Cinyla's POV

Wala sa sarili na tumitipa sa aking kompyuter. Tipa nang tipa na kahit hindi ko alam kung ano ba ang ginagawa ko.

"Hoy!" Sigaw ng babaeng kinalabit ako nang malakas. Napatigil ako sa ginagawa ko at inayos ang sarili ko. Napatingin ako sa ginagawa ko at ano ba itong tinatype ko sa kompyuter? Walang direksyon at kung ano-anong letra na pala ang napindot ko.

"Ayan girl! Panay ka isip kay Sir BenChua. Nako! Iba na 'yan!" Pang-aasar ni Coleen, isa sa matalik kong kaibigan dito sa kompanya.

Mabilis akong sumagot, "H-huh? Hindi noh! Hindi ko lang talaga napansin na iba na yung natytype ko, actually tulog ako." Pagdadahilan ko, sana lang makombinse siya ng malabo kong rason.

"Nako teh! Tigil mo na 'yan! Hindi ako shunga para hindi ko malaman noh! May tainga kaya ako sa labas at may mata ako sa likod." Tumawa ito pagkatapos at hinampas-hampas pa ako. Kakaiba rin talaga itong babae na 'to, malakas qng pandama.

"Hindi nga talaga! Nakatulog nga ako." Pagpupumilit kong dahilan sa kanya.

"Seryoso ka? Tulog na nakadilat? Bagong technique na ba 'yan para lang makaiwas ka sa sinasabi ko sis?" Dagdag niyang pang-iinis sa akin.

Napanguso na lang ako at tinarayan siya.

"Bahala ka nga riyan, Coleen!" Pinatay ko na lang ang kompyuter ko at naisipan ko na lang na magtimpla ng chocolate coffee sa pantry namin.

"Hala sorry na! Sige na, hindi na. Ano ba kasing nangyayari sayo kanina? Para kang wala sa sarili eh," tanong nito na tila nag-aalala nang sobra dahil sa kaniyang maamong mukha.

"Wala nga sis!"Mabilis kong sagot sa kanya at binaliwala ang pangungusap niya. Hindi kasi siya titigil hangga't hindi niya nalalaman ang totoong nangyari.

Coleen is a good friend of mine. Mahaba ang buhok niya at saktong 5'2 ang height niya. Mas matangkad ako syempre! Pero, isa ang hinahangaan ko sa babaeng 'to sobrang thoughtful niya.

Humarap ako sa kanya at tinaasan siya ng kilay. "Alam mo sis, kahit ipaliwanag ko sayo hindi mo maiintindihan. Kahit ako naguguluhan patungkol doon sa gumugulo sa isip ko."

Kumunot-noo ito na tila mas naguluhan sa sinabi ko.

"Sabi ko naman sayo, mas maguguluhan ka eh. Okay na 'yon sis, dahil nagising mo ako sa pananahimik ko sa puwesto ko kanina. At least, nagising ako katotohanan at natigil ko ang katangahan ko sa kompyuter ko 'diba?" dagdag kong sabi para tumigil siya sa kakaisip.

Ayoko naman isipin niya nang isipin 'yon. Hindi lang din talaga ako komportable na magsabi o magkuwento.

"Fine Cinyla, but always remember that I am your friend here okay?" Ngumiti ito na para bang totoo talaga siya sa sinasabi niya.

Ngumiti ako pabalik. "Yes, Colleen! Thank you, I really appreciate it." Niyakap ko siya at hinimas ang likuran niya para malaman niyang okay na ang lahat.

"Tara na nga! Magtimpla na tayo ng kape sa pantry." Pagyaya ko sa kanya. Tumango naman ito at lumabas na kami sa office ko.

-----------------------------------------

It was late night when I realized I am still up. I don't understand, why I am here at the couch and looking at our picture. She was totally beautiful and I can say kamukha niya talaga si Paolo.

Napangiti ako nang bahagya ng maalala ko ang kagwapuhan ni Paolo. I really admire and loved him. But then after a while, naninikip ang puso ko. Maraming sumagi sa isip ko na nagbigay ng kabog sa puso ko.

I sip my coffee and try to calm down and relax my mind. Hindi p'wedeng ma-stress. Malabo rin na magtuos ang landas nila.

Tinabi ko na lang ang picture na hawak ko, sumandal sa couch at bahagyang napapikit. "I hope you are still here. I hope that accident was not happened. I miss you, babe. I missed you so bad! Hindi mo na tuloy nasaksihan ang paglaki ni Ben. He is great man and overly responsible at all. Siya na yung nagma-manage ng kompanya. Pero sana ako na lang, sana kami na lang."

Hindi ko mapigilan na masabi ang lahat ng 'to. Maybe I am just exhausted. Maraming meetings din akong pinuntahan dahil busy rin si talaga ang anak ko. Tumayo ako para puntahan sa kwarto niya.

Habang naglalakad ako hindi ko mapigilan ang sarili ko na magdahan-dahan. I remember a lot. I remember our bad and good memories. Nakakamiss talaga!

Hanggang sa bumukas ang pinto niya. "Hey mom, why are you still up? Do you need something?" He asked worriedly.

Lumapit ako sa kanya. "None dear. Naistorbo ba kita? Naglalakad lang talaga ako." Paliwanag ko.

"No mom, baba talaga ako para uminom ng gatas. I cannot sleep."

"Why? May problema ka ba anak?"

"A lot of Mom! But the most problem that I cannot solve is her."

Nagulat naman ako sa huling sinabi niya. Her? Something is wrong. Hindi ko alam na may nagugustuhan na siya.

"Can we talk?" tanong ko sa kanya.

"For what monmy?" takang tanong nito at sinarado na ang pinto ng kwarto niya. "Let's talk in our sala, mom. Timplahan mo na rin ako ng gatas." Paglalambing niya.

"Sure dear!" Bumababa na nga kami at sinabi kong hintayin niya na lang ako sa sala, dumiretso ako sa kusina at tinimpalahan siya ng gatas na gusto niya.

Kasalukuyan na nga ako nasa kusina. Habang nagtitimpla ng gatas niya, bahagya akong napangiti. I c an't imagine after 24 years my son will be fall in love to someone. Ang suwerte naman ng babaeng 'yon. Hindi ko na tinapos ang magtimpla ng gatas, kundi kumuha lang ako ng tatlong bote ng alak. Hindi ko naman lalasingin ang anak ko, gusto ko lang umamin siya.

Sa totoo lang, hindi siya pala kuwento sa akin. He never share anything even he was too young before. Palagi niyang sinosolo at kinakaya ang lahat ng bagay.

"Mom? Where are you?" Sigaw nito. Mukhang natagalan ako rito. Inayos ko na ang dala ko at naglagay ng ilang snacks sa tray na hawak-hawak ko ngayon.

"Hi, son! I am so sorry for waiting for you so long. Do you want to drink?" Pag-aaya ko at pinakita sa kanya ang dala kong alak at snacks.

"Sure mom, matagal na rin ang huling bonding natin. But it almost late night na Mommy, wala ka bang meeting tomorrow. Ako rest day ko naman bukas."

"All my meetings were canceled. Kaya ayos lang magpahinga ng late, tsaka minsan lang naman ito Ben. And you need to share a lot." Pagbibiro ko sa kanya at tumabi na rin ako sa kanya. Pinatong ko sa lamesa ang snacks at ang dalawang alak.

Uminom agad ito at pakiramdam ko ay may mabigat siyang pinagdaraanan. Nalungkot ako ng maisip ko iyon. My son needs me now, sino ba naman kasi ang babaeng iyon?

"Mom, kapag ba nagmahal ako it is okay for you that she is just a simple woman?" Halos mapataas ako ng kilay sa kakaibang tanong niya. Sa totoo lang, gusto kong kagaya namin ang babaeng mapapang-asawa niya. Hindi naman sa mataas ang standard ko pero I want him to have a better life. Hindi naman kami lugi sa kompanya pero he deserve more.

"By the way Mom, bakit may alak? Where's my milk?" tanong nito na halos nakalahati naman niya ang alak na binigay ko.

Pilit na ngiti muna ang binigay ko sa kanya, alam kong alam niya bakit may alak. Hindi kasi talaga siya magsasabi ng totoo unless may kaunting tama na siya.

"Nothing son, minsan lang naman ito. Gusto ko lang din magkuwento ka." Pagpapaliwanag ko habang pinagmamasdan ang mapupungay niyang mata. Everytime I see his brown eyes, I remembered his dad. His dad has a bold and brightening brown eyes. Sobrang gwapo pa kapag nakangiti dahil sa magkabilaang niyang dimple. Nakakakilig!

"Stop looking at me mom, I know you remember him- Daddy. I missed him mom, he is really dead?Until now, I just want to think it is just a dream. But no, he left us! Ang aga ko mawalan ng Ama." Napatigil siya sa paglagok ng alak at napatingin sa ibaba ng sahig. I see in his eyes the sadness and heartbreak desolation.

Lumapit ako sa kanya at hinimas ang likuran niya. Hindi talaga sayang ang ginawa kong plano. Hindi pa siya lasing pero he is now telling this pain. I really know him.

"Are you okay, son? I understand the pain. Even me, I am really missed your Daddy. Pero mas masakit, Ben na lumisan siya na may iba." Nakagat ko ang ibabang labi ko para pigilan ang luhang malapit ng bumagsak sa mga mata ko. Ayoko lang makita ni Ben na mahina ako, he never seen me that I am crying. Gusto ko malaman niya na kaya ko.

"I think mom kilala ko na yung step sister ko." Halos tumigil ang mundo ko sa nalaman ko. Kailan niya pa nalaman?

Nagkaroon ng saglitang katahimikan sa aming dalawa.

Ilang saglit ay sinubukan kong sirain din ang katahimikan sa aming dalawa.

"When and how?" I asked him directly with a serious face.

Hindi niya ako sinagot agad, nilantakan niya lang muli ang isang bote ng alak at inubos ito.

"B-BenChua?"

"Yes mom?"

"Kilala mo na yung step sister mo? Paano at saan mo nakilala?" Sunod-sunod kong tanong sa kanya.

Hanggang sa napapapikit na si Ben, pero kinuha pa ang isang bote at binuksan ito at ininom.

"W-what Mom? What did you say?" Hindi ko alam kung may tama na ba siya o hindi niya lang ako naintindihan. Inulit ko na lang ang sinabi ko. "I said, how did you know that you have a step sister, when?"

Hindi agad ito sumagot. Kundi inubos ang alak na pangalawa niya ng iniinuman. Actually, San Miguel beer lang ito para hindi masyadong matindi ang tama pero ngayon, hindi ko alam. Hindi niya naman nagagalaw ang snacks na nilagay ko.

"Ben?" I called his name.

Tila wala itong narinig pero bigla na lang siyang nagsalita. "You know what Mommy, I really liked her. Ohh, not exactly like but I loved her already. But why... why our destiny is like this, very complicated. Also, I can't imagine that I fall in loved to her." He confessed while drinking again the San Miguel beer.

He added more. "I don't believe in that f*cking DNA test. I don't understand why it was happened. Liked wow, minsan lang ako magmahal tapos malalaman ko pa na hindi pwede, dahil parte siya ng nakaraan natin."

Halos mahilo ako sa mga sinasabi niya. He is actually weird right now. Kanina lang sinasabi niyang kilala niya na ang step sister niya, but now he is telling his lovely girl. Wala akong maintindihan.

Kinuha ko na sa kanya ang alak, dahil pakiramdam ko hindi na maganda ang tama sa kanya. "Hey mom, I am not done. Give me that! I will finish drinking it." Pilit niyang kinukuha pero hindi ako nagpatinag sa lakas niya. Pinaupo ko lang siya sa sofa dahil alam kong magkukuwento pa si Ben.

"Enough, Ben. You're already drink a lot. Magpahinga ka na kaya?" I asked but he still telling that he can.

Tinabi ko na lang ang alak sa ibaba ng lamesa na nasa harapan namin, dahil ngayon papikit-pikit na ito. He almost drunk already. Nagkamali ako na painumin siya.

"No mom! I want to talk to her. I want to see her."

Napataas ako ng kilay dahil paulit-ulit na lang siya sa binabanggit niya. "Sino bang babae ang gusto mo, Ben?"

Ngumingiti lang ito sa tanong ko. Sino nga ba kasi ang sasagot ng matino, kung ang kausap ay lasing na.

"Nothing, Mom." Ngumiti pa ito habang pagiwang-giwang habang naglalakad. "Alalayan na kita, Ben. Bukas ka na lang magkuwento. I need to know who is your stepsister and that special girl who owes your heart." Inalalayan ko na nga siya dahil paniguradong magpapahinga na siya sa kama niya.

Habang naglalakad kami paulit-ulit niyang sinasabi ang "bakit" at panay mura rin. Hindi ko alam kung dala na ba ito ng kalasingan o talagang may iniibig na siya. Ilang saglit pa ay narating din namin ang kwarto niya. Mabuti na lang hindi siya nagpabigat. Nadala ko rin siya sa kwarto niya.

"Rest, Ben. I am so sorry. But I hope I can know the truth by tomorrow." I whispered.

"Mom..."

Kasalukuyan na siyang nakahiga ng tawagin niya ako.

"Please don't hurt her. Don't be mad to her," he said.

"W-who?" I asked confusedly.

"Her... Cin—" until he falls asleep without  mentioning the name.

Napatayo ako at kinamutan siya habang maraming gumugulo sa isipan ko.

Lumabas na rin ako ng kwarto niya at napabutong-hininga.

Who is that woman that you really loved right now? Who is your step-sister?