Cinyla's POV

Ang ganda pagmasdan ng pagbabang ng araw. Kahit kailan hindi nakakasawang pagmasdan. "Ang ganda mo palagi, but Dad, I miss you." Bulong ko sa hangin habang pinagmamasdan ang pagtago ni Haring araw. Hinigop ko ang mainit kong kape at humarap sa kanya.

"Ang ganda mo no?I mean, the sunset is always perfect,"wika ni Sir BenChua na nasa likuran ko pala. Hindi ko napansin na narito siya. Kasalukuyan kasi akong nasa Balcony at dahil na rin sa nangyari kagabi pinili na lang namin magpahinga ngayong araw.

"Yeah, this is so perfect sir. Ito rin yung favorite view namin ni Daddy." Napangiti ako habang sinasabi iyon sa kanya. Nawala rin iyon ng maaalala ko lahat ang mga kulitan namin. I missed him so much!

"Kahit sino naman, you know what it is weird but maybe it was a coincidence. My Dad really loves the sunset." Tumabi siya sa kinauupuan ko habang nakatingin sa pababang araw.

"He said before, this sunset symbolizes peace and goodbyes. It's quite scary to think but meaningful." Habang unti-unti siyang nagkukuwento naramdaman ko ang bilis ng tibok ng puso ko. Hindi ko alam kung anong ibig sabihin nito pero sa mga kwento niya ngayon, pakiramdam ko si Daddy ang pinupunto niya.

"Sunset conquers his worst day from work kaya lagi niya iyon inaabangan kapag nasa rooftop kami. Pagkatapos namin hintayin ang pagtago ng araw, we will just drink wine and talk for a serious matter." Humarap ito sa akin na siyang ikinatigil ko  sa pagtingin sa kanya.

Napatingin ako sa kalangitan at kinuha ang mug ko.

Hinipan-hipan ko iyon at hindi nagpahalata sa kanya.

"I knew it. It's okay. Mahilig ka pala sa kape, what kind of coffee is that?"

Gusto ko sanang magtanong pero mukhang hindi na kailangan at dapat kong sagutin ang bago niyang tanong para malihis ang usapan naming dalawa.

"I prefer chocolate coffee or most of the random flavors. Why?" I asked.

"Nothing. Napansin ko kasi before si Daddy, he loves chocolate even in his coffee too. Anyway, this is so random. Are you okay? I am so sorry if we are still here. Gusto ko sana ayusin ang dapat. You know that our lives aren't safe right now."

Humigop muna ako ng iniinom ko bago tuluyang magsalita.

"Okay lang naman sir, hindi naman din siguro ako namimiss ni Mommy. Nice to know na parehas pala ang Daddy mo at Daddy ko sa chocolate flavor, weird pero siguro kung buhay pa sila parehas siguro magkakasundo sila." Natawa ako nang bahagya pero kalaunan naging seryoso rin pagkatapos. "Sa totoo lang kaya rin nandito ako mag-isa dahil kay Mommy," dagdag kong sabi.

"What happen to your mom? Is she okay?" He asked with a worried eyes. Napatingin ako sa kalangitan at sinagot ang tanong niya. "I am still waiting for her text o tawag man lang, pero hindi man lang niya ako magawang kumustahin. Nag-aalala tuloy ako baka napano siya, I am so worried right now, sinubukan ko siyang tawagan pero cannot be reached naman ang linya niya."

"Subukan mo ulit, baka naman mahina lang ang signal niya." Pagpapalakas niya ng loob ko. Nilapag ko ang iniinom kong chocolate coffee sa round brown table na nasa kaliwa namin. Tumango ako at sinimulan i-dial ang numero ni Mommy, sana nga signal lang talaga ang problema.

Tumunog ito sa kabilang linya kaya't umukit sa labi ko ang kakaibang saya at pag-asa pero mayamaya rin nawala ito at ngayon mas lumakas ang tibok ng puso ko. Napalunok ako ng wala sa oras at napatayo. " Wait lang sir, susubukan ko ulit tawagan si Mommy." "Sure! Go ahead, I will wait." Nakita ko ang sineridad ni sir pero mas inisip ko si Mommy ngayon. Sana okay lang siya, sana walang masamang nangyayari sa kanya ngayon. 

Sinubukan ko ulit i-dial ang numero niya pero sa pangalawang pagkakataon, nabigo ako at bumagsak ang balikat ko. " The dial that you have trying to reach out is out of out of ended, please try again later."

Napaupo ako sa tabi ni sir at tila hindi ko na maintindihan ang nararamadaman ko ngayon.

"Cinyla, calm down your Mom is safe. Baka lowbat lang ang phone niya or baka busy lang." Sinubukan niyang mag-isip ng mga pwedeng dahilan pero hindi ko na napigilan ang sarili ko at tumulo na ang mga luha ko.

Lumapit nang malapit sa akin si sir at hinawakan ang kamay ko. Naramdaman ko man ang kuryente pero mas matimbang ang lungkot at pag-aalala ko kay Mommy.

"Hey, she is okay. I will talk to my staff to check your Mom in your place. Huwag ka ng umiyak.Hindi bagay sayo." Biglang pang-aasar nito at ngumiti ng nakakainis.

"Sir naman, hindi naman eh." Sabay tingin ko sa camera ng cellphone ko at hindi nga bagay sa akin para akong bata na inagawan ng candy dahil sa itsura kong hindi maipaliwanag.

"I am just joking, Cinyla. Ayoko lang na malungkot o naiyak ka. Alam mo naman ang halaga mo sa akin diba? You are more than my life, Cinyla." His words is different now, bumilis ang tibok ng puso ko para bang may bola na talbog nang talbog sa loob ko. His eyes is serious and his lips, no this wrong thinking.

"T-thank you, sir. " Nautal pa ako pero mabilis kong inalis ang palad niya sa kamay ko at kinuha ang coffee chocolate. Tumayo na rin ako at sinabing "I'm okay now,  sir. Thank you for comforting me." Tumayo rin siya at lumapit sa akin, napaatras ako at naramdaman ang kakaibang init ng hangin sa palaigid ko.

Biglang nawala sa kamay ko ang mug na hawak ko, kinuha niya pala. "S-sir..."

Lumapit pa ito at pumantay siya sa akin sa biglang pagyuko niya at mabilis niyang dinampian ang labi ko. His soft lips link my inner lip and he gently make a move. I close my eyes until he gives more agressive french kiss. Nakagat ko ang kanyang labi dahil sa ginawa niya but he ignore it and after a moment of truth he smile. "I miss you, Cinyla." He whisper in my right ear that make me freeze in my place.

Wala akong masabi kahit na ggusto ko siyang sapakin o sampalin. Para bang naiwan ako sa eksena kanina.

"I am sorry, Cinyla. Hindi ko sinasadya, I am really sorry." Napaatras ako at ngayon nagising na ako sa katotohanan.

"Sir, excuse me," Tipid kong sabi dahil halohalo na ang nararamdaman ko ngayon. Tumakbo ako nang mabilis na akala mo kabilang sa isang running activities hanggang sa makarating ako sa room ko.

Wala ako sa sarili nahiga sa kama at bahagyang napahawak sa labi ko. Damn! My lips!