Chào các bạn! Vì nhiều lý do từ nay Truyen2U chính thức đổi tên là Truyen247.Pro. Mong các bạn tiếp tục ủng hộ truy cập tên miền mới này nhé! Mãi yêu... ♥

24. ENDING THE ENEMY

Hey guys...

Enjoy this part...😊
......................................................................

Karan (Painfully) - You were the one who killed our Dad...!!! (Shouting angrily) WHY...???!!! WHY HIM, VIKRAM...???!!! JANAM DIYA THA UNHONE TUMHE, FOR GOD SAKE...!!!

Vikram (Angrily) - MERI JAGAH TUMHE DENEWALE THE VO...!!! Main is family ka bada beta hu aur mujhe hi apni rightful jagah nahi mil sakti, lekin mere chhote bhai ko zaroor mil sakti hai kyuki vo responsible tha unki nazro me...!!!

Karan (In a defeated tone) - Vikram... Agar baat sirf is jagah ki thi to tum bol bhi sakte the mujhe. Apni jagah haq se maang sakte the. Tumhe itna sab karne ki koi zaroorat nahi thi. Dad aur mera samjh aata hai but Chhoti... Use aise maarne ka matlab? Itne veheshi tarike se maarne ka kya matlab hai, Vikram...???!!! Meri bachi ko itni takleef kyu?

Vikram (Spitefully) - Kyuki mujhe tujhse nafrat hai, Karan...!!! Tune na sirf Dad ko apni taraf kar liya tha, balki Maa aur Kiya ko bhi apni taraf kar liya. Jo mere sath nahi, vo mera dushman hai. Tu Dad ke samne itna acha ban gya ke unhone to apni jagah hi tujhe de di. Mere dil me tabse tere liye sirf aur sirf nafrat hi hai, aur kuch nahi... (Looking at Monami) Aisa kya kiya hai isne ke tum bhi iske kareeb jaane se khudko rok nahi payi? Tum to nafrat karti thi na hum jaise Mafias se? To kya hua? (With a smirk) Paisa, power, position ya aur kuch...???!!!

Monami (Feeling disgusted) - Tum jaisa gira hua aur jiske dimaag me sirf gand hi bhari padi hai, vo aur soch bhi kya sakta hai...!!! No wonder ke tum jaisa insaan aaj akela hai... (Scoffing at him) Oh sorry...!!! Tum to insaan ho hi nahi kyuki ek jaanwar bhi apni family ko bachane ke liye ladta hai lekin tumne to...!!!

Maan (In anger) - Meri shakal yaad hai tujhe, Vikram? Ya bhul gya?

Vikram (Narrowing his eyes) - You're that kid ke jise maine maarne ke orders diye the apne aadmiyon ko, lekin unke mutabik vo bacha miraculously gayab ho gya tha aur fir kuch saalo baad vo mere bhai ke sath dikha. To ab tum iske paltu ho?

Monami (Without any expressions) - Vo mera bhai hai, Vikram...!!! Kya tumhe pata hai ke tumne aaj tak kitni zindagiyan barbaad ki hai? Are tum jaisa khudgarz insaan ye tak bhul gya ke jo tumhe is duniya me laaya, tumne usiki jaan le li... Tumne apni hi Maa se unka sathi chhin liya, tumne apni hi behen ko itni berehmi se maara ke kisi ki bhi vo dekhkar ruh kaap jay. Tumne mere Bhai ko apni puri family se dur kar diya, meri family ko meri aankhon ke samne maar diya. Tum jaisa insaan koi rishta hi deserve nahi karta, Vikram...!!!

Gauri (Without any expressions) - Mujhe to aaj tak aisa lagta tha ke koi bhi Maa apne bache se naraz to ho sakti hai but usse nafrat kabhi nahi karegi, par tune aaj mujhe galat saabit kar diya meri parvarish ka mazaak banakar. Tu ab jiye ya mare, mujhe usse koi lena dena nahi hai... (To Karan) Beta, ye tere Pita aur Behen ka hatyara hai. Ab tu iske sath kya karega, ye tu soch le. Tu jo bhi faisla lega, mujhe manzoor hai.

She left from there without looking back once. Vikram started to laugh like a mad man. He also started to clap his hands in a sarcasm. He said...

Vikram (Amusingly) - Yeah sure Brother, go ahead. Ab to tumhe humari Maa tak ka approval mil chuka hai so, go ahead. Come on, kill me...!!!

Karan (With an attitude) - Maan...!!!

Maan (Glaring at Vikram) - On it, Boss...!!!

Karan (Gritting his teeth) - Shayla...!!!

Shayla (Nodding at him) - Of course, Karan...!!!

She went near Monami and gestured her to go with her. Monami looked at her in a confusion and then at Karan. She asked...

Monami (Confusingly) - Kya hua?

Karan (Cupping her face) - Ab iske sath jo hoga, vo tumhe nahi dekhna chahiye, Monami. Tum Shayla ke sath jao.

Monami - Tumhe kya lagta hai, Karan? Maine ab tak jo dekha, vo isse kam tha kya? Apni dost ko apni aankhon ke samne marte dekhna aur fir apni hi family ko apni aankhon ke samne marte dekhna, ye kam dekha hai maine, Karan?

Vikram (Scoffing at her) - Tumhe kya lagta hai? Agar main bura hu, to ye dudh ka dhula hai. Ye bhi tumse vahi chahta hai, jo main tumse. Ye hum Mafias ki fitrat hoti hai ke jo kabhi nahi badlegi. Aaj tum ho, kal koi aur hogi...!!!

Hearing that much, she got a bit uncomfortable. She knew that Karan is a Mafia Leader and it can happen in the future. She thought that because, Karan never replied him regarding that matter. On the other hand, Karan was so angry at him that he could have just shot him. He indicated his men to take him to the basement.

When they did so, Maan started to pour petrol on him. He also shot him before doing that. Karan was also going to burn him alive but he suddenly turned towards Monami and gave her the lighter. He said...

Karan (Angrily looking at him) - Ye tumhara gunhegaar bhi hai. Ye lighter main tumhe de raha hu, ab iske sath tumhe kya karna hai, ye tumhare haath me hai.

Monami (Astonishingly) - Main ye nahi kar sakti...!!!

Vikram (Scoffing at her) - Tum to kafi kamzor nikali. Tab to tum mujhe maar dena chahti thi na, ab kya hua? (With a slay smile) Uski aur apni family ki cheekhe bhul gayi kya?

Monami held the lighter tightly in her hands and looked at him in anger. Karan held her hand and said...

Karan (Nodding his head) - Main yahi khada hu, tumhare sath. Tumhine kaha tha na ke hum ise zinda nahi chhod sakte? To ab yahi iski saza hai...!!!

She nodded her head and opened the lighter. Seeing that, Vikram asked...

Vikram (In a fear) - Tum log mazaak kar rahe ho na? Ise mujhse dur rakho... (To Karan) Karan, hum to bhai hai na? Bhaiyon me kaisi ladayi? Mujhe jaane do, I swear, main kabhi vapas nahi aauga. Ye desh chhodkar chala jauga.

Karan (Scoffing at him) - Itna aasan hai kya sabkuch bhulakar aage badh jaana. Meri bachi kitna chikhi hogi, chillayi hogi apni jaan bachane ke liye. Mujhe to laga tha ke vo ek fire accident me mari thi, isiliye zyada koi investigation nahi karaya maine but jab pata chala ke usike bade bhai ne use...!!! Ghin aati hai mujhe tumhe apna bhai bolte hue.

Monami (With tears) - Aur meri family ka kya kusur tha? Mere chhote bhai ka kya kusur tha, jo tumne use itni berehmi se meri hi aankhon ke samne marva diya?

He held her by the shoulders to comfort her and nodded at her. She didn't have any expressions on her face when she threw that lighter in Vikram's direction. Vikram tried to run but as he was tied up, he couldn't do much. He started to scream out of agony and she had few tears of relief that she was able to avenge her best friend's and family's murderer.

She was standing near his burning body with a void expression. She wasn't feeling any remorse or guilt because she herself done that to him. Karan put a hand over her shoulder and said...

Karan (Without any expressions) - I promise, Monami... Jo bhi tumhe hurt karne ki koshish karega, I'll make sure ke use isi tarah saza mile.

Tumhare har gunhegaar ko, isi tarah, main tumhare samne lekar aauga... taaki tum use khud saza de sako.

Monami (With tears) - Aur uske badle tum kya chahte ho, Karan?... Kyuki koi bhi bina matlab ke kaam nahi karta.

Karan (Looking into her eyes) - Mera matlab sirf tumse hai, Monami. Mera maksad tumhe haasil karna nahi hai, mera maksad tumhe tumse jitna hai.

Monami (Scoffing at him) - To tum bhi vahi chahte ho jo ye log chahte the...!!!

Karan (Pulling her towards him angrily) - Mujhe unse compare mat karo, Monami. Tumhe mujhe jo bolna hai, bol sakti ho. Lekin tum mujhe un jaisa nahi samjh sakti. Agar main aisa hota to tumhe kabka use karke fek chuka hota...!!!

After listening that, she looked at him with a jerk. She remembered everything that he has done for her. She teared up a little and he just kissed her slowly but passionately, without caring for the people around them.
......................................................................
Here's the 2nd last part guys...👍

How was it???🤔🤔🤔

Jab isme 50 votes ho jayege, to main next part de dugi...

Silent readers, please stay away from my stories...😡😡😡

Please, vote and comment for my story and share your opinions and ideas...😊😊😊

Till the next part... Take care, be happy, be healthy & bye - bye, dear readers...❤❤❤

Bạn đang đọc truyện trên: Truyen247.Pro