Nino? Welcome party?"

Tumango ako at sinagot ang tanong niya. Kinu kulit niya ako na mag sky dive kami. Hindi ko siya ma pag bigyan dahil pagod na ako sa biyahe napagod pa ako sa palaro na ihinanda para sa akin.

"Matutulog na ako. Bukas na lang."

"Hindi ka din makaka tulog, dahil iisipin mo na naman siya." Kunot noo ko siya tinignan na masama.

May alam ba siya? Halata na ba ako? O alam niya si Ramona pa din? Kaya hindi ko napigilan na mapa tanong kung sino ang tinutukoy niya.

"The girl with a difficult character."

"Iris?"

"Sino pa ba? Talaga nga love is blind. Hindi naman sa hindi siya maganda. She is pretty, to be honest. Pasok siya sa standards ko, classic face. Ang naging bulag lang ay ayaw mo sa mga taong hindi marunong sumunod. Paano nangyari?"

"I don't know. No matter what I do, she is still within me."

"Eh? Baka ayaw mo lang mag move on?"

"Hindi sa ayaw. Kahit naman lumayo ka kung siya siya pa din."

"Bro, there are five stages of love at nasa first stage ka pa lang, falling in love. In love? Pwedeng infatuation lang din. Diba nga romantic love is reciprocal? And infatuation is also falling in love. Err, I don't know."

"What are you trying to say?" Matutulog na lang ako may ganito pa.

"Stage two becoming a couple. Stage three is disillusionment, where almost everyone thinks that is the end of the relationship. What I am trying to say, kung yung nagka relasyon nga nakaka move on, ikaw pa kaya na hindi naman naging kayo. No reciprocal at all."

"Ang dami mong sinabi. Tavian, ang mga taong naka move on or hindi nila pinag laban ang pag ma mahal nila ay hindi true love."

"You're wrong, Kuya. True love is a decision, falling in love is a feeling. Sa una lang naman yan mga kilig na iyan, pag dating ng stage three parang nararamdaman niyo na yung sawa, parang nawawalan na ng oras sa isa't-isa, tingin nung iba dapat tapusin na ang relasyon dahil hindi na siya katulad ng dati na ganon katibay. But, that is life hindi pwede laging masaya, hindi pwedeng hindi mawalan ng problema. How will you know that you are strong? How will you know who is worth or what is worth?"

"Pwede pa din naman magkaroon ng kilig kahit nag tagal na, lalo na kung nabibigay sa iyo yung love language mo."

"Love language?" Dr. Love is that you?

"Yan puro ka kasi aral at trabaho wala ka tuloy alam sa mga ganyan." Tinignan ko siya ng masama. Ako pa sinisi nito. Sa importante ang pag-aaral at pag ta trabaho.

"Yung pag ma mahal na gusto mong ma ibigay sa iyo."

"Pag ba hindi na ibigay sa iyo, hindi ka na mahal?" Ang daming alam nitong kapatid ko.

"That's not what I meant. But when the person gives your love language you will feel loved, not just grateful. There are five love languages. Pero, tapusin ko muna yung stages of love."

Saan naman kaya nalaman ng kapatid ko itong mga ito. Hindi ko alam na may ganito pa lang topic. Tinuro kaya ito sa school nila? Or isa sa naging tutor niya?

"Stage four is creating real love, see true love is a decision. And lastly, changing the world. Be an inspiration, for other couples or just random people."

"Oh kay."

Napa nga nga siya at ako naman napag dikit ang kilay sa naging reaction niya.

"Ang haba ng sinabi ko nag explain pa ako. Ayun lang ang reaction mo?"

"I don't know what to say."

"Oo nga mataas nga pala standards at expectation mo."

"Yeah right." Tamad kong sabi sa kanya.

"Si Iris wala sa standards mo pero mukhang mahihirapan ka. Kaya kailangan mo malaman ang love language niya para ma ibigay mo kahit hindi ganon ang pag express ng love mo."

"Wag mo din isipin na hindi nararamdaman ng boyfriend niya ang pag ma mahal."

Hindi ko alam bakit ako nakikinig sa kapatid ko. Binuksan ko ang cabinet at kumuha ng Pringles na may flavor na Tangy Buffalo Wing. Pag ka bukas ko kumuha ako ng isa at inalok siya.

"Thanks." Sabay kuha niya.

"So, what are the five love languages?" Curious kong tanong.

Para naman kung sakaling magka hiwalay sila at pwede kami ma feel niya na talagang mahal ko siya.

"Acts of service, receiving gifts, words of affirmation, quality time and physical touch. Pwedeng magka iba yung way ng pag express natin sa love sa kung paano natin nararamdaman na mahal talaga tayo ng tao."

I wonder how Iris feel love and how she express love. Maybe words of affirmation how she expressed her love and Phoenix feel loved by that kind of love language. Kaya naman simpleng I love you lang hindi nagiging problema sa kanila kahit ba walang quality time ayos lang sa kanila. I don't know.

"Diba you like learning new things? O ayan may bago ka ng nalaman at sa akin pa. Kaya baka pwede na tayo mag sky dive, ito na yung bayad mo."

"I didn't ask for."

"But, you got curious and didn't refuse to listen. And you also asked questions."

"Good night, Bro." Sabay higa ko at talukbong ng kumot.

"Ang daya mo talaga kahit kailan!" Narinig ko na lang ang pag bukas at pag sara ng pintuan.

Bukas na bukas mag pa parachuting kami hanggang sa mag sawa siya. Sabay kaming kumain ng breakfast at hindi siya na u ubusan ng kwento minsan nga wala ng kwenta, madalas naman may aral.

Ganon nga ang ginawa namin hanggang sunset nag s skydive kami, tumigil lang nung kakain at masyadong mataas ang araw.

Two days lang ang tinagal niya sa Panglao at naisipan na din na umuwi dahil sa trabaho na kanyang iniwan. Ilang linggo ako naging busy sa trabaho, may parating pang team building kaya naman sobra na ang pagiging busy ko para sa nalalapit na event.

Sa gitna ng meeting namin ay tumunog ang cellphone ko, nakalimutan kong i silent. Hindi ko na lang ito pinansin at tinuloy ang pakikinig sa Marketing namin kung paano ma advertise sa TV ang Svetlana. Tatlong set ng pag ring ng napag desisyunan kong kailangan ko ng sagutin.

"Excuse me, I need to take this." Lumabas ako ng conference room at sinagot ang tawag ni Mama.

"Hello Ma, I'm in a meeting. Bakit po kayo napa tawag?"

"Can you go back here in Manila?" 

*******

Thank you for your time, have a nice day! God Bless. :)

Love,

Julie II