"Τι έχει αυτή;"

"Νομίζω ότι-"

"I'm in love with the shape of you
We push and pull like a magnet do
Although my heart is falling too
I'm in love with your body
ΟΥΑ ΟΥΑ ΟΥΑ ΟΥΥΥ"

"ΆΝΝΥΥΥ!"

Η γκαρίδα της Έλενας με έκανε να σταματήσω το χορό-προσπαθώ να κάνω twerk αλλά δεν- και έκλεισα κατσουφιασμένη το κινητό της.

"Έελαα" απάντησα και προσπάθησα να πάρω ανάσα, σαν τα κουταβάκια όταν ζεσταίνονται το καλοκαίρι.

Καλά είπαμε, εγώ είμαι πιο γλυκούλα...

"Ρε σου γυάλισε το μεγάλο γκομενάκι;" με ρώτησε και η καρδιά μου βούλιαξε.

Daaamn καρφώθηκες πάλι ρε άχρηστη!

Μα εγώ δεν...

"Μη λες μαλακίες ρε η Άννυ δεν ερωτεύεται μεγαλύτερους μετά τον..." ξεκίνησε να λέει η Μαρ και σώπασε.

"Μου έστειλε χθες το βράδυ..." είπα ξαφνικά και έμειναν όλοι να με κοιτούν σαν να τους έλεγα ότι είχαμε ακόμα μια εβδομάδα διακοπών.

Που βασικά είχαμε...

"Και για πες τι απάντησες; Είχε και καρδιά το μήνυμα εε;" με βομβάρδισε με ερωτήσεις η Έλενα και πήρε το ύφος που μόνο αυτή και η Rihanna μπορούσαν.

"Δεν απάντησα." αποκρίθηκα όσο πιο αδιάφορα μπορούσα αλλά ολόκληρο το εσωτερικό μου φώναζε να απαντήσω.

"Καλά έκανες!" με επαίνεσε ο Αχιλλέας και χαμογέλασα.

Επικράτησε για λίγο σιωπή μεταξύ μας αλλά την στιγμή που άνοιξα το κινητό μου, είδα ένα νέο αίτημα ακολούθησης στο instagram.

Η καρδιά μου έβγαλε φτερά και πεταξε έξω από το στήθος μου. Daamn.
Πάτησα αμέσως αποδοχή.

Ο χρήστης Alexxx_ άρχισε να σας ακολουθεί

Έγραψε και αμέσως ένιωσα τη διαπεραστική ματιά της Έλενας στην οθόνη, πάνω από τον ώμο μου. Λίγο ακόμα και τα σάλια της θα έτρεχαν στη μπλούζα μου!Εεε εννοώ...την αγαπάω καταβάθως...

"Παιδιά, ΤΗΣ ΈΣΤΕΙΛΕ ΑΊΤΗΜΑ!" φώναξε σαν να έβλεπε το βιβλίο της στο Wattpad να ανεβαίνει στην καλύτερη δεκάδα της κατηγορίας και αυτόματα όλοι με κάρφωσαν με το βλέμμα τους.

"Ηρεμίστε ρε, λογικά θα θέλει να κανονίζουμε τα μαθήματα..." είπα χαλαρά ενώ η καρδιά μου δεν μπορούσε να σταματήσει να χτυπά. Τι διάολο;

"Ρε σεις τσιλάρετε. Είναι θεός, δεν λέω αλλά έχουν και κάποια χρόνια διαφοράς και μπορεί να έχει και κοπέλα ο τύπος..." ξεκίνησε να λέει όπως πάντα η φωνούλα της συνειδησής και της λογικής μου aka Μαρ.

"Ναι, ναι καλά λέει!" βιάστηκα να πω γιατί δεν ήθελα να αναλύσω περαιτέρω το θέμα.

....

Δεν ξέρω γιατί.

"Και για πες, το μάθημα πήγε καλά; Ξέρει να σου τα εξηγήσει...;" ρώτησε με ενδιαφέρον ο Αχιλλέας και από τις ματιές που αντάλλαξαν η Έλενα και η Μαρ, κατάλαβα ότι ήταν ο μόνος που νοιαζόταν για αυτό το θέμα.

Αυτός κι εγω φυσικά.

Ναι, ναι είμαι σίγουρη για αυτό...

Όχι τώρα Απουλχερία!

"Καλός ήταν...με ρώτησε το όνομά μου βέβαια..."

"Ομιτζί! Τι του είπες;" με ρώτησε η Μαρ με γουρλωμένα μάτια, λες και έβλεπε σκηνή με σεξ, σε οικογενειακό μόμεντ, αραχτή στο καναπέ και αγκαλιά με τα ποπ κορν.

"Δεν απάντησα. Και στο φινάλε δεν με λένε έτσι γαμώ!" αποκρίθηκα πιο δυνατά από ότι  περίμενα.

"Καλά ηρέμισε δεν είπαμε κάτι...απλώς κάποια στιγμή θα μαθευτεί και...ξέρεις τη γνώμη μας..."

Μη μπορώντας να ακούσω παρακάτω, σηκώθηκα από τη καρέκλα της καφετέριας και χωρίς να ανταποκριθώ στο κάλεσμα του ονόματός μου από τα παιδιά, κατέβηκα τα ξύλινα σκαλοπάτια και τα πόδια μου βυθίστηκαν αμέσως στην χρυσαφένια άμμο. Προχώρησα λίγο ακόμα και αφού βρέθηκα λίγα εκατοστά από εκεί που σκάει το κύμα της θάλασσας, κάθισα κάτω. Ήθελα να κλάψω, αλλά συγκρατήθηκα.

Ο αέρας ήταν τόσο ισχυρός που προσευχόμουν τα μαλλιά μου να μην γίνουν σαν αυτά της κυρίας Νίτσας στο Κωνσταντίνου και Ελένης (ναι τι; αγαπώ αυτή την εκπομπή).

Αφουγκράστηκα για λίγο τον ήχο των κυμάτων που έσκαγαν στα γυμνά πόδια μου (ξαφνικά έγινα ρομαντική) και τότε, μια σκιά ήρθε από πάνω μου και με κάλυψε ολόκληρη, ενάντια στον μοχθηρό ήλιο που ήθελε τόσο πολύ να με κάνει να μοιάσω με τον κώλο της μαϊμούς.

Ανασήκωσα για λίγο το κεφάλι μου προκειμένου να δω ποιος ήταν ο σωτήρας μου, αλλά κοκκάλωσα στη θέση μου, σαν να είχα μπροστά μου το τέρας του Λόχνες ζωντανό.

Βασικά δεν απείχε και πολύ από αυτό, τώρα που το σκέφτομαι...

"Άννυ...μου είπαν τα παιδιά ότι θα σε βρω εδώ..." ξεκίνησε να λέει αμήχανα ο Κρις και κάθισε διστακτικά δίπλα μου.

Χωρίς να μπορώ να αρθρώσω λέξη, άρχισα από μέσα μου να καταριέμαι το σύμπαν για αυτή την αναθεματισμένη στιγμή και ταυτόχρονα τον εαυτό μου, καθώς δεν μπορούσα να πάρω τα μάτια μου από επάνω του, σαν την κακόμοιρη τη Wonder Woman όταν είδε πρώτη φορά τον Στηβ, στο νησί. (Αγαπώω♡)

Φορούσε μόνο το μπλε μαγιώ του και οι κοιλιακοί του ήταν σε κοινή θέα. Είχε αφήσει λίγο πυρόξανθο γενάκι και τα μάτια του, στο χρώμα του κεχριμπαριού γυάλιζαν.

Θεέ μου, πόσο μου είχαν λείψει αυτά τα μά...

ΆΝΝΥ! ΣΎΝΕΛΘΕ! ΜΗΝ ΠΈΣΕΙΣ ΓΑΜΏΤΟ ΣΟΥ!

"Τι κάνεις εδώ Κρις;" τον ρώτησα ψυχρά, σαν μια κανονική bitch που το μόνο της πρόβλημα είναι αν θα αγοράσει μάσκαρα ή αϊλάινερ με τα δεκάπεντε ευρώ του μπαμπά της.

"Σου έστειλα και δεν απάντησες...μετά σκέφτηκα ότι καλύτερα θα ήταν να τα πούμε από κοντά..." ξεκίνησε να λέει και από μέσα μου είχα καταλάβει τι μύριζε καμμένο τόση ώρα.

"Δεν νομίζω να έχουμε να πούμε κάτι." αποκρίθηκα και σηκώθηκα για να επιστρέψω πίσω στα παιδιά, αλλά αυτός με μιμήθηκε και με πρόλαβε, πιάνοντάς με από το μπράτσο.

Ρόλαρα τα μάτια μου επιδεικτικά κι εκείνος γέλασε, αποκαλύπτοντας τα κατάλευκα δόντια του που έμοιαζαν...

ΆΝΝΥ!

"Πότε θα το σταματήσεις αυτό;" ρώτησε αλλά τον άφησα στο "διαβάστηκε"(χεχ😈) και απλά συνέχισα να προχωρώ προς το μικρό παρκάκι, λίγα μέτρα από τη θάλασσα.

"Λοιπόν..." είπε όταν φτάσαμε σε ένα έρημο μέρος με πέτρινο τοιχάκι, εκεί που καθόμασταν πάντα όταν ήμασταν μαζί. Τον πούστη, επίτηδες με έφερε εδώ!

Κάθισε επάνω του και μου έκανε νόημα να καθίσω δίπλα του. Του έκανα νόημα με τον δείκτη μου να περιμένει λίγο κι έστειλα ένα βιαστικό μήνυμα στα παιδιά.

Προς: Ανώμαλα τερατάκια που θέλουν σεξ😂❤

Φύγετε χωρίς εμένα είμαι με Κρις.

Αφού βεβαιώθηκα ότι στάλθηκε, το έβαλα ξανά μέσα στη τσέπη του τζιν σορτς μου και κάθισα δίπλα από τον Κρις. Ήμουν τέρμα νευρική και γιατί στο διάολο είχε ξαφνικά τόση ζέστη;

"Άννυ...φέρθηκα σαν μαλάκας..." ξεκίνησε αυτός και αναρωτήθηκα γιατί έβαλε το "σαν" μπροστά.

"Αυτό το ξέρουμε...παρακάτω..."

Παρατήρησα τα χαρακτηριστικά του προσώπου του να σκληραίνουν και μετάνιωσα για αυτό που είπα.

Οκ ας σοβαρευτώ λίγο.

Bitch mood off.

Ακατα μακατα σουκουτου μπε!

....(?)

"Ήταν λάθος μου που γύρισα στην Αλίκη και δεν σου έδωσα καμία εξήγηση..."

Στο άκουσμα του ονόματος αυτής της κάργιας, ένιωσα το bitch mood  μου να ανεβαίνει στην επιφάνεια, αλλά κρατήθηκα.

"Ήταν μαλακία. Το ξέρω...αλλά..."

"Σε χώρισε έτσι;" τον διέκοψα και τον κοίταξα ευθέως στα μάτια. Ευχόμουν να μου πει όχι, αλλά ήξερα ήδη την απάντηση.

"Ναι...αλλά δεν είναι αυτό το θέμα..."

Χωρίς να το ελέγχω, το χέρι μου βρέθηκε στο μάγουλό του και στη συνέχεια πετάχτηκα όρθια, κατευθυνόμενη προς τη καφετέρια ξανά. Ωστόσο, επειδή το σύμπαν ως γνωστών με μισεί, σκόνταψα σε μια ρίζα ενός δέντρου και βρέθηκα αγκαλιά με το κρύο πέτρινο μονοπατάκι.

"Είσαι καλά;" ψιθύρισε στο αυτί μου και ορκίζομαι ότι ανατρίχιασα περισσότερο από όταν η κιμωλία στο πίνακα κάνει εκείνο τον ανατριχιαστικό θόρυβο.

Τον άφησα να με βοηθήσει να σηκωθώ για κάποιο ανεξήγητο λόγο και αφού καθάρισα τα ρούχα μου, συνειδητοποίησα ότι βρισκόμασταν σε απόσταση ελάχιστων μόνο εκατοστών.

"Υποθέτω το άξιζα..." είπε πνίγοντας ένα γελάκι και σήκωσα το βλέμμα μου για να αντικρίσω το κοκκίνισμα στο μάγουλό του. Άθελά μου γέλασα κι εγώ και είμαι σίγουρη ότι η Απουλχερία χρησιμοποιούσε το στομάχι μου σαν σάκο του μποξ, αλλιώς δεν εξηγείται ο πόνος εκεί.

Βασικά εγώ απλά σε μουτζώνω οπότε κάτι άλλο φταίει...

Αααχαα
...
...
...
...
Τι;;

"Γαμώτο σε θέλω ακόμα." εξομολογήθηκε και νομίζω ότι η Απουλχερία εκείνη την ώρα έκανε knock out το κακόμοιρο το στομαχάκι μου.

Κούκλα μου, πότε θα καταλάβεις ότι εγώ δεν-

"Κρις...με άφησες για εκείνη γαμώτο σου και τώρα που σε χώρισε ξαναέρχεσαι πάλι!; Δηλαδή τι...;" έκανε ακόμη ένα βήμα προς το μέρος μου, αγνοώντας το θυμωμένο τόνο στη φωνή μου και αυτόματα τα χέρια μου έκοψαν τη φόρα του, αφού τα τοποθέτησα επάνω στο στήθος του.

Damn. Το γυμναστήριο τον έκανε να μοιάζει με άνθρωπο-πέτρα.

"Δεν συγκρίνεται αυτό που νιώθω για εσένα. Λένε ότι καταλαβαίνεις την αξία κάποιου αφού τον χάσεις..."

ΕΜ ΟΚ. Έχετε γειαα βρυσούλες...
Μπορώ απλά να σωριαστώ στο έδαφος και να πεθάνω με την ησυχία μου; Πλίζ!

"Κρις...δεν..." γαμώτο γιατί ακουγόμουν πιο αδύναμη και από την Ελένα στο Vampire Diaries;

"Δεν σε ρώτησα κάτι, μονοκεράκι..." το ύπουλο χαμόγελό του έκανε την εμφάνισή του και ήθελα τόσο πολύ να τον σκοτώσω αυτή τη στιγμή που χρησιμοποίησε το χαϊδευτικό μου για να με ρίξει.

Daaamn λατρεύω τους μονόκερους, γαμώ το φελέκι του!

Πέρασε μια τούφα των μαλλιών  πίσω από αυτί μου και βάλθηκε να κοιτάει μια τα μάτια μου και μια τα χείλη μου.

Πλησίασε λίγο ακόμα παλιό άχρηστο απόβλητο της κοινωνίας και...

Για κάποιον γαμημένο λόγο, τη στιγμή που παραλίγο να με φιλήσει, στο μυαλό μου ήρθε ο Άλεξ και απομακρύνθηκα αμέσως.

(ΝΤΕΛΈΝΑ❤😍🔝)

"Πρέπει να φύγω." ψέλισσα και χωρίς να περιμένω απάντηση, του γύρισα τη πλάτη και εξαφανίστηκα από μπροστά του.

Βασικά, κυριολεκτικά εξαφανίστηκα.

_______

"ΜΑΛΆΚΑ όλα αυτά σε μισή ώρα;"
Άμα μπορούσα να γράψω ένα meme για τη φάτσα του Αχιλλέα αυτή τη στιγμή, θα γινόμουμ διάσημη, κι ας έγραφα και μαλακία του στυλ "Όταν γυρίζεις σπίτι από κουραστική ημέρα και έχεις φακές"

Τοποθετώντας αυτές τις σκέψεις στην άκρη του μυαλού μου, συγκράτησα το γέλιο μου και κάθισα δίπλα του.

"Γαμώτο, δεν ξέρω τι να κάνω." έσκυψα το κεφάλι μου και το μάτι μου έπιασε ένα πεταμένο περιοδικό στην άλλη άκρη του δωματίου του, με ένα ημίγυμνο μοντέλο της Calvin Klein.

"Βρε κουκλίτσα μου είναι απλό! Τον θες ναι ή ου;" με ρώτησε και προσπαθώντας να μη βάλω τα κλάματα, έπεσα στην αγκαλιά του σαν πεινασμένη τίγρης αλλά για κακή μας τύχη, εκείνη τη στιγμή μπούκαρε μέσα η μητέρα του.

Γούρλωσε τα μάτια της στο θέαμα αυτό και ένα τεράστιο χαμόγελο χαράκτηκε στα χείλη της. Και όχι, μην σας περάσει από το μυαλό ότι ήταν γλυκό.

"Χίλια συγγνώμη παιδιά που σας διακόπτω! Τι κάνεις Άννυ μου; Όλα καλά; Ο μπαμπάς σου βρήκε επιτέλους μια γυναίκα να νοικορευτεί ή ακόμα; Πες του πάντως ότι έχω να του προτείνω μια πολύ καλή περίπτωση-..."

"Μαμά!" τη διέκοψε ο κολλητός μου και τον ευχαρίστησα από μέσα μου για αυτό.

Ναιπ, η μητέρα του δεν ήξερε ότι είχα δύο μπαμπάδες γκέι. Είχε γνωρίσει μόνο τον Θοδωρή και επειδή είναι ομοφοβική, είχαμε αποφασίσει να μην το μάθει ποτέ.

Και τώρα νόμιζε ότι κάτι έτρεχε μεταξύ μας.

Fuck.

"Όχι ακόμα, κυρία Μαρία." αποκρίθηκα και κοιτώντας την ώρα, σηκώθηκα από το κρεβάτι.

"Πρέπει να φύγω. Χάρηκα πολύ!" αποχαιρέτησα και αφού βεβαιώθηκα ότι δεν με έβλεπε η μητέρα του, άρχισα να του κάνω νοήματα με τα δύο μου χέρια για να μαζέψει το περιοδικό από κάτω, αλλά δεν φάνηκε να καταλαβαίνει.

Παραιτούμενη από τη προσπάθεια, κατέβηκα τα σκαλιά του ορόφου και έκανα να βγω έξω, αλλά άκουσα τη διαπεραστική φωνή του από επάνω.

"ΑΥΤΌ ΕΊΝΑΙ ΤΗΣ ΆΝΝΥ, ΌΧΙ ΔΙΚΌ ΜΟΥ ΜΑΜΆ!"

ΓΚΡΡ είμαι σίγουρη ότι αναφερόταν στο περιοδικό! Άμα τον πιάσω στα χέρια μου-

Σταμάτησα απότομα, λίγα μέτρα από την εξωτερική πόρτα του σπιτιού μου (ναι, εγώ και ο Αχιλλέας ήμασταν γείτονες, τέλειο;), καθώς εκείνη ήταν ανοιχτή και ένα άγνωστο μαύρο BMW ήταν παρκαρισμένο απ' έξω.

Μας πιάσανε!

Σκάσε γαμώτο σου κι εσύ!

Διστακτικά, ανέβηκα τα πέτρινα σκαλοπατάκια και μπήκα μέσα στο σπίτι. Δεν ακούγονταν από πουθενά φωνές και τότε, εμφανίστηκε από την κουζίνα ο πατέρας.

"Ήρθες γλυκιά μου!" με καλωσόρισε, δίνοντάς μου ένα φιλί στα μαλλιά και ξαναχάθηκε στη κουζίνα. Τον ακολούθησα και τον είδα να μαγειρεύει στο φούρνο.

Ένα Χριστέ και Απόστολε! Ο πατέρας να μαγειρεύει! Το είδαμε και αυτό!

"Πρωτού πεις κάτι, πιάσε μου το γάντι από τον πάγκο!" με πρόσταξε και τον βοήθησα να βγάλει το μοσχομυριστό(!) παστίτσιο από τον φούρνο.

"Εσύ δεν μαγειρεύεις ποτέ..." ξεκίνησα να λέω.

"Το ξέρω Άννυ, αλλά ο μπαμπάς σου θα αργήσει γιατί έχει ασθενείς στο ιατρείο, οπότε κάποιος έπρεπε να το κάνει κι αυτό."

Έκανα να τον ρωτήσω γιατί απλά δεν παραγγέλναμε ντελίβερι ως συνήθως, αλλά ακούστηκαν φωνές από τον πάνω όροφο και ποδοβολητά.

"Και πρωτού ρωτήσεις γιατί δεν παραγγέλνουμε, σου απαντάω ότι δεν θα καταδεχτώ να ταίσω junk food τον φιλοξενούμενό μας!" τελείωσε τη φράση του και μου έδωσε στα χέρια τα μαχαιροπίρουνα, προκειμένου να τα τοποθετήσω σωστά στο στρωμένο τραπέζι.

Εμμ...τι είπε μόλις τώρα;

"Το ποιον;"

"Ωωω ήρθε επιτέλους η μικρή! Και έχω μια πείνα! Άλεξ βολέψου, σαν το σπίτι σου!" άκουσα την φωνή του Αντώνη από πίσω μου και στη συνέχεια κάθισε στο τραπέζι.

"Γειά σου Άννυ." ωω ναιπ, τη ξέρω αυτή τη φωνή πολύ καλά.

Γειά σου Άλεξ!

"Γειά... Άλεξ!" χαιρέτισα ευγενικά και το άρωμά του με έκανε να ζαλιστώ ελαφρά.

"Χρειάζεσαι κάποια βοήθεια Τάσο;" ρώτησε τον πατέρα μου κι εγώ έμεινα να τον κοιτάω σαν χάνος, με το ποτήρι νερού στα χέρια μου.

"Όχι γλυκιέ μου προς Θεού, κάθισε! Θα χαρούμε πολύ να σε φιλοξενήσουμε, για όσο χρειαστεί!" του απάντησε και καθώς το γάργαρο νερό κατέβαινε στο λαιμό μου, στραβοκατάπια και άρχισα να βήχω.

Όμιτζι! Θα έμενε σπίτι μου...!

________

Αλόχα μικρά μονοκεράκια! Η μαμά Μονοκερίνα(???) σας χαιρετάει😍😂❤πώς περνάτε λοιπόν; Πρωτού απαντήσετε, ρίχτε μια ματιά στον Κρις...

Κρις(kskskskfmfhw❤😍😈)

Kenneth Bek

Ξέρω είναι χάλια το παιδί, αλλά τι να κάνουμε...

Ναι...
Εμμ..

Σοο, σας άρεσε το σημερινό επεισόδιο της σειράς "Πώς να γίνεις ρεζίλι στο κρας";(σεν ξέρω σε ποιο από τα δύο αναφέρεται χεχε😂😈).

Εεε εννοώ, πώς σας φάνηκε το κεφαλαιάκι;🖤🖤

😚Ερωτησούλας corner😚
Ταινία με φίλους ή μόνος/η;
Εγώ σίγουρα με φίλους😏(λοβ γιου γκάιζ❤)

Promotion's corner❤
Διαβάστε τα καταπληκτικά βιβλία της NixGotSarcasm, απλά τα λατρεύω😍😍

Vzk🖤-που είδε τη Wonder Woman και της άρεσε πάααρα πολύ😍😍