Τα βλέφαρά μου άρχισαν να βαραίνουν και αποφασίζοντας να κάνω ένα διάλειμμα, πήρα αγκαλιά το χνουδωτό μου μαξιλάρι (ναι αυτό που είχα στη κούνια μου όταν ήμουν μωρό-χωρίς τα σάλια i hope-) και ξάπλωσα για λίγο.

Το κινητό μου επάνω στο γραφείο δονήθηκε και βαριεστημένα, τέντωσα το σώμα μου για να το πιάσω, καθώς βαριόμουν να σηκωθώ. Ωστόσο εξαιτίας του τρομερού ύψους μου (εγώ και ο γίγαντας στον Τζακ και η φασολιά), δεν κατάφερα να το φτάσω και τη στιγμή που πραγματοποιούσε ελεύθερη πτώση με ταχύτητα U= 3 m/s (καλέ ποιος είπε ότι διάβαζα φυσική όλο το πρωί;), προσγειώθηκε στο χέρι μου, λίγα εκατοστά από το δάπεδο.

Αφού βεβαιώθηκα ότι έχω ακόμη παλμό και ότι δεν πέθανα, άνοιξα την οθόνη και είδα την συνηθισμένη ειδοποίηση από το messenger.

Λίμπερο Μπούλμπασαρ👑❤

Klmr🙂tha kanoume tpt smr h tha katsoume pl spiti na th paiksoume?

Στάλθηκε πριν 20 λεπτά

Και όχι κυρίες και κύριοι δεν ήταν ο Αχιλλέας που με ενημέρωνε για το τι επρόκειτο να κάνει στο μπάνιο του σπιτιού του, αλλά η πρόστυχη Ελένη aka η δεύτερη κολλητή μου, που προφανώς αναρωτιέστε από πού προέκυψε το ψευδώνυμο ενός Pokemon.

Well, αυτό αναρωτιέμαι κι εγώ...

Ενημερώνοντάς τη καλύτερα και από το δελτίο των οχτώ στο Σκάι για το πρώτο μάθημα που θα έκανα με τον Άλεξ σε λιγότερο από μισή ώρα, άνοιξα και τα επόμενα μηνύματα.

Ορεστιάδα😂💘

Μοθ εσυιλε κσλμερα με καρδιαα γαμθω με χανεθται😍😍η φασηπ που γρλαω σαν χαζο ρδω κ μιση ωρα😍😍😍

Στάλθηκε πριν 1 ώρα

Φαντάζομαι όλοι καταλάβατε το όνομα του (κακόμοιρου) αγοριού με το οποίο είναι ερωτευμένη η Μαρ.

Όπως καταλάβατε, δεν βαριέται καθόλου να μου γράψει ένα μήνυμα της προκοπής. Τι, μόνο η δικιά μου κολλητή είναι έτσι;

Σνομπάροντας το μήνυμα του Αχιλλέα (με αγαπάει κατά βάθος) καθώς άκουσα βήματα στις σκάλες, έκανα να κρύψω το κινητό κάτω από το μαξιλάρι, αλλά το μάτι μου πήρε ένα ακόμη μήνυμα, σχεδόν στο πάτο των συνομιλιών.

Κρις μου💘

Θέλω να σου μιλήσω. Μου λείπεις...

Στάλθηκε 6 ώρες πριν

Το στόμα μου είχε ανοίξει διάπλατα από την έκπληξη και παράλληλα είχα γουρλώσει τα μάτια μου, περισσότερο από τον Jim Carrey στη "Μάσκα".

Μην γελάτε και εσάς εάν σας έστελνε ο πρώην σας μετά από τον ένα μήνα χωρισμού σας, κατά τη διάρκεια του οποίου δεν ανταλλάξαμε κουβέντα, θα ήσασταν ακριβώς έτσι!

Η πόρτα του δωματίου μου άνοιξε διάπλατα και ο μπαμπάς εμφανίστηκε στο κατώφλι, φορώντας τα αστεία ηλίου γυαλιά του, που τον έκαναν να μοιάζει με τον Χλέμπουρα από το "Κωνσταντίνου κι Ελένης"

(Εγώ έχω το ύφος του Κατακουζηνού)

Μα φυσικά και θα έμπαινε τη στιγμή που είχα στα χέρια μου το κινητό και όχι τη στιγμή που διάβαζα φυσική Β' Λυκείου!

"Μου αρέσει που θα διάβαζες Άννυ! Ήρθα να πάρω το κινητό και να πάω στο νοσοκομείο. Σε λίγο θα έρθει και ο Άλεξ..." μου είπε με σοβαρό τόνο και χαστουκίζοντας τον εαυτό μου από μέσα μου, που δεν πρόλαβα να το κρύψω, για να το ξεχάσει, του το έδωσα ξεφυσώντας ενοχλημένα.

"Καλή σου μέρα γλυκιά μου" με καλημέρισε και αποχώρισε από το δωμάτιο, ξεχνώντας για μια ακόμη φορά να κλείσει την πόρτα. Γκρρ πόσο με εκνεύριζε αυτό.

Κοιτώντας ότι είχε πάει ήδη δέκα παρά είκοσι, σηκώθηκα από το κρεβάτι και κοίταξα το είδωλό μου στο καθρέφτη, ποζάροντας με το αθλητικό μου σορτς και την τιραντάκι μπλούζα της πιζάμας μου, σαν να βρισκόμουν σε διαφήμιση του Vogue.

Τα μαλλιά μου πετάγονταν προς όλες τις κατευθήνσεις, κάνοντάς με να μοιάζω με τα τρολ από τους "Ευχούληδες". Άρπαξα τη χτένα από το κομοδίνο δίπλα μου και βάλθηκα να τα χτενίζω. Έπειτα, κατευθήνθηκα προς τη καρέκλα για όλες τις χρήσεις και αφού έψαξα κανένα πεντάλεπτο στην στοίβα με τα ρούχα, βρήκα τελικά την αγαπημένη μου, που έγραφε "Fuck ya ex".

Μου ξέφυγε ένα γελάκι με την επιλογή αυτή και το προηγούμενο μήνυμα και με μηχανικές κινήσεις τη φόρεσα, παραφυλώντας μην ανοίξει κανείς τη πόρτα και με δει με το μαύρο σουτιέν μου με τον Tweety. Ξανά!

Έριξα μια εξεταστική ματιά στο δωμάτιό μου και ευχόμενη να είχα αφαιρέσει πρώτα τις αφίσες του Teen Wolf, του Vampire Diaries και του The Walking Dead (ναι ξέρω δεν το περιμένατε αυτό), κατέβηκα στον κάτω όροφο, μόνο και μόνο για να δω τον αδερφό μου να...

"Αντώνη...τι ακριβώς κάνεις;" με πρόλαβε ο πατέρας μου ο οποίος είχε τρομάξει από τον θόρυβο και είχε βγει από τη κουζίνα.

"ΣΑΝ ΤΙ ΣΟΥ ΦΑΊΝΕΤΑΙ ΝΑ ΚΆΝΩ;" φώναξε ο...-όχι σίγουρη για αυτό πλέον-αδερφός μου και συνέχισε ακάθεκτος να προπονείται στο Kung Fu, κάνοντας κινήσεις στον αέρα.

"ΑΑΑΑΑ πάρε μια bitchslap μωρήηη!" είπε και μου πήρε λίγη ώρα να καταλάβω ότι προσπαθούσε να διώξει μια κακόμοιρη μελισσούλα, πιο αγνή και αθώα από τη Μάγια...

Έχω συγγένεια πρώτου βαθμού με αυτό το άτομο είπαμε ε;

...

...

...

...

...

Γιατί τον κάνει παρέα ο Άλεξ είπαμε;

"I AM THE ONE THE ONE ΤΟΥΡΟΥΤΟΥΡΟΥΤΟΥΡΟΥΥΥ" φώναζε χαρούμενος που κατάφερε να διώξει την μέλισσα και σημείωσα στο πίσω μέρος του μυαλού μου να κάνω μια καλή προσφορά στο ορφανοτροφείο για να τον δεχτούν πίσω.

"Αχ τι καλά! Θα πω στον Cameron τον άντρα μου να σε προσλάβει για προσωπικό μας εξολοθρευτή εντόμων βρε! Και μάλιστα με καλά λεφτά!" του είπα κάνοντας παύση για ένα λεπτό προκειμένου να με φανταστώ να αναπνέω μόνο δίπλα του.

Όνειρο ζωωω μην με ξυπνάτε
Αφήστε με να το ζήσω κι αυτόοο

"ΆΝΝΥ!" φώναξε ο πατέρας και σταμάτησα να κάνω εξάσκηση για τον τελικό του The Voice. Don't judge me θα κέρδιζα άμα έλεγα Παντελίδη!

Μου έδειξε την πόρτα με το βλέμμα του και εκείνη τη στιγμή, χτύπησε το κουδούνι. Κρίνοντας από το ύφος του, λογικά ήταν η δεύτερη φορά.

Πλησίασε την πόρτα, πιο αργά κι από εμένα όταν σηκώνομαι στον πίνακα για να λύσω αρχαία, (ρίχνω και καμία κλεφτή ματιά στις λύσεις από το τετράδιό μου) και την άνοιξε, χαμογελώντας.

"Καλώς τον! Πέρασε μέσα Άλεξ!" του είπε χαρωπά και αυτός υπάκουσε, αφού σκούπισε πρώτα τα πόδια του στο χαλάκι της πόρτας (αωω).

"Έλα ρεε Άλεξ!" τον χαιρέτησε ο αδερφός μου πλησιάζοντάς τον και κάνοντας bro fist. Γέλασαν και οι δύο.

Τότε, το βλέμμα του συνάντησε το δικό μου και το χαμόγελό του έγινε ακόμη μεγαλύτερο. Αμήχανη, χαμογέλασα κι εγώ.

"Γειά!" είπα αλλά είμαι σίγουρη ότι φάνηκα κάπως έτσι.

"Πηγαίνετε επάνω παιδιά. Θα φτιάξω καφέ και θα τον φέρω επάνω σε λίγο." είπε ο πατέρας μου και σχεδόν τρέχοντας, τα δύο αγόρια με προσπέρασαν και άρχισαν να ανεβαίνουν τις σκάλες, θυμίζοντάς μου τον Ντάνο από το Survivor.

Διστακτικά, ανέβηκα κι εγώ τις σκάλες και παίρνοντας μια βαθιά ανάσα, στερώντας από οποιοδήποτε άλλο έντομο το οξυγόνο του (fuck you κουνούπια!), άνοιξα τη πόρτα του δωματίου μου, το οποίο ήταν μόνο σαν το λεμόνι.

Μα καλά πού είχαν πάει τα βλαμμένα;

Κατευθυνόμενη προς το δωμάτιο του αδερφού μου, άκουσα ψιθύρους και αυτομάτως σταμάτησα, στερεώνοντας το αυτί μου στην πόρτα.

Μην σας περάσει από το μυαλό ότι είμαι κουτσομπόλα! Απαπαα! Απλώς δείχνω κοινωνικό ενδιαφέρον! Μια οικογένεια ήμαστε όλοι!

Καλά είπαμε, αυτό ακούστηκε χειρότερο και από την παπαδιά στο "Καφέ της Χαράς".

"Και δηλαδή τι; Τέλος;" άκουσα με τα ραντάρ-αυτιά μου τον Αντώνη να ρωτάει.

"Υποθέτω πως ναι..." αποκρίθηκε ο Άλεξ και διέκρινα έναν μελαγχολικό τόνο στη φωνή του.

Ακούγοντας τον πατέρα μου να έρχεται προς το μέρος μου, ξεκόλλησα από τη πόρτα που είχα πάρει αγκαλιά τόση ώρα και έτρεξα στο μπάνιο, κλείνοντας τη πόρτα πίσω μου.

Τι εννοούσε τέλος; Άραγε αναφερόταν σε κοπέλα;

Γιατί σε νοιάζει;

Ποιος;

Εσένα ρε ηλίθια! Σε-

Όχι! Ποιος σε ρώτησε;

ΧΑΧΑΧΑΧΑΧΑΧΑΧΧΑ

Άννυ- Απουλχερία 1-0

Είσαι τελείως βλαμμένη κοπέλα μου.

Αχ σε ευχαριστώ γλυκιά μου. Πάντα πρόθυμη να μου ανεβάσεις τη διάθεση!

Βασικά η δουλειά μου είναι να σου ανεβάζω τους ρυθμούς λειτουργίας της λογικής του εγκεφάλου σου ως καλή φωνούλα αλλά ουπς. Το 'καψες το μηχάνημα. Εγώ παραιτούμαι.

Μηη ρε! Δεν είναι η κατάλληλη ώρα να πας διακοπές! Έχω έναν κούκλο καθηγητή και κομπλάρω όταν είμαι μαζί του γαμώωω

Ιιιι το ήξερα! Καλά καλά θα καθίσω αλλά απαιτώ αύξηση!

"Άννυυ!" διέκοψε την "συζήτησή" μου ο πατέρας και βγήκα έξω από το μπάνιο.

"ΤΑ ΕΙΣΑΓΩΓΙΚΆ ΞΈΡΕΙΣ ΠΟΥ!ΆΝΤΕ!"

Απουλχερία βγάλε το σκασμό!

Μπήκα μέσα στο δωμάτιο διστακτικά και προς μεγάλη μου ανακούφιση, ο αδερφός μου είχε φύγει.

"Εγώ φεύγω παιδιά μου. Τα λέμε αργότερα." μας αποχαιρέτισε ο πατέρας κι έκανε να φύγει, αλλά φτάνωντας στα μισά του δωματίου, σταμάτησε.

"Μην δείξεις έλεος Άλεξ!χαχα!" είπε με creepy face στον Άλεξ και γελώντας fail σατανικά, βγήκε έξω από το δωμάτιο, κλείνοντας τη πόρτα.

Αμήχανη, βάλθηκα να κοιτάω το πάτωμα, μέχρι που ένα ζευγάρι μαύρα Vans μπήκαν στο οπτικό μου πεδίο.

"Δεν έχουμε συστηθεί...κανονικά. Καλύτερα να εμ..επαναλάβουμε τη πρώτη γνωριμία μας. Η πρώτη ήταν...ναι.." η βαριά αρρενωπή φωνή του με έκανε να σηκώσω το βλέμμα του και να έρθω αντιμέτωπη με το δικο του.

"Ναι...δίκιο έχεις...Άννυ!" αποκρίθηκα και του έδωσα το χέρι μου για χειραψία.

"Αλέξανδρος, αλλά μπορείς να με φωνάζεις Άλεξ."

Μου έσφιξε απαλά το χέρι και αμέσως παρατήρησα τα τατουάζ του, ζωγραφισμένα με δεξιοτεχνία στα δάχτυλά του.

Ουάου.

"Ας ξεκινήσουμε;" μου πρότεινε προσπαθώντας να δείξει ενθουσιασμένος, όπως οι τύποι στο Μοναστηράκι που θέλουν να σου πουλήσουν βραχιόλια, αλλά κατά βάθος ξέρουν ότι δεν έχουν ελπίδα.

"Πάμε!" του είπα και βγήκαμε έξω από το δωμάτιο, κατευθυνόμενοι στο δικό μου. Παρατήρησα το έκπληκτο ύφος του, καθώς κοιτούσε τις αφίσες μου και έπειτα επικεντρώθηκε σε κάτι, επάνω στο γραφείο μου.

Τοποθέτησα την δεύτερη καρέκλα δίπλα από τη στριφογυριστή του γραφείου μου και τότε έμεινα κόκκαλο.

"Αυτή...είσαι εσύ;" με ρώτησε.

Απουλχερίαααα τι σκατά λέμε τώρα γαμώω;

Γιατί υπάρχει αυτό εδώ; Είσαι άθλια ιουυ!

Την εκτύπωσα όταν η γιαγιά ζήτησε μια φωτογραφία από τον μπαμπά, για να έχει να με βλέπει. Βασικά να με δείχνει στις φίλες της...

Χαχαχαχα κλαίω με εσένα μωρή. Βγάλτα πέρα μόνη σου. Φιλάκιααα

ΜΗ!

"Ναι..." απάντησα, κοιτώντας την φωτογραφία μου από τα δεκαπέντε μου.

Μεγάλοι μωβ(!) σκελετοί γυαλιών έκρυβαν τα μάτια μου και χαμογελούσα σαν βλαμμένο, φανερώνοντας τα μπλε σιδεράκια μου. Τα μαλλιά μου τα είχα κάνει μπούκλες θυμάμαι για τη φωτογράφιση του σχολείου αλλά ήταν πεσμένες.

Ομιτζι! Το μπλουζάκι μου με το Μπομπ Σφουγγαράκη! Και το έψαχνα...

"Πραγματικά, τεράστια αλλαγή!" αναφώνισε και με κοίταξε χαμογελώντας.

Γαμώ, γιατί πρέπει να είναι τόσο ωραίος;

Απουλχερία τον πούλο! Δεν βοηθάς!

Χωρίς να πω κάτι, κάθισα στη θέση μου, κι εκείνος με μιμήθηκε. Έβγαλε από τη τσάντα του που ούτε είχα παρατηρήσει ότι είχε μαζί του, το βιβλίο της φυσικής κι ένα τετράδιο. Τα ακούμπησε επάνω στο γραφείο και άρχισε να παίζει με το στυλό.

"Λοιπόν...ποια είναι η σχέση σου με τη φυσική;"

Αχχ μπορώ να απαντήσω εγώ;

Εσύ βγάλε το σκασμό!

"Εε...είναι τόσο καλή όσο αυτή της Άρια και της Σέρσεϊ..." πέταξα χωρίς να σκεφτώ και η Απουλχερία με μούτζωσε.

Τα μάτια του έλαμψαν και ένα πελώριο χαμόγελο, καλύτερο και από τη διαφήμηση της Colgate ζωγραφίστηκε στο πρόσωπό του.

"Βλέπεις game of thrones;" με ρώτησε και ένευσα θετικά.

Χωρίς να πει κάτι, άνοιξε το τετράδιο κι άρχισε να γράφει μια άσκηση. Μόλις τελείωσε, μου έκανε νόημα να την λύσω και αφού είχα πει όλο το "Πιστεύω" από μέσα μου, ξεκίνησα να τη λύνω.

Ήταν γνωστή κι εύκολη, αλλά το μεθυστικό και βαρύ άρωμα που φορούσε σε συνδιασμό με το καρφωμένο σε εμένα βλέμμα του, δεν βοηθούσαν ιδιαίτερα στη συγκέντρωσή μου.

Πάω στοίχημα είναι το Sauvage της Dior.

Και πού το ξέρεις εσύ το έχεις μυρίσει;

Ναι ρε ηλίθιο πλάσμα! Ήμουν μαζί σου στο Hondos Center που δοκίμαζες!

"Πολύ καλά Άννυ, απλώς...είκοσι και τέσσερα δεν κάνει εικοπέντε." μου είπε ο Άλεξ και εάν η μητέρα γη είχε κάποιο σκοπό να με καταπιεί, ήταν η καταλληλότερη ώρα.

"Ναιι μαλακία με συγχωρείς!" έκλεισα το στόμα μου, καθώς συνειδητοποίησα ότι έβρισα μπροστά του κι εκείνος απλά γέλασε.

"Δεν πειράζει."

Ακολούθησα το βλέμμα του που ήταν καρφωμένο στο στήθος μου και η καρδιά μου άρχισε να χτυπάει δυνατά.

Φοράς μπλούζα έτσι;

Ρε μαλάκα ναι!

Τότε τι κοιτάζει;

Δεν ξέρω!αααα

"Fuck ya ex..." είπε χαμηλόφωνα, περισσότερο στον εαυτό του και αμέσως θυμήθηκα το μήνυμα του Κρις, στο οποίο δεν είχα απαντήσει.

"Νομίζω θα τα πάμε πολύ καλά εμείς οι δύο..."

Αυθόρμητα χαμογέλασα και έπρεπε να κοκκίνησα ολόκληρη. Γαμώ τι έπαθα; Γιατί κάνει τόση ζέστη εδώ μέσα;

"Αλήθεια από που βγαίνει το Άννυ;" ήταν η επόμενη ερωτησή του και νομίζω ότι η καρδιά μου σταμάτησε για λίγο.

...

...

...

...

...

...

...

...

Ακόμα ζει μη χαίρεστε! Κακό σκυλί ψόφο δεν έχει.

Για πες μας Άννυ, πώς σε λένε κανονικά. Ε Άννυ;

______

Γειά σαςς❤❤Τι μου κάνετε παιδιά, πώς είστε; Ελπίζω όλοι να περνάτε φανταστικά τις διακοπές σας😍😍

Θέλω να πω ένα τεράστιο ευχαριστώ για την υποστήριξή σας, φτάσαμε ήδη #11 θέση στο χιούμορ😏🖤🖤Σας αγαπώ πολύ❤❤

Ερωτησούλα'ς(Σούλας wtf)corner
Αγαπάτε τα κατοικίδια; Έχετε; Εάν ναι τι. Εάν δεν έχετε, τι θα θέλατε;
Εγώ έχω σκυλάκι😍😍👑

Promotion corner❣
Λατρεύω το στόρυ της MariaKalpaka να το κοιτάξετε❤

Επίσης η BookWormChristina γράφει ένα υπέροχο καλογραμμένο βιβλίο το "Saving each other".💘💘

Να και το νέο καταπληκτικό εξώφυλλο από την εξίσου φοβερή inlovewiththe90s.💘

Vzk🖤-που θα δει "το κορίτσι του τραίνου" σε ταινία.😍😂