Cinyla's POV

LUMIPAS ang isang Linggo at masasabi kong kahit papaano ay nabunutan ako ng tinik sa dibdib. Matapos din namin mag-usap ni Ben, napag desisyunan ko munang dumistansya sa kanya. My dad is not here in our house, kung nasaan man siya. Hindi ko alam, pero ang sabi ni Mommy he is in the Saint Louis Hospital sa Batangas. 

Bumutonghininga ako, naglakad-lakad sa balcony at pinagmamasdan ang kalangitan. I hope soon, everything will be fine.

Until someone called my name. “Cinyla, can I talk to you?” isang pamilyar na boses. Matinis ito at malapit sa puso ko. 

Lumingon ako kung saan nanggaling ang boses. “Oh mom, you’re here. Yes, doon na po tayo sa baba mag-usap.”Ngumiti ito at sinabing, “Alright. Hintayin ka na lang namin sa ibaba.” Tumango na lamang ako na kahit nagtataka ako bakit nasabi niya ang salitang namin, baka may kasama siyang iba. Sino naman kaya ‘yon? 

I fix myself and go downstairs. 

While I’m on way, I see someone that make me nervous. 

Hindi ko akailain na pupunta siya, habang papalapit ako sa kanya, I try to calm down and act as a normal. I noticed tht he is more fine right now, he wearing black t-shirt with white pants. Hinayaan na rin ni Mommy na ipasok niya ang white rubber shoes niya. 

“Hi,” panimula niya tumayo ito dahilan para tumugon ako. “Hello sir!” tipid na sabi ko at ngumiti, hinanap agad ng mata ko si Mommy. 

“Your mom is in the kitchen, kukuha lang ng inumin at snacks, sabi ko naman huwag na. But she wants, so I am here alone and waiting.”

Tumango ako sa sinabi niya. Pinaupo ko na siya sa kaliwang upuan ng solo sofa habanh ako naman nasa kanan, walang umupo sa gitna. Ang weird tuloy, para bang naiilang kami sa isa’t isa. 

“Kumusta ka na sir? Sorry, wala akong paramdam sa’yo. Alam mo naman ang mga nangyari, ”pangununang sabi ko. He smiled at me seriously, and I don’t see it has a meaning, all I can see is sincerity and pure laugh. 

“It’s fine with me, and stop calling me sir. Ben is good, lalo na tanggap ko na kung ano ang kahihitnan natin. Anyway, I am fine. Nagkausap na rin kami ni Mom, and as I assume na ako ang unang magsasabi sa kanya ng laman ko, but I was wrong. She already know, silang dalawa ni tita ang unang nakaalam sa pagdating ni Daddy.” His partial explanation. 

Huminga muna ako bago makapagsalita. “Mabuti naman sir, oh sorry Ben pala. Anyway, alam mo rin ba na mag-uusap tayo, or ikaw mismo ang nagsabi kay Mommy? I asked straightforwardly and looked into his calm eyes. 

“Yes, Cinyla. I’m the one who told tita that let’s have a serious conversation. Gusto kong humingi ng tawad sa inyo for being rude last time, nadala lang ako sa galit. But after all, all we can do is know all the truth and accept it.”

His words make me feel cry, hindi ko man alam kung totoo ‘to o hindi. I want to give him a moment, after all deserve niyang malaman ang totoo. Hinawakan ko ang kamay niya pagkatapos niyang sabihin iyon. “Salamat Ben, let’s face this together.” Bumitaw na ako ng dumating si Mommy na may dalang isang tray kung saan may tatlong basong malamig na tubig at tinapay. 

“S-sorry Ben and Cinyla natagalan ako,” malungkot nitong wika. Ben helped my Mom immediately, I saw in her eyes there was something wrong. Mabasa-basa ito na para bang naghiwa siya ng maraming sibuyas. 

Mabilis din akong lumapit kay Mommy at inalalayan ito.“Mom, are you okay?” Her face disagreed. Tumango ito at doon bumagsak ang kanyang balikat. Ben put the tray in the center of the table. 

“What happened, Mom?” I asked worriedly. 

“I know this is not a perfect timing for both of you, but you need to know about this.” Hindi ko maintindihan ang gusto ni Mommy sabihin, pero mas lalong bumibilis ang tibok ng puso ko. Sana mali ang kutob ko. Sana rin kung ano man ito, this is not about my dad's issues. 

“Tita, calm down first. Inom muna kayo ng tubig.”Inabutan ni Ben si Mommy ng isang basong tubig at inalalayan ito hanggang sa makainom ng tubig. 

Habang ako tinitigan lamang sila, I was occupied with random thoughts dahil sa sinabi ni Mommy kanina lang. 

Until my Mom calm down, nakahinga na rin ako kahit papaano. 

“Thank you, Ben,” My mom sweetly said to him.

Ngumiti lang si Ben, bumalik na rin si Mommy sa sinasabi niya kanina. “Cinyla and Ben.” tawag nito sa amin kaya napatingin kaming pareho sa kanya. 

“I know both of you are not totally fine right now. Huwag sana kayo magalit sa akin o sa daddy ninyo but you need to know about this.”

Huminga muna ako nang malalim, Ben hold my hand wala itong malisya dahil alam ko at alam niya na magkapatid kaming dalawa. 

“Your dad is not okay.He is now in Saint Louis Hospital, he was confined yesterday.” 

Napatayo ako. “W-what?” sa gulat ko napasigaw ako. 

“Calm down, Cinyla.”Hawak pa rin ni Ben ang kamay ko, hanggang sa napagtanto ko na ang tagal niya na palang hawak ito kaya pumiglas ako. 

Hinintay ko ang susunod na sasabihin ni Mommy. 

Ngunit, tumulo ang basang likido sa magkabilaang mata nito kaya tumabi ako sa kanya. Nasa gitnang sofa kami, sa gitna si Mommy habang ako ang nasa kanan. 

“Sorry Mom, nabigla ako tahan na. Bakit nandoon si Daddy?” tanong ko habang hinihimas ang likuran nito. Inabutan naman ni Ben si Mommy ng panyo. Ready siya palagi. 

“He got his first heart attack.” pagkatapos nitong sabihin ni Mommy para bang sinaksak ako ng maraming tinik sa gitna ng puso ko. 

“W-what?! Kailan pa po tita na may sakit sa puso si Daddy?” Ben asked confusedly. 

Humikbi muna si Mommy, at sinubukang pakalmahin muna ang sarili at pinunasan ang namuong luha gamit ang panyo na bigay sa kanya ni Ben. 

“Nalaman ko lang din yung nakabalik na siya sa atin, Cinyla. Napapansin ko kasi na palagi siyang nakahawak sa dibdib niya. Siya na rin mismo ang nagsabi na may sakit nga siya.”

“Never niya rin kasing pinaalam sa akin, even your Mom Ben don’t know about this pero alam ko ngayon nandoon siya sa hospital at inaalagaan ang Daddy ninyo,” dagdag ni Mommy. 

Lalong sumikip ang dibdib ko ng marinig ko na ang kasama ni Daddy ay ang pangalawang babae niya. I already met her, the Mom of Sir BenChua. But I don’t think so na matatanggap ko siya agad. 

“You okay, Cinyla?” Ben touched my arm and asked me innocently. 

“Y-yeah I’m fine.” I lied. 

Uminom muna ako ng tubig na nasa harapan ko dahil sa totoo lang, I was suffocated by all of the truth informations. Hindi pa natatapos ang araw, ang dami ng nangyayari. 

Pagkatapos kong mainom ang tubig, hindi ko inasahan ang ginawa ni Mommy. She holds our hands. Nasa gitna kasi ito kaya nahawakan niya ang magkabilaan naming kamay. 

“Kailangan kayo ng daddy ninyo ngayon, puntahan ninyo na. Ben, take care of your sister. Kukuha muna ako ng damit niya at magdadala na rin ng pagkain at prutas mamaya. Susunod na lang ako, I will send to both of you ang address ng hospital. 

Tumango kami pareho at niyakap ko si Mommy, ramdam ko na okay na sila ni Ben. Ang mahalaga ngayon ang kalagayan ni Daddy. 

Sinabihan ko si Ben na mag-aasikaso lang ako ng mabilis, pagkatapos ay didiretso na kami sa hospital. While my Momalready excused, dumiretso sa kwarto ni Daddy para kumuha ng mga kailangan nito. 

***

WE are currently on our way, nasa harapan ako umupo habang si Ben ang nagmamaneho. Nakapagpaalam naman kami bago tuluyang umalis. 

“I know you’re not comfortable with my Mom, I knew it. Don’t worry, my Mom is kind. Besides, siya rin ang nagsabi na puntahan kita at mag-usap tayo kasama si tita but yeah, nagkaproblema naman.”Nakatingin lang ako sa kanya habang siya ay nakatutok sa pagmamaneho. 

Ilang segundo din binaling ko ang tingin ko sa labas. “Siguro dahil hindi ko pa siya nakakausap nang matagal, naninibago lang din ako. I’m glad to know about that. Ang gulo pala talaga ng pamilya natin, noon.”Natawa ako nang bahagya at ngumisi naman siya. 

“Yeah, I can’t imagine we ended up in this kind of situation.” Hinawakan niya ulit ang kamay ko. “Alam mo, pansin ko kanina mo pa hinahawakan ‘tong kamay ko. Ikaw ha? Baka may feelings ka pa para sa akin?” I laughed after saying it. 

“Sorry na, malambot kasi ang kamay mo. I admit, the feelings is still here. Gusto kong kalimutan na magkapatid tayo pero hindi naman p’wede ‘yon. Baka layuan mo pa ako.” Biro nito pero naramdaman ko na masakit sa part niya ‘yon, bukod kasi na nareject ko siya rati biglang malalaman namin na magkapatid pala kami. Hinigpitan ko na lang ang hawak sa kanang kamay niya, hindi dahil mahal ko rin siya as a lover but as her sister.

“I’m sorry Ben, pero siguro hanggang dito na lang ang mayroon tayo.”Ngumiti ako habang magkaholding hands kaming dalawa. 

“I know, anyway, I l focused on the road. Magpahinga ka muna, mukhang malayo pa tayo.”Bumitiw na siya at sinunod ko naman ang sinabi nito. Sinandal kong mabuti ang likod ko at nagsuot ng earphone. 

Sandali akong tumingin sa labas bago pumikit, bumulong sa aking isip; I love you BenChua but we are part of the mistake. We are the piece of Unforgiven Sins. 

Unti-unting naramdaman ko ang bigat ng aking talukap at ang tanging narinig ko sa kantang pinapatunog ko ay I love you, goodbye. 

***

I was awake due to thirst, napalunok pa ako ‘non ngunit para bang natuyuan na ng laway. 

“Do you have a bottle of water? I’m thirsty, Ben.” I asked him even though he was still confused why I was awake and felt thirsty.

“Yeah, but the water is in the back of my car. I will stop there and I will get for you, hold on,” he said seriously. 

“Sure,” I said and waited for what he told me a while ago. 

Tinabi niya sa gilid ang sasakyan, mukhang malayo pa nga kami dahil napatingin ako sa destinasyon. 

Lumabas na ito at kinuha ang isang bote na tubig na hinihingi ko sa kanya. After couple of seconds, inabot niya ito sa akin. Hindi muna siya nagmaneho, tila nanood pa ito sa akin kung paano ako iinom. 

Hindi ko na siya pinansin pa kundi ininom na ng diretso ang isang bote ng tubig na malamig. 

“Thank you, Ben. Oh, sorry naubos ko. Iinom ka ba?” takang tanong ko. He just smiled and grabbed the steering wheel and started driving. “ No, I’m good. Hinayaan lang kitang makainom.”Sandali siyang tumingin sa relo. “Tingin ko mga lunch time na tayo makakarating sa hospital, if you want kumain muna tayo?” 

“Mukhang malayo pa nga, kumain muna tayo Ben sa malapit na fastfood. Okay lang?” tanong ko. 

“Sure! Doon tayo sa favorite mo, sa Jollibee kung saan bida ang saya.” He smiled and made me smile too. 

“How did you know?” I asked confusedly because I never tell him about my favorite fast food. 

“Tita already said that in the text message. Pahabol niya pagkatapos isend sa akin yung address.”

“Oh nice, close na kayo?”

“Not really, pero your mother is really humble and adorable. Nauna ko na talaga siyang kausapin bago ka, at kahit papano nasabi ko na rin ang mga dapat kong sabihin sa kanya. Sabi niya pa nga, ang bilis naman niyang magkaroon ng anak na lalaki.” Biro ni Ben, napangiti naman ako sa ganoong usapan nila. Mom is great and thoughtful to be honest. Kaya ng malaman ko na niloko siya ni Daddy, sobrang sama ng loob ko. Pero wala rin akong sapat na ideya bakit kami iniwan ni Daddy noon. 

Lumiko na nga si Ben, hindi na kami bumababa kundi nag drive thru na lang siya para mapabilis at makakain na kami. In this point, alam kong magkakausap pa kami kahit papaano. 

Halos ilang minuto rin ang tinagal at nakuha na rin namin ang pagkain namin, napagdesyunan ni Ben na maghanap ng parking area at doon kumain muna kami pansamantala. 

He ordered my favorite meal, chicken joy and spaghetti with fries. Instead of nestea, I choose cokefloat. While him, spicy chicken and rice with coke. Namangha nga ako sa pag-order niya kanina, para bang matagal niya ng ginagawa ito. 

Kumain na nga kami pero bago iyon, we pray first. After praying nagsalita ako. “Thank you, Ben. Hindi ko akalain na marunong ka umorder sa fast food.”

He laughed harder. “This is my first time, Cinyla. Habang tulog ka I searched about the best meal that I will order for the two of us.” 

“Wow! Good choice.” We laughed and started eating. 

“You know what, I hope this bond is a date as a couple but sad to say it is sibling moments.”

Uminom muna ako ng cokefloat bago sumagot sa sinabi niya. 

“Wala eh, ito talaga yung destiny natin. Yung pinagtagpo tayo pero hindi para sa isa’t isa. Ang sakit ‘di ba? But, at least we accept it now.”

“Y-yeah, we need to accept the fact and move on.”

“Kumain na lang tayo, mamaya magmamaneho ka pa.”Iniba ko na lang ang usapan, ayokong maging awkward at maging negative ang lahat ng thoughts namin. 

“Ben, okay lang ba magresign ako?” Alam ko wala sa lugar at pagkakataon ang tanong ko pero ito na rin ang naisip ko para kahit paano ay makapagpahinga at makapag-isip ako. 

“Alam ko naman na naisip mo ‘yan. Sure! Karapatan mo naman ‘yon, just send the resignation letter to my email the resignation letter and by next week I will send your whole month's salary.” He smiled and finished his food. 

“Thank you,” I said and finished my food too. Naging maingat na rin ako sa pagkain dahil ayokong marumihan ang 

After eating more than 20 minutes, Ben decided to drive. 

Nagkaroon kami ng matinding katahimikan. 

“Malapit na tayo, Cinyla,” wika nito kaya nasira na rin ang katahimikan sa aming dalawa. 

Lumiko siya papuntang parking area at nakita ko ang laki ng Saint Louis Hospital, ito ay may four story building. 

White and green ang kabuuang kulay nito. Ang logo nila ay may halo at SLH na initials. 

Halos mag alas dose na ng hapon nang makarating kami. 

Nakapagpark na rin si Ben, kaya inayos ko ang sarili ko pati ang suot kong small bag. 

“Kaya ko ‘to!” bulong ko sa aking sarili. 

“Are you okay?” mapagalalang tanong ni Ben sa akin. 

“Y-yeah,” tipid kong sabi ngumiti naman ito at bumababa na, nagmadali ito na pagbuksan ako. 

“Nag-abala ka pa, thank you!” Ngumiti ako. 

“Ate kita eh,” pagbibiro nito kaya nahampas ko sa braso ngunit mahina lamang. Hanggang sa may kinuha ito sa likod ng kotse niya, naghintay muna ako at nakita kong may prutas at tinapay ito na nakalagay sa isang malaking basket. Pagkatapos ‘non  dumiretso kaming sakay ng elevator. 

“Natext ba ni Mommy sa’yo kung ano’ng building and room number ni daddy?” tanong ko habang nasa elevator kami. 

“Yeah, building 2, room 233.”

“Wow! Sa akin wala, anyway tara na!” Yaya ko rito. 

Pinindot niya na nga and 2nd floor elevator while I called my Mom and asked where she was. But her phone is just ringing. 

“Mom, answer my call, please.”

“Baka naman nasa biyahe at nakasilent ang phone niya, itext mo na lang para mapanatag ka.” suhestyon nito at sinunod ko naman. Tinext ko si Mommy at sinabi na nakarating na kami sa hospital at diretso na kami sa room ni Daddy. 

After kong matext si Mommy, tinago ko na ang cellphone ko. Habang naghihintay na bumukas ang elevator, nakagat ko na lamang ang ibabang labi ko dahil iba ang pakiramdam ko ngayon. 

Until elevator was open. Nilakasan ko ang loob ko, hindi naman mom ni Ben ang pinunta ko kundi si Daddy mismo. Sana gising na siya. 

Hanggang sa marating namin ang room#233 at sa pagbukas ng pinto. My heart was cut into pieces. My Dad is laying down in white bed and I see Ms.Celina. Nagtatawanan sila ng pumasok kami, I’m glad that he is awake and having conversation to her pero naninibago talaga ako. 

“Good afternoon!” Bumati ako sa kanila, my dad smile when we see me and his son. 

“Hi mom and dad!” bati ni Ben at sabay patong ng basket na dala-dala niya sa katabing lamesa ni Daddy. Lumapit agad ako kay Daddy at niyakap siya at nagmano pagkatapos. Lumapit din ako sa Mommy ni Ben, pero lumayo ito ng magmamano sana ako.

Ramdam ko nag-iba si Ms.Celina tumayo ito at nakataas ang kilay at tiningnan ako mula ulo hanggang paa. 

Siya pa talaga may ganang magtaray ng ganyan. 

“Hon, labas lang ako okay? Nag-iba kasi ang ihip ng hangin.” Hindi ako natuwa sa sinabi niya ero pinili kong manahimik bilang pagrespeto sa kanya. 

“Mom, stop this. Nandito kami para kay Daddy at para magkausap na rin tayong apat.”

“Not now.” pagmamatigas nito at nag alcohol pa ng kamay na akala mo nahawakan ko ang kamay niya at may dala akong virus. 

“It’s okay Ben, kung ayaw niya. Let it be,” I said seriously. 

“Wow! Kung alam ko lang na ikaw ang kapatid ng anak ko, matagal ka ng tagal sa trabaho mo!” galit nitong sabi. 

As if naman na tatagal pa ako maging sekretarya ng anak niya, hindi niya alam magreresign na ako. 

Hinawakan ni Ben ang balikat ng kanyang Ina, sinubukan kong maging kalmado kahit na atat na atat ang palad kong dumampi sa retokada niyang mukha. 

“Ben, ilayo mo muna ang Mommy mo. Celina, please respect my daughter. Kung hindi mo magawa, kahit ako na lang ang isipin mo.”

“Fine! I’m leaving!” Kumalas ang Mommy ni Ben sa pagkakahawak nito. Tumabi at tumingin ako kay daddy. Hindi siya dapat ma stress. 

Hinawakan ni Daddy ang kamay ko, “Okay ka lang ba? Mabuti naman pumunta kayo ni Ben. Nasaan pala si Talia?” takang tanong nito at nilibot ang mga mata niya. Hinahanap niya si Mommy. 

“I’m fine Daddy, susunod si Mommy. Wait, I’ll check my phone if she reply.”

Kinuha ko ang cellphone ko sa maliit kong bag, I got 3 messages from my Mom binuksan ko iyon at binasa isa-isa. 

“Nagreply na siya, daddy at malapit na rin daw siya.”

“Mabuti naman, kumain na ba kayo mga anak?” 

“Yes,Daddy!” sabay naming sabi ni Ben. Napaubo tuloy si Daddy at nagkatinginan kami ni Ben. Nagkatawanan kami ng oras na ‘yon at doon umupo si Daddy inalalayan naman namin siya. 

“Salamat mga anak nandito na kayo, alam kong nasabi na ni Talia ang lahat. Patawarin ninyo ako sa pagkukulang ko at sa mga nagawa ko. Hindi tama ang mga nagawa ko at lalo na sa’yo, Cinyla natakot pa kita. I’m really my princess.”

“Shh, it’s okay na po Daddy ang galing mo nga nagawa mo ‘yon.” Tumawa ako at hinawakan ang kamay niya. 

“Dad, magpagaling ka po,” hiling ko sa kanya. Ngumiti ito at sumagot. “Oo naman, aayusin ko pa lahat.”

“Daddy, huwag mo muna isipin ‘yon. Nandito naman kami ni Ate Cinyla.” Sabay tingin sa akin ni Ben, natawa ito kaya hinampas ko ulit siya sa kanang braso niya. Magkatabi kami at nakaupo. 

“Tigilan mo nga kaka ate mo sa akin, tawagin mo na lang akong Cinyla,” seryoso kong sabi sa kanya. 

“Opo ate, este Cinyla.” Tumawa ulit ito at imbes na siya ang pansinin ko, nahagip ng mga mata ko ang pagtingin ni Daddy sa amin. His eyes is watering now. 

“D-dad, may masakit ba?” mapag-alalang tanong ko. 

“None Cinyla, masaya lang ako na kahit papaano ay ayos na kayo. Alam ko hindi pa totally, but I’m glad na inunawa ninyo ako kahit papaano.”

“Dad, of course matatanda na kami. Kahit pinaghiwalay mo kami at least alam na namin ngayon ang totoo.” Kahit ano talagang sabihin ni Ben, may kasamang kalokohan. 

“Dad, alam mo bang first love ko si ate?” Parang bata na nagkukuwento si Ben kay Daddy. 

“I know son, but it’s fine mahalaga alam ninyong bawal na maging kayo.” Ngumuso pa si Ben na kaunti na lang masasapak ko na. But he is cute, sarap pisilin ang makinis niyang pisngi. 

“Nako daddy, salamat talaga at nalaman ko na kapatid ko siya.” Sabay gulo sa buhok ni Ben at sumimangot ito. At sa kalagitnaan ng kaunting katuwaan naming tatlo. Nakarinig kami ng sigawan, dalawang pamilyar na boses ang narinig ko. 

Napalingon ako sa likuran ko at bahagyang nakabukas pala ang pintuan, tumayo ako at sumunod si Ben. Hindi ko inasahan ang nakita ko. May mga nahulog na prutas sa sahog at kahit ang piraso ng makukulay na bulaklak ay sira na. 

“Mom, tama na!” awat ko sa kanila. Inawat na rin ni Ben ang Ina nito na magulo na ang buhok ngayon. 

“Bakit ba kayo nandito? Hindi pa ba kayo masaya na nagkasakit siya ha? Kayo na nga inuna niyang uwian eh, tapos eeksena pa rin kayo pati rito?!” galit na sabi ni Ms. Celina.

“I’m the original wife here, Talia. Kung kami yung nandito, dapat lang. Saka ano bang ikinakagalit mo ha, bibisitahin ko lang siya. Tingnan mo ang nangyari, nasayang yung mga prutas at pati bulaklak. My gosh!” iritableng paliwanag ni Mommy. 

“Mom, bakit kasi pumatol ka pa riyan?” inis kong tanong. 

“Naku anak, i-check mo ang CCCTV dito ha, kasalanan ng malditang babae na ‘yan. Biglang nanunugod, akala mo siya ang pinunta ko.”

Susugod pa sana si Ms. Celina kay Mommy pero mabilis siyang nahila ng kanyang anak. Mabuti na rin hindi na pumatol si Mommy, inayos niya ang sarili at huli na rin dumating ang dalawang security guards. 

“Ben, pakalmahin mo muna ang mama mo! Hindi tama na makita pa sila ni Daddy.” Ngunit huli na ako, nakita na rin pala ni Daddy ang eksena. 

“Hon,” tawag ni Ms.Talia kay Daddy. 

“Ano ba kayong dalawa? Hindi na kayo nahiya, ang tatanda ninyo na at nagtatalo pa rin kayo. Pinakita ninyo pa talaga sa mga anak natin ‘yang away ninyo.” sermon ni daddy sa kanila. 

Mabilis kong inalalayan si Daddy, kinakabahan ako na baka mapapano siya. 

“Epal kasi ‘yang kabit mo, feeling original. Fake naman lahat!” 

“Wow! Kung original ka bakit humanap ng iba?” 

“Makati ka kasi!” sigaw ni Mommy. Hinawakan ko ang kamay ni Mommy. 

“Mom enough! Ms.Talia please, tumigil na kayo. Wala na ho tayo sa past, this is about the present. Saka please lang kumalma na kayo hindi pa okay si Daddy.” mahabang pagpapaliwanag ko. 

Tinarayan lang niya ako at inasahan ko na rin na ganito ang pagtugon niya. Mabuti na lang hindi ito namana ni Ben. 

Hanggang sa sumigaw si Ben. Napahawak na pala si daddy sa dibdib niya. 

“Nurse, doc! Paasikaso si Daddy, Ben dalhin mo na si daddy sa loob ng kwarto niya.” Bilin ko at mabilis naman kumilos si Ben, at may pumasok na doctor at nurse sa loob ng kwarto niya. 

Hindi ko napigilan ang mga luhang bumabagsak na sa mga mata ko. 

“Mom, kapag may nangyari it’ s all your fault.” paninisi ni Ben sa Mommy niya habang si Mommy naman ay pinapatahan ako. 

“Bakit ako anak? Kung may kasalanan dito, yung dalawang babae diyan na bida-bida sa buhay natin.”

Lumapit ako kay Ms.Talia kahit na alam kong iba na ang itsura ko, kumalat na rin ang make up ko. 

“Kung wala ho kayong magandang sasabihin, pakiusap manahimik kayo. Huwag mo kaming masisisi ni Mommy, dahil alam nating lahat kung bakit humantong sa ganito. Kung kanina, nagtitimpi pa ako dahil nirerespeto ko kay as Mom of Ben. Pero ngayon, ubos na. Huwag ninyong sagarin, baka hindi ko kayo mapatawad kapag nawala si Daddy.”Pinunasan ko ang mga luhang namumuo sa magkabilaang mata at pisngi ko gamit ang kamay ko. 

“Excuse me ho!” Hindi mapinta ang mukha nito at natahimik dahil sa sinabi ko at kahit si Ben ay natulala sa ginawa at sinabi ko. 

Lumayo muna ako sa kanila at dumiretso sa malapit na prayer room. Sinamahan naman ako ni Mommy. 

Mabuti na lang kaunting lakad lang at makikita agad ang prayer room nila, dahan-dahan kaming pumasok ni Mommy. Walang ibag tao sa loob kundi kami. Umupo ako sa unahan at nagsimulang manalangin nang taimtim. 

Lord, pakiusap sana maging okay lang si Daddy. Iligtas at pagaling mo po siya.

Hinawakan ni Mommy ang kamay ko nang mahigpit, para bang alam niya ang dinasal ko. 

“He will be fine, tiwala lang anak.Tandaan mo, mahal niya tayo. ” Ngumiti ako nang pilit at tipid na sumagot. “Sana po, Mommy.”

Life is always unfair and gives us full challenges, and unexpected scenarios are always arising. Not all the things are easy, but at the end of the day, love is the greatest of all.