Gdzie powinnam iść? Może do baru? Można spróbować..

Wbiegłam do baru jak oszalała

-Gdzie jest Lust?!

-Skąd ten pośpiech?

-Jest tutaj?

-Spokojnie... co się stało?

-Masz wypij to - wcisnęłam mu flakon

-Chcesz mnie w jakiś sposób upić?

-C-Co?! Nie! Masz wsiąść łyk tego

-Heh okee-Czekaj!

-Muszę przy tym być.. ODDAWAJ! - Wyrwałam mu z rąk flakon

-Co? Już nic nie rozumiem.. ehh a jeśli chodzi o Lusta to nie było go tutaj... przynajmniej od kiedy wypędził mnie z domu

-Dzięki za informacje i pamiętaj! Wrócę tu! - Pobiegłam w jedno ciche miejsce do którego każdy by poszedł jakby był smutny.

Są tam kwiaty które mówią.. i woda, która cicho chlupie w tafle wody

-Lust? - szepnęłam cicho

Odpowiedziała mi cisza, dlatego podeszłam do pierwszego kwiatka i posłuchałam co mówi

-*Sniff.. Papyrus...~*

To Lust! ... Płakał.. muszę mu powiedzieć, że Papy żyje..

-Lust? Lust gdzie jesteś? - podeszłam do kolejnego kwiatka

-*Dołącze do ciebie~*

-CO?! On ch-chce się zabić?! LUST! Lust błagam! Gdzie jesteś?! - biegłam co sił i rozglądałam się za nim

Zobaczyłam fioletowy płomień, więc pobiegłam w jego stronę

-LUST!!!

-Eh?~

-Lust.. Papyrus.. Papyru—

-UCISZ SIĘ!~

-Ty nic nie rozumiesz!

-ROZUMIEM DOSKONALE!~ ZABIŁAŚ MI BRATA!~ A TERAZ CHCESZ MNIE ZABIĆ! CZYLI TAKI BYŁ TWÓJ PLAN?! POZABIJAĆ NAS WSZYSTKICH JEDEN PO DRUGIM! I... I.. ~

-Lust! - Strzeliłam mu z liścia

-...

-Papyrus żyje! - Chciało mi się płakać po tym wszystkim co mówił..

-Co...?~

-Żyje! Formuje mu się nowa dusza...

-Ż-Żyje?~ Co za szczęście!~ - Przytulił się do mnie z całej siły, a ja odwzajemniłam uścisk

-Muszę to zobaczyć!~ - Lust złapał mnie za rękę i przeteleportował nas do domu tak szybko, że aż mi się zakręciło w głowie

-Muszę usiąść...

-Papy!~ Papyrus ty żyjesz?~

-Ngh..

-Ty żyjesz!~ Cales szczęście...~ Wybacz że tak na ciebie nakrzyczałem, ale wiesz.. myślałem że go..~

-Rozumiem...

-Ile będzie trwał ten ból?

-Nie mam pojęcia.. powiedz czujesz jakieś zmiany?

-Poza bólem to nic

-Ooo.. okej..

-Doobra~ Też to wypije, ale dopiero po tym jak zobaczę jakie to ma efekty~

-Serio? No dobrze poczekamy i zobaczymy co się będzie dziać

Siedziałam jeszcze trochę oszołomiona na kanapie i wpatrywałam się uśmiechnięta w szkiele-braci

Dusza Papyrusa zmieniała swoje zabarwienie z różowego w białe

-Dobra.. nie możemy go tak tu zostawić

-Racja~ Wezmę go do pokoju~ - Lust złapał Papiego za rękę i zniknął

W końcu... udało się.. tak myśle.. A co jeśli coś pójdzie nie tak? Przecież to może go zabić albo może mu się nie spodobać jego nowe „ja".
Jeśli do jutra nie będzie żadnych rezultatów będę musiała pogadać z Sansem..
Położyłam się na kanapie z głową pełną pytań

Moje oczy robiły się coraz cięższe.. rozmyślałam o wydarzeniach z dzisiaj... Papyrus prawie umarł przez moją chęć pomocy.. a może powinnam zostawić wszystko tak jak było? Nic nie zmieniać? ... Nie mam siły na takie rozmyślanie .. teraz jedyne o czym myśle to sen...

Obudziłam się tam gdzie zawsze... w laboratorium... niektóre sprzęty przerażały mnie.. były pełne kolorowych płynów czy igieł. Nagle do pomieszczenia przyszedł Sans

-siemka! i jak tam? wszystko zadziałało? nie musisz tam wracać?

-Znaczy... nie wiem ... podałam Papyrusowi ten „eliksir" ale jego dusza zaczęła zmieniać kolor na biały

-właśnie tak to miało działać. pozbawimy jego duszy mocy magicznych i nie będzie mógł tworzyć ecto-ciała, dzięki czemu nie będzie mógł gwałcić ani nic w tym stylu

-CO?! Pozbawić mocy?!

-chciałaś żeby skończyły się serie gwałtów itd.

-A-Ale oni bez mocy nie przeżyją!

-jak to nie?! niby po co im one?

-MOGŁABYM ZAPYTAĆ O TO SAMO!

-ja muszę cie chronić! Tak jak wszystkich moich przyjaciół!

-ONI TEŻ MUSZĄ SIĘ CHRONIĆ! Co jeśli Chara przyjdzie do nich?!

-nie waż się wymawiać imienia tego potwora!

-... Oni nie mogą stracić mocy... mają przestać być zboczeni...

-ugh.. dobra! - Sans poszedł w stronę kolorowych strzykawek i wziął parę

-Co to?

-magia...

-...Co?

-musisz im to wstrzyknąć w dusze po zażyciu eliksiru..

-Będzie ich to boleć?

-musisz to zrobić odrazu jak dusza zmieni całkowicie kolor na b—

-BĘDZIE ICH TO BOLEĆ?! Ostatnio prawie nie umarłam ze strachu jak Papyrus padł na ziemie jak trup bez duszy

-... no... trochę będzie boleć..

-Okej... to jak.. mam wracać do nich teraz czy jak?

-... n-nie wracaj tam.. zostań już tutaj.. ze mną

-Sans... - Założyłam mu kaptur na głowę i pocałowałam. Na jego twarzy pojawił się niebieski rumieniec

-Awww wyglądasz tak uroczoooo! - zaczęłam całować każdą cześć jego twarzy

-n-nie jestem uroczy! p-przestań! powiedziałem przestań! - Sans odciągnął mnie od swojej głowy i sam zaczął namiętnie mnie całować

-Haha Sans! Prze-przestań haha - zaczął mnie łaskotać

Złapałam go za ręce, ale nie powstrzymało go to od całowania mnie w szyje

-S-Sans...

-nie powstrzymuj mnie~ - ton jego głosu zawrócił mi w głowie, dlatego puściłam go

Sans objął mnie w talii po czym zaczął lizać moją szyje... nagle poczułam jak fala dreszczu przechodzi przez moje ciało. Nagle poczułam  ból niczym szczypnięcie w okolicach szyi

-Ała! Co ty robisz?! - zauważyłam na zębach Sansa krew, którą odrazu zlizał... On mnie ugryzł!

-smakujesz nieziemsko~ - A on co?! Jakiś wampir?!

-Ee.. Sans.. przestań..

-cooooo nie podoba ci się mój nowy rodzaj zabawy?~

-Yyy nie - Sans nagle dostał jakiegoś przypływu energii i zębami złapał mój płatnej ucha... przeszedł mnie kolejny dreszcz

-twoje ciało mówi co innego~ - To prawda.. podobało mi się to.. ale nie chciałam żeby wiedział że jestem masochistką.. a przynajmniej w części

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

Witam :) jednak odnalazłam chęć do pisania dalej książki 😄

3 albo więcej razy myślałam żeby napisać że już mi się nie chce pisać i zakończyć to raz na zawsze, ale pytania typu „kiedy next?" „Super książka" dały mi determinację :D

Czyli co... widzimy się w następnym rozdzialiku ❤️❤️

😘😘😘😘😘😘😘😘😘😘😘😘😘😘