Szliśmy tak już bardzo długo aż zapadła noc. Przechodzimy koło domu Undyne i się zatrzymałam.

- Rose czemu stanęłaś? – Zapytał się mnie nie spokojnie

- Tak sobie myślę żeby ją odwiedzić co o tym sądzisz?

- Nie!

- Sans proszę ona to zrobiła bo jej król kazał

- Skąd wiesz?

- Spójrz przez jej okno ona tam siedzi i płacze

- A jeśli płacze z innego powodu?

- To nic

- Nie! – Powiedział to bardzo stanowczo

- Jak chcesz to sobie tu stój ja idę

- Nie! – Złapał mnie za rękę i nie chciał puścić – Idziemy z stąd!

Stałam jak słup i nie chciałam się ruszyć, ale Sans mnie pociągną, a ja wtedy usiadłam na ziemię

- Chodź! – Był bardzo zezłoszczony

- Nie! A może ona jest samotna i...

- Nie!!! – Krzykną na mnie bardzo głośno

Był bardzo zezłoszczony bo mu aż zaczęło świecić oko i wylatywać z tego oka niebieski dym. Wystraszyłam się i aż się skuliłam i mi poleciały łzy. Nigdy go takiego nie widziałam oprócz w wtedy jak Undyne...

- Wstawaj! Teraz! – Nie przejął się tym że się wystraszyłam

Wyrwałam się i zaczęłam biec w stronę domu Undyne

Puk, Puk – Kto tam? – Zapytała się Undyne

- Człowiek. Proszę otwórz! – Otworzyła drzwi, a ja tam wleciałam i zaraz trzasnęłam drzwiami i pozamykałam na cztery spusty

- Człowieku dlaczego ty wchodzisz nie boisz się mnie bo wiesz ja cie chciałam zabić i zabrać ci dusze i zanieść ją do króla – Nie była tak jak wcześniej przerażająca

- Nie, nie boję się ciebie, ale nie wiem czemu Sans jest taki zły na mnie – Spuściłam głowę

- To przez to że już on mnie nie lubi, a jak on kogoś nie lubi to taka ty nie może się do mnie zbliżać.

- Czemu płakałaś?

- Nie płakałam ja nie płaczę

- Nie okłamiesz mnie wdziałam cie przez okno

Puk, puk, puk. Sans się dobija do drzwi

- Undyne może chcesz zacząć od nowa?

- O co ci chodzi?

- No wież ty będziesz moją koleżanką a ja twoją

Przytuliła mnie i poleciały jej łzy – Tak – Ucieszyła się

- Rose wyłaś! – Sans krzyczy – Albo zaraz popsuję drzwi, ale jak tam wejdę to nie ręczę z siebie

- Undyne lepiej Pójdę – Mrugnęłam do niej – Później się kiedyś spotkamy

- Dobrze

Wyszłam i pomachałam do Undyne, ale Sans wziął moją rękę i mnie pociągną i prawie się wywaliłam.

- Chodź i się tam nie odwracaj

- O co ci chodzi!?

- Chodź a nie gadasz – Spojrzał się na mnie ze złością

Szliśmy w ciszy przez parę minut

- Gdzie idziemy? – Zapytałam

- Do motelu

- Aha

*****

TIME SKIP

*****

Jesteśmy w motelu

- Poczekaj wynajmę nam pokoje

Tylko kiwnęłam głową na tak. Sans poszedł załatwić pokoje. Obiecałam sobie że jak na razie się do niego nie odezwę

- Chodź – Pokazał mi drogę gdzie mam iść – Przykro mi, ale jest tylko jeden pokuj a w nim jedno łóżko, ale spoko ja będę spał na fotelu – uśmiechną się, ale ja tylko na niego zerknęłam

- No i dobrze – Powiedziałam to bardzo cicho i Sans tego nie usłyszał

- Słucham? Nie usłyszałem możesz powtórzyć?

- Nie! – Zaczęłam biec. Sans próbował mnie złapać, ale się wyślizgnęłam

- Rose czekaj! – Też zaczą biec i na moje nieszczęście mnie złapał – Czemu uciekasz?

- Czemu tak potraktowałeś Undyne?

- Bo tak! Co cię to obchodzi!?

- znowu się na mnie drzesz – Zaczęłam płakać

- Yyy... Przepraszam

- Tylko tyle umiesz powiedzieć? Głupie przepraszam? Masz mi wytłumaczyć dlaczego tak ją potraktowałeś
- Nie! I chodź jeśli nie chcesz żebym na ciebie krzyczał

Poszłam za nim bo nie chciałam się kłócić

Jesteśmy już w pokoju.

Poszłam się umyć a potem się położyłam spać

- Dobranoc – powiedział do mnie Sans, a ja na niego tylko zerknęłam

********************************

Bajooo...:*