Πετάρισα σιγά σιγά τις βλεφαρίδες μου, οι οποίες ήταν βαριές από τη πολύ μάσκαρα (ναι οκ γιατί να το πω αυτό) και με δυσκολία κατάφερα να ανοίξω τα μάτια μου. Αμέσως οι ακτίνες του ηλίου με έκαναν να τα κλείσω ξανά. Ή τουλάχιστον νόμιζα ότι ήταν ακτίνες...

"Ξύπνησε!" ακούστηκε μια φωνή κάπου από το πουθενά και αρπάζοντας το χνουδωτό μαξιλάρι μου, κάλυψα τα αυτιά μου.

Κοιμήσου εσύ, μην και δεν ψηλώσεις και από 1,50 ,πόσο είσαι, δε γίνεις 1,51 χαχαχαχαχαχα

Καλημέρα και σε σένα Απουλχερία!

Ακούστηκαν τρεχαλιτά και κατάλαβα ότι ο Νεάταρνταλ αδερφός μου είχε μπει μέσα στο δωματιο.

"Αφού ακόμα έχει κλειστά τα μάτια ρε μαλάκα, τι φάση;" φώναξε υπερβολικά κοντά μου και του πέταξα το μαξιλάρι στη μούρη.

"ΚΑΝΕΙΣ ΔΕΝ ΜΕ ΔΙΑΚΌΠΤΕΙ ΑΠΌ ΤΟΝ ΎΠΝΟ ΜΟΥ, ΌΣΟ ΜΠΟΡΏ ΝΑ ΤΟΝ ΧΑΡΏ ΑΚΌΜΑ, ΟΎΤΕ ΚΑΝ Η ΑΠΟΥΛΧΕΡΊΑ, ΓΚΕ ΓΚΕ;" φώναξα εξοργισμένη, κερδίζοντας τα βλέμματα της αγελάδας και από τους δύο.

Κατέβηκα από το κρεβάτι και φόρεσα αμέσως τις χνουδωτές παντόφλες μου με την μούρη του Μπουλντόγκ (να ναι καλά τα Jumbo) και αφού έστρωσα όσο μπορούσα τη ζούγκλα πάνω στο κεφάλι μου aka τα ανακατεμμένα μαλλιά μου, σταύρωσα τα χέρια μου κάτω από το στήθος και κάρφωσα το βλέμμα μου στον Άλεξ.

"Σας έκοψε κάνεις τη γλώσσα και δεν μιλάτε;" ειρωνεύτικα και από μέσα μου άκουσα τη φωνή του Αχιλλέα να φωνάζει "ναι η μάνα σου". Μην ρωτήσετε γιατί, έχει φάει κόλλημα. Κι ας μην έχω μάνα...

"Ποια είναι η Απουλχερία;" ρώτησε ο Νεάταρνταλ και δάγκωσα νευρικά τα χείλη μου. Θα με έπαιρναν για τρελή, άμα έλεγα ότι είναι...

Είναι αυτή που σε ανέχεται και σε βοηθάει να σου κάτσει ο Άλεξ, αλλά εσύ κάνεις μαλακίες με τον Κρις;

Μαλακίες με τον...

ΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙ

Ιιιιιιιιι

Αναμνήσεις από το προηγούμενο βράδυ άρχισαν να με κατακλύζουν και έκλεισα τα μάτια μου για μια στιγμή.

Τον φίλησα. ΕΓΏ! ΠΟΙΑ ΕΓΏ! Γιατί δεν με σταμάτησες;

Με δουλεύεις μωρή! Εγώ τσίριζα, εσύ ήθελες να κάνεις τον Άλεξ να ζηλέψει!

"Άννυ;" άνοιξα απότομα τα μάτια μου, αφήνοντας τον εποικοδομητικο διάλογο με την Απουλχερία στη μέση και αντίκρισα αμέσως τα πράσινα δικά του, αυτά που για χάρη τους φίλησα τον πρώην μου χθες το βράδυ.

Αωω μα τι γλυκιά! Αλλά ξέχασες τη λεπτομέρεια που είχες πιει τον Βόσπορο, just saying...

"Καλά είμαι." αποκρίθηκα σιγανά αλλά εκείνος αντί να φύγει, έπιασε το πρόσωπό μου στα χέρια του.

"Ζαλίζεσαι; Μήπως να σου φέρω φάρμακο; Ή να πάμε στο νοσοκομείο..."  διέκρινα την ανησυχία του καθαρά στα μάτια του και δεν μπορώ να κρύψω το ποσό έλιωσα εκείνη τη στιγμή.

Ναι μωρή σαν παγωτό. Nirvana ή Boss;

Ένα Boss cookies θα το τσάκιζα άνετα τώρα...

Εεε...εννοώ...

"Νιώθω υπέροχα." απάντησα και ο Αντώνης ξεφύσιξε ανακουφισμένος.

"Άννυ ξέρεις ότι δεν πρέπει να το πεις αυτό στους γονείς μας ε;" με ρώτησε και ένευσα θετικά.

"Ωραία" έκανε να φύγει από το δωμάτιο αλλά πρόλαβα να τον σταματήσω.

"Γιατί δεν φιλήσεις την Ελένα χθες;" τον ρώτησα ευθέως και μα τον Ζακ Έφρον ορκίζομαι ότι κοκκίνισε.

"Δεν ήθελα μπροστά σε τόσο κόσμο...θα ένιωθε άβολα...μετά τη βρήκα και...το λύσαμε βασικά..." είπε και χαμογέλασε χαζά, κοιτώντας το υπερπέραν. Λογικά θυμόταν τη σκηνή.

"Ναι, εμ να φεύγω, να σας αφήσω να κάνετε μάθημα..." συνέχισε και βγήκε έξω από το δωμάτιό μου, κλείνοντας τη πόρτα πίσω του.

Το κινητό μου δονήθηκε επάνω στο κομοδίνο εκείνη τη στιγμή και ήξερα ήδη ποιος ήταν. Γαμώτο, γιατί το έκανα αυτό;

Γιατί είσαι ηλίθια, τόσο απλά. Δεν με ακούς ποτέ. Ο Άλεξ είναι μεγάλος και θέλει ωριμότητα και εσύ του απέδειξες ότι είσαι ένα παιδί.

Μα εγώ-

Ρε Άννυ τον φιλήσες μόνο και μόνο για να ζηλέψει! Αξιολύπητο!

Έχεις δίκιο...

Γαμώτο μου.

"Διάβασες το κεφάλαιο;" με έκανε να αναπηδίσω η σέξυ φωνή του και χωρίς να τον κοιτάξω στα μάτια, κούνησα το κεφάλι μου καταφατικά.

"Ωραία σε μισή ώρα θα αρχίσουμε." συνέχισε στον ίδιο μίζερο τόνο και χωρίς να πει κάτι άλλο, βγήκε κι αυτός έξω από το δωμάτιο, αφήνοντάς με μόνη.

Καλά πριν λίγο δεν σκοτωνόταν να δει αν είμαι καλά; Τι διάολο τον έπιασε;

Λέω εγώ μήπως ζήλεψε;

Αποκλείεται. Γιατί να ζηλέψει; Αφού δεν με θέλει. Και να με ήθελε, είμαι αδερφή του κολλητού του, απαγορευμένος καρπός της Εδέμ. Θα μας κάψουν στη Κόλαση έτσι και γίνει κάτι.

Τουλάχιστον θα δεις επιτέλους τον Λούσιφερ. Κάτι είναι κι αυτό.

Από τις σκέψεις μου με έβγαλε ο ήχος του κλήσης του κινητού μου (νταξει άλλαξα το Despacito πλέον, είπαμε) και βλέποντας στην οθόνη τη λέξεις "Πατσαβουρίτσα" το σήκωσα απευθείας.

"Έλα ρε! Πώς είσαι; Μου είπε ο αδερφός σου ότι χθες έγινες λιώμα και λιποθύμισες και αισθάνομαι τόσο χάλια που δεν ήμουν εκεί ρε. Συγγνώμη αλήθεια..." μου είπε η Έλενα και στεναχωρήθηκα.

"Ρε όλα καλά. Είμαι μια χαρά. Ο Αντώνης μου είπε τι έγινε με σας..." μπήκα κατευθείαν στο ψητό και πάω στοίχημα ότι η φάτσα της έμοιαζε με αυτήν εδώ.

"Ααα σου είπε; Ναι όλα καλά...δεν μου τα έχει ζητήσει ακόμα επίσημα αλλά ρε δεν ξέρω τι θα κάνω. Είναι μεγαλύτερος και εγώ ακόμα πάω Λύκειο...τι θα κάνω;" σχεδόν φώναζε και διέκρινα το άγχος της.

Μεγαλύτερος...έχει δίκιο...

"Δεν ξέρω άμα πρέπει να το προχωρήσουμε..." της απάντησα και μόλις κατάλαβα τι ξεστόμισα, έκλεισα το στόμα μου με το χέρι μου.

"Ποιοι;"

"Εε...εννοούσα εσείς μπερδεύτηκα..." προσπάθησα να το σώσω.

"Πφφ θα δω...θα μιλήσω μαζί του..." απάντησε και ένιωσα τη καρδιά μου να χτυπάει ξανά με κανονικούς ρυθμούς.

"Πάντως Άννυ δεν μου έχεις πει τι σκατά κάνεις με τον Κρις και με το Άλεξ. Αποφάσισε επιτέλους." μου πέταξε και νομίζω ότι μπήκε μια μύγα στο στόμα μου.

Βασικά όντως.

"Τι έπαθες καλέ;" με ρώτησε από την άλλη γραμμή ενώ εγώ πνιγόμουν νε το απόβρασμα αυτό έντομο της φύσης. Μα γιατί να υπάρχουν μύγες;

Για να σου θυμίζουν τη καταγωγή σου, γιατί είσαι τόσο ενοχλητική όσο αυτές.  Τα φιλιά μου.

ΈΙΙΙ ΑΥΤΌ ΉΤΑΝ ΠΟΛΎ ΚΑΚΌ ΡΙΑ! Δεν σου έμαθα εγώ τέτοια! ΓΚΟΥΧ ΓΚΟΥΧ

Μη με ξαναπείς Ρία γιατί θα σε αφήσω να πνίγεις άλλη φορά. AVADA KADEVRA!

Η μύγα βγήκε επιτέλους από μέσα μου και έπεσε στο πάτωμα, αφήνοντας το σώμα της να παραδοθεί στον Λούσιφερ, έπειτα από το εξαιρετικό λιώσιμο του σώματος της από το μπουλντόγκ-παντόφλα μου.

"Έλα Έλ, σόρρυ πνίγηκα. Τι λέγαμε" συνέχισα τη κλήση.

"Τίποτα θα τα πούμε άλλη στιγμή γιατί ο Ρέξ κατούρησε στη πόρτα!" φώναξε αγχωμένη καιι ήθελα τόσο να γελάσω, καθώς την έκανα εικόνα να καθαρίζει, αλλά κρατήθηκα.

"Πρώτου κλείσεις, ξέρεις ποιος με έφερε στο δωμάτιο μου επάνω χθες;" την ρώτησα και ετοιμάστηκα να ακούσω το όνομα του πρώην μου για μια ακόμη φορά.

"Ο Άλεξ." απάντησε χωρίς δισταγμό και τερμάτισε τη κλήση.

Ο ΆΛΕΞ;

_________

"Πολύ καλά. Όπου να ναι θα τελειώσεις και την ύλη και θα προλάβουμε να μπούμε σε αυτή της Β' η οποία...Άννυ με ακούς;"

"Μμμ...εεε ναι φυσικά θα μπούμε στην ύλη της Γ'..." επανέλαβα τα λόγια μου ενώ προσπαθούσα με μανία να κρατήσω τα κουρασμένα μάτια μου ανοιχτά.

Ο Άλεξ γέλασε δυνατά και του έριξα ένα θανατηφόρο βλέμμα.

"Γιατί γελάς;" τον ρώτησα και απάντηση δεν πήρα, παρά συνέχισε να γελάει.

Αυτό το παιδί είναι καθυστερημένο, εγώ το έχω πει...

Και μια εσύ, δύο! Οπότε εγώ δεν γίνομαι νονά καθυστερημένων παιδιών, να μου λείπει!

Εννοείς πανέμορφων παιδιών...

Άμα πάρουν από τον Άλεξ ναι...

ΕΕΕ ΩΣ ΕΔΏ! Με κάνεις ρεζίλι μπροστά στους αναγνώστες μου κι αυτό δεν το ανέχομαι, το ακούς!

ΑΝΑΓΝΏΣΤΕΣ ΧΑΧΑΧΑ! Μόνη σου μιλάς όλο αυτόν τον καιρό, δεν το έχεις πάρει χαμπάρι; Εεε "αναγνώστες" χαχαχα για σχολιάστε

*Δεν σχολιάζει κανείς, εκτός από τη θεία της την Νίτσα από το χωριό και η Απουλχερία αποδεικνύεται για μια ακόμη φορά ότι είναι θεά*

"Ήπιες δύο ποτηράκια, μέθυσες και τώρα είσαι σα ζόμπι πώς να μη γελάω;" μου είπε ειρωνικά και δάγκωσα το μάγουλό μου για να μην του ορμήξω. Μου τράβηξε το ένα μάγουλο μου και χτυπώντας νευριασμένα το χέρι του, σηκώθηκα από τη θέση μου και άνοιξα τη πόρτα, κόβωντάς του το γέλιο μαχαίρι.

Μα καλά για ποια με πέρασε;

Κατέβηκα γρήγορα τις σκάλες και προς μεγάλη μου ανακούφιση, παρατήρησα ότι ο αθλητικός σάκος το αδερφού μου έλειπε. Μαζί κι αυτός. Λογικά ήταν στο γυμναστήριο.

Με τα δάκρυα να απειλούν τα μάτια μου, άνοιξα τη μπαλκονόπορτα και βγήκα έξω, ρουφώντας μια πρωινή δόση καθαρού αέρα. Τα θετικά του να μένεις κοντά σε θάλασσα, κυρίες και κύριοι.

Συμπεριφέρθηκα τόσο ανώριμα. Θα μπορούσε τίποτα από όλα αυτά να μην είχε γίνει. Αλλά γαμώτο, γιατί με απασχολεί τόσο η γνώμη του;

"Άννυ..." τον άκουσα από πίσω μου, αλλά αποφάσισα να τον αγνοήσω.

Όπως ήταν φυσικό ο Άλεξ ήρθε δίπλα μου και για λίγο μείναμε αμίλητοι.

"Δεν ήθελα να σε προσβάλω, παραφέρθηκα με συγχωρείς." είπε πρώτος αλλά τα λόγια του μου φαίνονταν τόσο απόμακρα και ξένα. Γύρισα να τον κοιτάξω αλλά με κοιτούσε ήδη.

Πόσο του πήγαινε αυτή η άσπρη μπλούζα γαμώτο. Ήταν ό,τι πιο όμορφο έχω δει ποτέ...Άνετα τον βίαζα και...

Άννυ το υποσυνείδητό σου είναι για μια ακόμη φορά εδώ για να σε επαναφέρει στη πραγματικότητα.

"Δεκτή η συγγνώμη σου." απάντησα κι εγώ ψυχρά και εκείνος ξεφύσιξε.

"Ωραία. Επί την ευκαιρία ο 'Κρις σου' έχει στείλε πέντε μηνύματα, καλό θα ήταν να απαντήσεις" μου πέταξε ειρωνικά κι έκανε ένα βήμα για να φύγει αλλά αμέσως τον γράπωσα από τον καρπό και τον ανάγκασα να με κοιτάξει.

ΟΟΟΟΧΙ ΆΛΕΞ, ΔΕΝ ΘΑ ΦΎΓΕΙΣ ΣΉΜΕΡΑ!

Ομιτζι! WARNING WARNING! Η Άννυ με περίοδο= Άννυ με νεύρα! ΆΛΕΞ ΤΡΈΧΑ ΓΙΑ ΤΗ ΖΩΟΎΛΑ ΣΟΥ! Εγώ την κάνω από δωωω!

ALERT, ALERT ΠΟΛΛΆ ΝΕΎΡΑ!

"ΓΙΑΤΊ ΕΊΔΕΣ ΤΑ ΜΗΝΎΜΑΤΆ ΜΟΥ;" φώναξα και οι φλέβες στο λαιμό του έκαναν την εμφάνισή τους. Oh daaamn.

HOT ALERT ⚠

"ΔΕΝ ΤΑ ΔΙΆΒΑΣΑ ΆΝΝΥ, ΤΟ ΚΙΝΗΤΌ ΣΟΥ ΉΤΑΝ ΠΆΝΩ ΣΤΟ ΓΡΑΦΕΊΟ! ΤΏΡΑ ΠΆΜΕ ΝΑ ΣΥΝΕΧΊΣΟΥΜΕ ΤΟ ΑΝΑΘΕΜΑΤΙΣΜΈΝΟ ΜΆΘΗΜΑ!" φώναξε κι αυτός στον ίδιο τόνο και φοβήθηκα για λίγα δευτερόλεπτα.

Μην μασάς Άννυ! Πάμε γερά!

ΕΊΣΑΙ Η ΆΝΝΥ, ΕΊΣΑΙ ΜΙΑ ΘΕΆ
ΧΏΣΤΟΥ ΜΠΙΝΕΛΊΚΙ ΑΥΤΟΊ ΤΟΥ ΑΧΤΑΡΜΆ!

#TeamAnnie

(δεν έβρισκα κάτι άλλο να κάνει ομοιοκαταληξία σόρρυ)

"ΠΟΙΟΣ ΤΟ ΧΈΖΕΙ ΤΟ ΜΆΘΗΜΑ ΡΕ ΆΛΕΞ; ΓΊΝΕΤΑΙ ΟΤΙ ΓΊΝΕΤΑΙ ΜΕΤΑΞΎ ΜΑΣ ΣΤΗ ΒΕΡΆΝΤΑ, ΜΕ ΑΠΟΦΕΎΓΕΙΣ, ΜΕΤΆ ΛΕΣ ΌΤΙ ΘΕΣ ΝΑ ΜΕ ΦΩΝΆΖΕΙΣ ΜΩΡΌ ΜΟΥ ΚΑΙ ΧΘΕΣ ΕΠΕΜΒΑΊΝΕΙΣ ΣΤΗ ΠΡΟΣΩΠΙΚΉ ΜΟΥ ΖΩΉ! ΤΙ ΘΕΣ ΑΠΌ ΜΈΝΑ;"

Πλέον φώναζα τόσο δυνατά που είμαι σίγουρη ότι ακόμα και ο κουφός γείτονας απέναντι θα μας είχε ακούσει. Καλά για τον Αχιλλέα σε το διαπραγματεύομαι καν.

Με την άκρη του ματιού μου τον είδα στο μπαλκόνι του να μας κοιτάει σοκαρισμένος, κρατώντας ένα χαρτί που έγραφε με άθλια γράμματα "TEAMANNIE". Μόλις με πήρε χαμπάρι κατέβασε τα γυαλιά ηλίου του και με κοίταξε.

WTF? Δεν με έχει ξαναδεί να τα παίρνω στο κρανίο ε;

Ο Άλεξ με κοιτούσε το ίδιο ακριβώς σαστισμένο βλέμμα και άρχισα να μετανιώνω για ότι είπα.

Το πρώτο δάκρυ κύλησε στο μάγουλό μου και με την ανάστροφη του χεριού μου το σκούπισα βιαστικά. Κοίταξα το πάτωμα και τις απαίσια παντόφλες μου που απορώ γιατί τις είχαν αγοράσει οι μπαμπάδες μου και αγκαλιάσα το σώμα μου με τα χέρια μου.

Καταραμένη περίοδο, κοίτα πώς με έκανες!

"Έλα εδώ..." είπε ψιθυριστά και το επόμενο λεπτό βρισκόμουν εγκλωβισμένη στην αγκαλιά του και μυξόκλαιγα, λερώνοντας την μπλούζα του. Καλά έτσι κι αλλιώς ήταν απαίσια, το χρώμα αυτό δεν του πήγαινε.

Μα εσύ πριν λίγο είπες-

ΠΟΙΟΣ ΣΕ ΡΏΤΗΣΕ ΕΣΈΝΑ ΓΑΜΏ;

"Έχεις απόλυτο δίκιο. Συγγνώμη για όλα. Σου φέρθηκα απαίσια. Δε έχω κανένα δικαίωμα να φαίρομαι έτσι. Είμαι τόσο μαλάκας"

Τα λόγια του έκανα την καρδιά μου να σκιστεί στα δύο και τον έσφιξα παραπάνω στην αγκαλιά μου. Πώς μπορούσε να το πιστεύει αυτό;

"Δεν είσαι μαλάκας Άλεξ. Αντέδρασε υπερβολικά. Απλώς οι τελευταίες αυτές ημέρες ήταν πολύ περίεργες για μένα..." απολογήθηκα με τη σειρά μου και με απομάκρυνε από την αγκαλιά του.

"Ναι γιατί ήρθα εγώ. Μην ανησυχείς, βρήκα ένα διαμέρισμα που πιθανών να νοικιάσω και λογικά μπορεί να μετακομίσω σύντομα..." μου είπε με σοβαρό τόνο και τον κοίταξα σοκαρισμένη.

ΓΙΑΤΊ ΣΤΟ ΔΙΆΟΛΟ ΔΕΝ ΤΟ ΉΞΕΡΑ ΑΥΤΌ;

"Τιι; Πότε; Και εγώ δεν είπα ποτέ ότι ήθελα να φύγεις!" απάντησα βιαστικά και ένα αχνό χαμόγελο σχηματίστηκε στα χείλη του.

"Δεν έχω βρει ακόμα Άννυ, το είπα για να δω την αντίδρασή σου" αποκρίθηκε γελώντας και αφού πήρα μια βαθιά ανάσα από το σοκ των λίγων δευτερολέπτων που πέρασα, του έχωσα μια μπουνιά στο μπράτσο.

"Άουυ" αναστέναξε και γέλασα κι εγώ.

Τι ωραίο χαμόγελο που είχε ο άτιμος.

"Έλα μαζί μου." πρόσταξε και πιάνοντάς μου το χέρι, άρχισε να με οδηγεί έξω απ' το σπίτι,προς το αμάξι του.

"Πού πάμε;" ρώτησα περίεργη και μου έκανε νόημα να μπω στο αυτοκίνητό του.

Από πάνω μας ακούστηκε ένα προκλητικό σφύριγμα το οποίο εκείνος ευτυχώς δεν άκουσε και αφού έκανα κωλοδάχτυλο στον κολλητό μου που από ότι φαίνεται είναι μεγάλος κουτσομπόλης, μπήκα μέσα και φόρεσα τη ζώνη μου.

________

Γειάα καλέ! Ο χαμός που υποσχέθηκα😏Καλά δεν ήταν τίποτα το τρομερό αλλά πείτε μου πώς σας φάνηκε😘

Πού λέτε να την πάει ο Άλεξ την αδιάθετη κοπέλα μας;😂😂

Ερώτηση's corner: φαγητό ή μουσική;🍟🎶
Εγώ δεν μπορώ να διαλέξω μου είναι αδύνατο ααα😂😂

Promotion's corner:
Διαβάστε το στόρυ της άθλιας φίλης μου Eirinistr4, αν δεν έχετε τι να κάνετε με τη ζωή σας😂😂😂😂❤

Τώρα που πήρα το κινητό μου επιτέλους, θα ανεβάζω πιο συχνά😍

Έφτιαξα και instagram λογαριασμό όπου θα ανεβάζω spoils, ενημερώσεις και άλλα! Άμα θέλετε κάντε ένα follow💕

Επίσης το βιβλίο "SARAHah" που ανέβηκε on hold άλλαξε τίτλο και γενικότερα έγιναν κάποιος αλλαγές, θα το βρείτε στο προφίλ μου👑😍

Vzk💞-που προχθές πήγε στο Allou και έπειτα από πολύ κόπο, κατάφερε να ανεβάσει την Eirinistr4 στο 360 μοίρες😂😂