Άνοιξα με δυσκολία τα μάτια μου. Ένιωθα την καρδιά μου να χτυπάει στο κεφάλι μου. Κόντευε να σπάσει.

Ανοιγοκλεισα τα μάτια μου δυο με τρεις φορές μέχρι να επιστρέψει τελείως η όραση μου και να καταλάβω που βρίσκομαι.

Μάλιστα..

Στο πάτωμα του δωματίου μου με το μπλε λερωμένο φόρεμα μου και βαμμένη. Για την ακρίβεια ότι έχει απομείνει από το μακιγιάζ.

Κρατήθηκα από το γραφείο μου και σηκώθηκα όρθια. Ήταν μεγάλο λάθος να σταθώ στα πόδια μου.

Πήρα στα χέρια μου τις πιτζάμες μου και προσπάθησα να φτάσω στο μπάνιο όσο πιο γρήγορα και εύκολα μπορούσα.

Ξεκουμπωσα το φερμουάρ και άφησα το φόρεμα να πέσει κάτω. Πέρασα τα πόδια μου από πάνω του και το έσυρα λίγο πιο πέρα.

Κοίταξα το είδωλο μου στον καθρέφτη. Τα μαλλιά μου ήταν καλοδιατηρημένα ίσια. Σε αντίθεση με το μακιγιάζ μου που είχε φύγει από τα μάτια μου και είχε πάει γύρω τούς.

Έσκυψα προς την βρύση και έριξα νερό στο πρόσωπο μου. Ύστερα το έπλυνα με σαπούνι και το ένιωσα επιτέλους να αναπνέει.

Αποφάσισα να κάνω ένα μπάνιο για να επανέλθω σιγά σιγά.

Έβαλα την τάπα στο σιφώνι και άνοιξα την βρύση. Περίμενα υπομονετικά να φτάσει στο κατάλληλο σημείο και μπήκα μέσα.

Το ζεστό νερό ήρθε σε επαφή με το παγωμένο μου κορμί . Άφησα το σώμα μου ελεύθερο και έκλεισα τα μάτια μου.

Ήμουν μπερδεμένη και προσπαθούσα να καταλάβω τι ακριβώς συνέβη χθες.

["Παναγίτσα μου δεν ξανά πίνω" μονολογησα και προσπάθησα να προσπεράσω τον κόσμο.

Ένιωθα το κεφάλι μου βαρύ και τα πόδια μου σιγά σιγά να με εγκαταλείπουν.

Ένιωθα ότι θα εκραγω. Ήθελα να βγάλω όλα μου τα ρούχα και να ξαπλώσω στο πάτωμα.

Προσπαθούσα να αποτρέψω τον εαυτό μου από το να κάνει πράγματα που νηφάλια ούτε καν θα διανοουταν.

Το μυαλό μου μου έπαιζε παιχνίδια.

Όλα έμοιαζαν παιχνίδι. Και εγώ μέσα του να κουντουλαω στους ίδιους τοίχους ξανά και ξανά ψάχνοντας μια διέξοδο.

Η όραση μου με άφηνε σιγά σιγά. Τα αυτιά μου βουλωμενα από την δυνατή μουσική. Το στομάχι μου με ανακάτευε.

Βρήκα την σκάλα που οδηγούσε στην τουαλέτα. Δεν ήξερα αν θα καταφέρω να φτάσω ποτέ εκεί.

Έκατσα στο πρώτο σκαλί και το σώμα μου αφέθηκε ολοκληρωτικά. Ολα φαινόντουσαν αστεία, θλιβερά, χαρούμενα και μίζερα. Όλα ήταν πιο έντονα.

"Δεν ξανά πίνω" μονολογησα και κουλουτιαστηκα καλύτερα στο σκαλί.

Είχα χαθεί από τα κορίτσια. Σε παρόμοια κατάσταση ήταν και εκείνες.

Ακόμα θυμάμαι την προηγούμενη φορά που ορκιστηκαμε η μία στην άλλη ότι δεν ξανά πίνουμε.

"Αγάπη είσαι καλά;" Ρώτησε μια κοπέλα.

Ο τόνος της φωνής της ήταν δυνατός για να την ακούσω.

Έσκυψε μπροστά μου και έφερε το πρόσωπο μου σε σημείο να την κοιτάξω .

"Είσαι καλά;" Επαναλαβε την ερώτηση της.

Ανασηκωσα τους ώμους μου.

"Πιάσε το χέρι μου να σε βοηθησω." Μου είπε.

Την υπάκουσα και πέρασε το χέρι της γύρω από την μέση μου.

Ήταν όμορφη, παρόλο που την έβλεπα θολή.

Είχε ξανθά μαλλιά πιασμένα σε μια κουτσιδα όπου η κατάληξη της ήταν μπούκλες και φορούσε ένα κόκκινο κοντό φόρεμα.

Με οδήγησε στις τουαλέτες και μου έριξε λίγο νερό στο πρόσωπο.

Ήταν πολύ γλυκός άνθρωπος. Δεν έμαθα ποτέ το όνομα της..

Προσφέρθηκε να μείνει μαζί μου μέχρι να βρω τις φίλες μου αλλά εγώ δεν δέχτηκα.

Ούτως η άλλως είχα τάση για εμετό και δεν την ήθελα μαζί μου.

Άνοιξα μια πόρτα στις τουαλέτες και μπήκα μέσα. Γονάτισα και άνοιξα το στόμα μου.

Μίξεις ποτών ξεκίνησαν να βγαίνουν κάνοντας με να νιώσω καλύτερα .

Όλη η εσωτερική μεριά της λεκάνης είχε γεμίσει με το περιεχόμενο του στομαχιού μου .

Το πρόσωπο μου άρχισε να με πονάει από την διαδικασία του εμετού . Προσπάθησα να πάρω βαθιές ανάσες αλλά τίποτα.

Ξάπλωσα στο πάτωμα και έπιασα την κοιλιά μου.

Μέχρι που ξανά καταληξα στην ίδια στάση με πριν .

"Όλα καλά;" Ήχησε μια αντρική γνώριμη φωνή στην είσοδο της τουαλέτας.

Με το χέρι μου του έκανα νόημα να φύγει. Δεν θέλω να με βλέπουν άνθρωποι να κάνω εμετό.

Εκείνος από ότι κατάλαβα με αγνόησε και πλησίασε περισσότερο κοντά μου.

"Χρειάζεσαι κάτι;" Με ρώτησε .

Εγώ έκατσα πίσω και πάτησα το καζανάκι. Το θέαμα ήταν αηδιαστικά άσχημο .

"Είμαι καλ-"

Το φόρεμα μου κατέληξε λερωμένο με τον πιο σιχαμερό τρόπο .

"Περίμενε." Μου είπε και έφερε μερικά κομμάτια χαρτιού .

Γύρισα το σώμα μου ώστε να τον δω .

"ΚΥΡΙΕ ΓΡΗΓΟΡΙΑΔΗ;" Φώναξα ξαφνιασμένη.

Εκείνος γύρισε το κορμί του 180 μοίρες και με αντίκρισε.

"Σταθάτου; Τι κάνεις εσύ εδώ παιδί μου;" Ρώτησε σοκαρισμένος.

Με πλησίασε και μου έδωσε τις χαρτοπετσέτες.

Τις τοποθέτησα πάνω μου προσπαθώντας να καθαρίσω τον λεκε από το φορεμα μου.

"Εγώ κάνω ότι κάνετε και εσείς εδώ. Διασκεδάζω." Απάντησα κοιτώντας τον.

"Θα έπρεπε να είσαι πιο προσεκτική. Δεν είναι κατάσταση αυτή που είσαι τώρα, είσαι μικρό παιδί." Είπε κάνοντας μου κήρυγμα.

Το δάχτυλο του έλειπε να με κρίνει.

"Δεν σου πέφτει λόγος. Εκτός τάξης μπορώ να κάνω ότι θέλω." Του απάντησα καθως πετούσα τα χαρτιά στον κάδο .

"Θα προτιμούσα να μου μιλάς στον πληθυντικό Σταθάτου." Τόνισε και με πλησίασε.

"Εγώ πάλι θα προτιμούσα να με φωνάζεις Λύδια εκτός τάξης." Του ανέφερα και προσπάθησα να βρω την δύναμη να σηκωθώ από το πάτωμα.

"Δεσποινίς μου δεν έχουμε καμία οικειότητα για να έχω το δικαίωμα να σε αποκαλώ με το μικρό σου όνομα." Απάντησε .

Μου την δίνει πάρα πολύ. Αν ήμουν σε θέση θα τον χτυπούσα.

Θα σου έλεγα τώρα τίποτα " ψιθύρισα σιγανοφωνα .

"Είπες κάτι;" Ρώτησε αγριεμενος. Σαν να είχε ακούσει αυτό που ξεστόμισα πριν λίγο.

Εγνεψα αρνητικά ως απάντηση και σηκώθηκα όρθια προσπαθώντας να ισορροπήσω στα πόδια μου. Μάταιο φυσικά.

Πήγα να πέσω αλλά ευτυχώς πρόλαβα και πιάστηκα από τα μαύρα πλακάκια του μπάνιου.

"Άσε με να σε βοηθήσω." Σημείωσε και με πλησίασε και άλλο.

Ακούμπησε το χέρι του γύρω από την μέση μου , ενώ πέρασε το δικό μου γύρω από τον σβέρκο του.

Το κράτημα του ήταν δυνατό και με έκανε να νιώσω...κάτι;

Δεν μπορουσε φυσικά ο εγωισμός μου να επιτρέψει κάτι τέτοιο και έτσι του χτυπησα απαλά τον καρπό ώστε να με αφήσει.

"Τι έπαθες;" Ρώτησε παραξενεμένος.

"Δεν χρειάζομαι την βοήθεια σας κύριε καθηγητά, μπορώ και μόνη μου ." Του δήλωσα και έφυγα από το κράτημα του.

Πιάστηκα από τον τοίχο και προσπάθησα να ισιωσω τα πόδια μου που λύγιζαν σιγά σιγά.

Το μόνο που κατάφερα να κάνω τελικά, ήταν να τον κάνω να γελάσει.

"Άσε τις μαγκιες σε εμένα και ασε με να σε βοηθήσω." Με διέταξε και με πλησίασε ξανά πιάνοντας με με τον ίδιο τρόπο.]

Γεια σας αγαπεςς

Τι κανετεε;

Χίλια συγνώμη που δεν ανέβασα τόσο καιρό αλλά εχω πολλές υποχρεώσεις και ελάχιστο χρόνο.

Πάμε στα δικά μας όμως..

Πώς σας φάνηκε το κεφάλαιο;

Σιγά σιγά αρχίζουμε να γνωρίζουμε περισσότερο τον σοβαρό κύριο Φίλιππο Γρηγοριάδη.

Στα υπόλοιπα κεφάλαια θα έχει μεγαλύτερο ρόλο υπόσχομαι😘

Αυτά από εμένα.

Αν σας άρεσε το κεφάλαιο αφήστε μου ένα αστεράκι και θα τα πούμε στο επόμενο.

Φιλουρες με αγάπηη

Μπαιιι