Expect typographical errors and grammatical errors.

****************************

"Grabe kana, Zavia Leneghan!" Umarko ang isang kilay ko nang hampasin ako sa braso nitong payat kong kaklaseng babae. "Biruin mo? Crush ka ni Oscar."

"So? Sa kaniya galing itong mga chocolates at teddy bear ko?" Tumango ito. "What a gross trash. Take it. Iyo na lahat, ayoko nito."

"Ha? Teka, sayang naman yung eff-"

"-Kaya nga para hindi masayang iyo na lang." Tumayo ako. "Halata rin namang type mo yung lalaking yun. And pwede ba? Stay away from me, we're not on same level."

Inis akong lumabas ng classroom at dumiretso sa C.R, kinuha ko yung alcohol ko at pinaligo iyon sa braso ko. Ang lagkit lagkit ng kamay niya. Kadiri.

I wash my hands and put lipstick on my lips. Nang masiguro kong okay na ako, lumabas na ako sa C.R.

"Zav," I stopped when I saw Oscar-Oscar Xamirez. Isa siya sa mga nagkakagusto sa'kin, and I hate him. Yeah, he's looking good but he's poor. Hindi niya maibibigay ang mga bagay na gusto ko. "Nagustuhan mo ba yung mga bi-"

"Oh, yung mga pangit na regalo mo?" Nawala ang ngiti sa mukha nito. "Yeah, I gave it to one of my classmate. I hate your gift, Oscar. Hindi naman original ang mga yun."

"Inipon ko ang pambili non, sahod ko yun sa pagba-barker-"

"-It's not my fault, Oscar." I took my wallet from my bag. "Magkano ba yun? Babayaran kona lang." Kinuha ko ang two thousands sa wallet ko at ipinasok sa bulsa ng polo niya. "Sobra pa yan, and I think sapat na yan para tigilan mona ako. I don't like you, Oscar. You're not my type."

"Zav, bigyan mo ako ng chance." He was about to touch my hand, but he stopped when I step backward. "Mahirap ako, Zav, at hindi maibibigay ang gusto mo. Pero ngayon lang yun, pangako kapag naging tayo ay maibibigay ko ang mga gusto mo."

Natawa ako. "Don't kidding me, Oscar. School uniform nga ay hindi ka makabili, mga gusto ko pa kaya? You know what? Doon kana lang sa mga nagkakagusto sa'yo, sila ang bagay sa'yo, hindi ako."

Bago pa siya makapagsalita ay agad kona siyang tinalikuran. Bumalik ako sa klase at naupo sa upuan ko. Sakto namang pumasok ang teacher namin. Pagkatapos magturo ng teacher namin ay tumayo na ako at isinukbit ang bag ko.

I'm excited to come home. Sure akong may bagong gucci bag ako from my mother. Siguradong marami rin akong pasalubong na imported foods.

"Zav!" Napairap ako nang humarang sa daraanan ko, si Oscar. "Hatid na kita, padilim na at baka may mangyari pa sa'yo."

"I can go home alone, Oscar."

Nilapagsan ko siya at dire diretsong lumabas ng gate. Agad akong pumara ng taxi at sumakay. Wala kasi ang driver namin kaya kailangan kong mag-commute.

Nag-retouch lang ako buong biyahe. . . Natigilan ako nang mapansing ibang daan ang tinatahak ng driver.

"Manong, hindi ito ang address na binigay ko." kinalabit ko ito.

Kinilabutan ako nang ngumisi ito. I was about to scream but I stopped when I saw that he's holding a knife.

"Subukan mong sumigaw at patay ka."

Hininto nito ang sasakyan sa isang bakanteng lote. Madilim na kaya walang tao at wala ring sasakyan.

"Kuya, I will give you all my things and money. Just don't hurt me," takot na sambit ko. "Please, Kuya."

"Ihagis mo sa'kin ang bag mo!" Agad kong sinunod ang ginawa niya. "Maghubad ka!"

"W-what?"

"HUBAD!" Hinila nito ang kamay ko at itinutok ang kutsilyo sa leeg ko. "MAGHUBAD KA!"

Tuluyan nang tumulo ang mga luha ko. Napapikit na lamang ako at taimtim na nagdasal-

"GAGO KA AH!" Napadilat ako nang may sumigaw.

Mabilis akong napaatras nang makita si Oscar. Nakapatong ito sa driver at sinusuntok ito. The driver stood up and punched him too. Gusto kong tulungan si Oscar pero hindi ako makagalaw, hindi ko alam ang gagawin ko.

Dumako ang tingin ko sa kutsilyo. Dinampot ko ito at nanginginig na nilapitan yung driver na nang-harass sa akin. Nakatayo ito at may hawak na bato. Akmang ihahampas niya ito kay Oscar, pero hindi natuloy dahil namalayan kona lang na naibaon ko ang kutsilyo sa dibdib nito.

Nanginginig na binitawan ko ang kutsilyo. Nataranta ako nang makita ang maraming dugo sa aking kamay.

"S-sorry," umiiyak kong sabi sa lalaki. "Sorry, hindi ko sinasadya."

Hindi nakapagsalita ang driver at tuluyan nang bumagsak.

"Zav!" Nilapitan ako ni Oscar at hinawakan sa magkabilang balikat. "Ayos ka lang?"

"P-patay na ba yung driver?" takot na tanong ko. "Oscar, nakapatay ba ako?"

"Hindi," umiling ito. "Self defense lang ang ginawa mo, hindi ka makukulong."

"Ayokong makulong!" umiiyak na sabi ko. "Please, ayokong makulong."

Pareho kaming natigilan nang may narinig kaming sirena ng pulis. May humintong police car sa gilid namin at bumaba doon ang dalawang pulis na lalaki.

Sa sobrang takot ko ay hindi na ako nakapag isip ng maayos. Itinulak ko si Oscar na ikinagulat nito.

"May nagsumbong sa'min na may narinig daw silang sigaw," sabi ng isa sa mga pulis.

"Sir, may lalaki!" Nilapitan nang kasama niya ang driver na nakahandusay. "Sir, patay na."

"Siya po ang may gawa!" Nilapitan ko ang pulis at itinuro si Oscar. "K-kasabwat niya po yung driver. T-they planned to rape me, p-pinatay niya yung kasama niya."

"Zav!" bumakas ang gulat sa mukha nito. "Hindi ko ginawa ang bagay na yan!"

Umiwas lang ako ng tingin at lumapit sa driver.

I'm sorry, Oscar.

Isa yun sa mga bagay na aking pinagsisihan. Nagpakulong ako ng isang taong walang kasalanan, nakulong ang isang taong inosente dahil sa'kin, nakulong ang taong nagligtas sa'kin dahil sa kasinungalingan at impluwensiya ng pamilya.

Noong in-examine ang kutsilyo, fingerprint ko ang na-identify. But because of my family's influential, they manipulated it. Pinalabas nilang si Oscar talaga ang sumaksak, pinalabas nilang magkasabwat talaga si Oscar at ang driver. Sinabi ko sa mga magulang ko ang totoo, pero mas pinili pa rin nilang ipakulong si Oscar.

Masisira raw ang pamilya namin kapag lumabas ang totoo. Pumayag na lang ako kahit mabigat sa kalooban ko at hindi kaya ng konsensiya ko. I tried to forget that incidents, pero araw araw pa rin akong binabangungot tungkol doon. At dahil na rin sa banta ni Oscar.

"You will see my true color after I get out of here. Babalikan kita, Zavia Leneghan at sisiguraduhin kong babagsak ka at ang pamilya mo. I will take everything from you, wait for my revenge."

Yan ang mga salitang sinambit niya sa'kin na hanggang ngayon ay gumugulo pa rin sa aking isipan. And I think, ang bantang iyan ay unti unti nang magkakatotoo. . .

"AMIN LAHAT NG ARI ARIAN NIYO!" malakas akong itinulak ng tiyahin ko sa labas ng gate. "WALANG SA'YO, ZAVIA! HINDI BAGAY ANG MGA ITO SA'YO! HINDI BAGAY SA KATULAD MO!"

Sinarado nila ang gate habang ako ay unti unting pinulot ang mga gamit. My parents died because of unknowing incidents. Ang sabi nila ay aksidente, pero iba ang sinasabi ng mga nakita ko. After that, kinuha ng mga kamag anak namin ang yaman ng pamilya ko. Tinuring nila akong isang taong walang kaugnayan sa kanila. And now they threw me, pinaalis nila ako sa bahay namin.

Hindi ko alam kung saan ako pupulutin. I don't have friends. Wala ako kahit ano. Sinubukan kong lumapit sa mga dati kong kaklase, but they just threw me too.

I think this is my karma. Sa sobrang mapagmataas ko, hindi ko napaghandaan ang sakunang ito, hindi ko napaghandaan ang pangyayaring ito. Sa sobrang mapangmataas ko, naging isang patapon na ako sa mga taong nasa paligid ko.

Napangiti na lamang ako nang mapait habang nakatingin sa mga kapwa ko manlilimos. Dati rati ay pinandidirian at kinukutya ko sila, ngayon naman ay mga kauri kona sila.

"Wala ka pang limos?" Napalingon ako sa nagsalita.

"Wala pa ho," sagot ko, kay Nanay pasing. "Gutom na nga ho ako eh."

"Dapat kasi umarte ka," sabi nito. "Magpaawa ka. Kapag nakaupo ka lang ganiyan, hindi ka pagkakamalang pulubi, kay ganda mo kaya."

Natawa ako. "Noted po. Kapag nakalimos ako, hati po tayo."

Tumayo ako at inilibot ang paningin ko. May nakita akong isang kotseng mamahalin, sa gilid non ay may nakatalikod na lalaki at may kausap sa cellphone. Lumapit ako roon at lumuhod.

"Kuya, pangkain lang po oh." Yumuko ako at inilahad ang palad ko. "Sige na po, Kuya. Kagabi pa ako hindi kumakain. Kahit kaunting barya lang po."

"I didn't know that you will be like this," para akong natuod nang marinig ang pamilyar na boses na iyon. Dahan dahan kong inangat ang ulo ko at napaawang na lamang ako ng bibig nang makilala ang taong nasa harapan ko. "Zavia Leneghan.."

"O-oscar.."

Ibang iba ang itsura nito. Walang emosyon ang perpektong mukha nito. Mula sa payat na katawan, naging maskulado siya, mula sa sira sirang pananamit, mamahalin na ang suot niya. Sobrang laki ng pinagbago niya.

Akmang hahawakan ko siya pero agad itong lumayo. "Don't you ever lay your fvcking hands to me."

Napapahiyang yumuko naman ako. Dahan dahan akong tumayo at umatras palayo sa kaniya.

"P-pasensiya na," naiiyak kong sabi. "Pasensiya na sa nagawa ko, sana mapatawad mo ako, Oscar. Sorr-"

"-Eat your fvcking sorry!" Napaigtad ako dahil sa nakakatakot nitong boses. "You fvcking let me suffer from that fvcking prison! You ruined my dreams! Namatay ang tatay ko na hindi ko man lang nasilayan sa huling pagkakataon! You fvcking ruined everything because you're fvcking selfish!" madiin nitong hinawakan ang braso ko. "You let me to be a devil, Zav! You will fvcking regret it!" pabalya ako nitong binitawan. "Get ready for my revenge, Zav, sisiguraduhin kong mas lalo kong sisirain ang buhay mo!"

Ngumisi ito at sumakay sa kotse niya. Napatulala na lamang ako nang paandarin niya ito ng mabilis..

Nanggigilid ang luhang bumalik ako sa kinauupuan ko kanina at tahimik na naupo na lamang doon. . . Tama nga, ito ang karma ko.