"Λοιπόν Σταθάτου θα την λύσεις αυτή την συνάρτηση ή να φωνάξω κάποιον άλλο;" Ρώτησε με εκνευρισμό στην φωνή του ο Γρηγοριάδης.

Με έχει σηκωμένη στον πίνακα γύρω στα 5 λεπτά. Έβαλε μια από τις πιο δύσκολες ασκήσεις που θα μπορούσε και περιμένει να μπορώ να τα βγάλω πέρα ενώ δεν είχα πολύ χρόνο να ασχοληθώ .

"Συγνώμη κύριε δεν έχω καταλάβει πως να την λύσω." Του ομολόγησα και κοίταξα ξανά τον πίνακα ευχόμενη να αλλάξει κάτι.

"Δεν έχεις καταλάβει η δεν έχεις διαβάσει;" Με ρώτησε περισσότερο αγριεμενος αυτή την φορά.

Κατέβασα το πρόσωπο μου και απέφυγα να τον κοιτάξω.

"Και τα δύο ." Απάντησα σιγανοφωνα.

"Όπως βλέπουμε όλοι η Σταθάτου δεν έχει χρόνο για διάβασμα την απορροφούν οι βόλτες." Υπογράμμισε και κάτι μέσα μου ενιωσα να βράζει .

Μα καλά με πιο δικαίωμα; Στο κάτω κάτω της γραφής εκείνος με πλησίασε και εκείνος προσφέρθηκε να με βοηθήσει. Είναι δικαίωμα μου να μην διαβάσω .

Του άφησα στο χέρι με δύναμη την κιμωλία και περπάτησα γρήγορα προς την θέση μου.

Μέχρι να χτυπήσει το κουδούνι δεν ξανά μίλησα. Δεν τον πρόσεξα καν. Περίμενα υπομονετικά να αδειάσει η αίθουσα και να μείνω μόνη μαζί του.

Με ενοχλεί που μου την μπαίνει έτσι και έχω σκοπό να το αλλάξω αυτό.

"Εδώ θα μείνεις ;" Με ρώτησε αφού συνειδητοποίησε ότι όλοι είχαν φύγει.

"Θελω να συζητήσουμε κάτι." Του ανακοίνωσα και σηκώθηκα από το θρανίο μου.

"Σε ακούω." Με παρότρυνε να συνεχίσω κάνοντας τον ανηξερο.

Τον πλησίασα και στάθηκα δίπλα από την καρέκλα όπου καθόταν.

"Απαιτώ να σταματήσει αυτή η έχθρα που έχετε ως προς το πρόσωπο μου." Του δήλωσα με έναν ήρεμο τόνο.

"Δεν έχω καμία έχθρα απέναντι σου." Μου είπε κάνοντας με να γελάσω ειρωνικά.

"Νομιζω είναι ξεκάθαρο πως λες ψέματα " του απάντησα .

"Άσε με να σου εξηγήσω κάτι." Μου είπε και μου έπιασε το μπράτσο απαλά.

Αμέσως απομακρύνθηκαν από το άγγιγμα του κάνοντας τον να σηκωθεί.

"Εδώ μέσα δεν είμαστε ίσα και όμοια. Όταν μάθεις να ζητάς αυτό που θέλεις με έξυπνο και ωραίο τρόπο, θα έχεις και τις κατάλληλες καταλήξεις. Δεν έχεις κανένα δικαίωμα να απαιτείς τίποτα. Το μόνο που μπορείς να κάνεις είναι να κερδίσεις τον σεβασμό από τους ανθρώπους γύρω σου , κάτι που είχες καταφέρει από εμένα αλλά το έχασες.

Όσο για τον ενικό που τόσο εύκολα χρησιμοποιείς , άλλαξε τον γιατί θα έχουμε κακα ξεμπερδεματα. Ο ενικός πηγάζει οικειότητα και εγώ διαπροσωπικές σχέσεις με μαθήτριες και μαθητές δεν έχω κατάλαβες; Το γεγονός ότι δεν σου ρίχνω 20 χρόνια δεν σημαίνει ότι δεν πρέπει να μου μιλάς στον πληθυντικό." Είπε υποστηρίζοντας το δίκιο του.

"Έχετε δίκιο, όμως το ότι δεν σας εμπνέω σεβασμό όπως λέτε δεν σημαίνει ότι θα με φέρνετε σε δύσκολη θέση μπροστά σε όλη την τάξη ." Του δήλωσα και τον πλησίασα λίγο περισσότερο.

Εκείνος έκανε μερικά μικρά βήματα πίσω.

"Ωραία λοιπόν σου ζητάω συγνώμη δεν θα ξανά επαναληφθεί." Μου υποσχέθηκε και μου χάρισε ένα αυστηρό χαμόγελο.

Εγώ με την σειρά μου του ανταπέδωσα ένα ζεστό χαμόγελο και ετεινα το χέρι μου προς το μέρος του.

"Ανακωχή;" Ρώτησα.

"Δεν υπήρχε ποτέ διαμάχη." Απάντησε αγνοώντας το χέρι μου.

"Σωστά." Απάντησα και του γύρισα την πλάτη.

Βγήκα από την τάξη και προσπάθησα να ηρεμήσω . Αυτός ο άνθρωπος πραγματικά με τσιτωνει.

Αν δεν υπήρχε ποτέ διαμάχη, δεν σημαίνει ότι δεν μπορώ να δημιουργήσω μια.

Κατέβηκα τα σκαλιά αποφασισμένη να βάλω σε εφαρμογή το σχέδιο μου.

"Λυδία" ήχησε η φωνή του Γιάννη λίγα μέτρα πίσω μου

Πήρα μια βαθιά ανάσα και γύρισα να τον αντικρίσω. Το βλέμμα του ήταν λαμπερό καθώς χανόταν στο δικό μου.

"Τι θέλεις Γιάννη;" Ρώτησα .

"Θέλω να σου μιλήσω." Απάντησε και κοίταξε άλλου καθώς εχωσε τα χέρια του πιο βαθιά στις τσέπες της φόρμας

"Σε ακούω λοιπόν." Του είπα δίνοντας του το ελεύθερο να συνεχίσει.

Φοβόμουν για το τι θα ακούσω.

Ήρθε κοντά μου και έπιασε το μπράτσο μου.

"Τι κάνεις;" Ρώτησα παραξενεμένη ενώ τιναχτηκα.

"Λυδία θέλω άλλη μια ευκαιρία. Σου υπόσχομαι ότι δεν θα το μετανιώσεις αυτή την φορά." Παρακάλεσε σαν κουτάβι.

Όλα αυτά στα αυτιά μου φαινόντουσαν γελοία. Τα έχω ξανά ακούσει αυτά τα ψέματα. Δεν θέλω να αφήσω τον εαυτό μου να ξανά κυλήσει.

"Γιάννη τα είπαμε αυτά. Έχουμε τελειώσει και είμαι καλά με αυτό. Μην προσπαθείς να αλλάξεις τα πράγματα γιατί δεν θα τα καταφέρεις. Είμαι κάθετη στην απόφαση μου." Απάντησα και έκανα να φύγω μα με σταμάτησε το χέρι του.

"Υπάρχει άλλος;" Ρώτησε νευριασμένος.

"Έχεις πολύ θράσος." Του απάντησα τραβώντας το χέρι μου μακριά. Έφυγα γρήγορα και γεμάτη θυμό από κοντά του.

Δεν έχει κανένα δικαίωμα να με ρωτάει τέτοιες ερωτήσεις. Είναι γελοίος.

[...]

Άλλη μια κουραστική σχολική μέρα έφτασε στο τέλος της. Άνοιξα την πόρτα του σπιτιού μου και μυρωδιές τρύπωσαν στα ρουθούνια μου.

"ΜΑΜΑ ΗΡΘΑ!" φώναξα δυνατά για να την ενημέρωση ότι γύρισα.

"Μπράβο αγάπη μου, έλα στο σαλόνι που σε θέλω ." Μου είπε και εγώ άφησα την τσάντα μου στο χολ και πήγα στο σαλονι όπως είπε.

Δεν ήταν μόνη της , μαζί της ήταν και μια άλλη κυρία ίδιας ηλικίας και ίσως λίγο μεγαλύτερης από της μητέρας μου.

"Θυμάσαι την κυρία Τόνια; Ημασταν κολλητές στο σχολείο." Με ενημέρωσε η μητέρα μου περί της κυρίας.

Εγνεψα αρνητικά και της χαμογέλασα.

"Που να με θυμάται το παιδί, αφού μόλις ήταν 5 χρόνων εμείς γυρίσαμε στην Κρήτη." Είπε η κυρία Τόνια.

"Έχεις δίκιο Τόνια μου." Απάντησε η μητέρα μου.

"Εσύ Λυδία μου σε ποια τάξη είσαι;" Με ρώτησε .

"Τρίτη λυκείου πηγαίνω." Της είπα και εκείνη αστραψε ολόκληρη.

"Στο δεύτερο λύκειο της περιοχής;" Ρώτησε έκπληκτη.

Εγώ της εγνεψα θετικά χαμογελώντας. Φαινόταν πολύ γλυκός και αγνός άνθρωπος η αλήθεια είναι.

"Εχεις καθηγητή τον Φιλιππάκο μου;" Με ρώτησε με ενθουσιασμό .

Ο ΦΊΛΙΠΠΟΣ ΕΙΝΑΙ ΓΙΟΣ ΤΗΣ ΕΝΝΟΕΙ; Αυτό σημαίνει ότι έχουμε σύνδεση από το παρελθόν;

"Αν ο κύριος ο Γρηγοριάδης είναι γιος σας τότε ναι." Της είπα .

"Αγάπη μου, έχεις τον Φίλιππο καθηγητή και δεν μου το είχες πει τόσο καιρό;" Με ρώτησε η μητέρα μου με παράπονο.

"Δεν ήξερα ότι ήταν γνωστός μας μαμά." Απάντησα διευκρινίζοντας.

"Μέχρι να φύγουμε για Θεσσαλονίκη είχαμε βρεθεί όλοι μαζί αρκετές φορές , βέβαια τότε ο Φιλιππάκος ήταν 12 οπότε δεν είχατε περάσει και πολύ χρόνο μαζί." Ανέφερε η κυρία Τόνια , η οποία δεν μπορούσε να κρύψει την χαρά της για το συμβάν.

Η αλήθεια είναι ότι τώρα μου είναι ακόμα πιο εύκολο να τον προσεγγίσω. Ως πρόφαση αυτό θα είναι πιο χαλαρός μαζί μου.

Το τηλέφωνό της χτύπησε και εκείνη το έβγαλε αμέσως από την μπλε πλεκτή τσάντα της.

"Το παιδί μου είναι, θα σχόλασε και θα ήρθε να με πάρει όπως του είχα πει." Μας ενημέρωσε και απάντησε στην κλήση.

"Καλέ πες στο παιδί να ανέβει να φάμε όλοι μαζί, μην οδηγάει τώρα νηστικός και κουρασμένος." Πρότεινε η μητέρα μου και εγώ αμέσως την άγριο κοίταξα.

Μα καλά να φάμε όλοι μαζί; Δεν πάει πολύ;

Γεια σας αγαπεςς

Τι κάνετε;

Πώς σας φάνηκε το σημερινό κεφάλαιο;

Είχε αρκετή αλληλεπίδραση μεταξύ των πρωταγωνιστών νομίζω.

Τα επόμενα θα έχουν περισσότερο ζουμακιι

Αυτα, αν σας άρεσε αφήστε ένα αστεράκι και εμείς θα τα πούμε στο επόμενο.

Φιλουρες με αγάπηη

Μπαιιι