Σήμερα το πρόγραμμα έχει λευκό Πύργο και αργότερα κλαμπ. Βέβαια με παρατήρηση και σοβαρή απαγόρευση του αλκοόλ αλλά σίγουρα θα καταφέρουμε να ξεφύγουμε.

Ούτως η άλλως ένα ποτήρι δεν βλάπτει..

Έδεσα το κασκόλ γύρω από τον λαιμό μου και μαζί με τις υπόλοιπες φύγαμε από το δωμάτιο.

Είχαμε δώσει ραντεβού στις 6 το απόγευμα στο σαλόνι του ξενοδοχείου για να συγκεντρωθουμε.

Εμένα το μόνο πράγμα που με ενδιέφερε βέβαια ήταν ο Φίλιππος. Είχε δωμάτιο στον όροφο τον δικό μας. Μπορούσα να είμαι κοντά του χωρίς να φαίνεται περίεργο ή ύποπτο.
~~~~

Εξοντωτικό και μόνο θα έλεγα. Υπαρχει έλλειψη επικοινωνίας και τα αγόρια δεν συνεργάστηκαν .

Φύγαμε γύρω στις 9 το βράδυ και γυρίσαμε στα δωμάτιά μας. Στις 10.30 έπρεπε να ήμασταν έτοιμοι για να πάμε στο κλάμπ.

Μιας και ο χρόνος δεν επαρκούσε δεν έκανα το μακιγιάζ που είχα σκεφτεί αλλά ένα πιο ελαφρύ.

Έκανα ένα έντονο αιλαινερ και τόνισα πολύ τις βλεφαρίδες μου, ενώ στα χείλια μου φόρεσα ένα ματ μωβ σκούρο κραγιόν. Ισιωσα τα μαλλια μου , ενώ φόρεσα ένα μαύρο κοντό στενό φόρεμα που αναδείκνυε υπέροχα τους γλουτούς μου.

Το συγκεκριμένο μου τόνιζε πολύ το ηθικό και ένιωθα την αυτοπεποίθηση μου στα ύψη φορώντας το.

Πήραμε τα πανωφόρια μας και συγκεντρωθήκαμε στο σαλόνι του ξενοδοχείου.

Μέσα στο πλήθος των αμέτρητων μαθητών έψαχνα την γεροδεμένη φιγούρα του Φιλίππου.

"Πηγαιντε στο τμήμα σας κορίτσια" πρόσταξε ο κύριος Γρηγοριάδης που όλη αυτή την ώρα βρισκόταν πίσω μου.

Αμέσως υπακουσαμε και κατευθυνθηκαμε στην γωνία που είχαν κάτσει οι συμμαθητές μας.

Όμως εγώ δεν μπορούσα να μην τον κοιτάω . Φορούσε ένα μαύρο πουκάμισο , στο οποίο είχε αφήσει ανοιχτά τα τρία πρώτα κουμπιά και έτσι με ευκολία κάποιος διέκρινε την ασημένια αλυσίδα που δέσποζε στο στήθος του. Το γκρι ξεθωριασμένο τζιν του και το μαύρο δερμάτινο τζακετ του τον έκανα να φαίνεται ακόμα πιο γοητευτικός.

Το μόνο που σκεφτόμουν ήταν πως ήθελα να με σφίξει στην αγκαλιά του ενώ αφήνει υγρες σειρές φιλιών σε όλο μου το κορμί.

Ονειρευόμουν αυτά τα ροζ σαρκώδη χείλη να με φιλάνε και με την γλώσσα του να με στέλνει στα ουράνια.

Είχα μπλέξει σε έναν κύκλο ο οποίος δεν είχε γυρίσει ακόμα..

Αφού ακουσαμε από τον διευθυντή για χιλιοστή φορά τις οδηγίες μπήκαμε στο πούλμαν με προορισμό το κλαμπ treasure .

~~~~
Ελληνικα τραγούδια ✓
Ποτό αφού η σοφία την έπεσε στον μπάρμαν ✓
Καλή οπτική γωνία του Φιλίππου ✓
Πολλά ωραία γκομενάκια ✓
Ευχάριστος χώρος ✓

Δεν περίμενα το σχολείο να κάνει μια τόσο καλή επιλογή . Βέβαια με εμένα πρόεδρο τι να περιμένει κανείς ..

Τα παραλεω.

Καθόλου δεν τα παραλεω!

"Γεια σου όμορφη" ακούστηκε σιγά μια αντρική φωνή , η οποία με έβγαλε από τον λήθαργο που βρισκόμουν κοιτωντας τον Φίλιππο.

Ένας ξανθοκαστανος ψηλός και γυμνασμενος αναζητούσε την προσοχή μου. Ποια ήμουν εγώ να μην του την δώσω;

"Γεια και σε εσένα" απάντησα ευδιάθετη και έστρεψα τον κορμό μου προς το μέρος του αφού βρισκόταν πίσω μου.

"Μπορώ να μάθω το ονοματάκι σου;" Ρώτησε εκείνος πλησιάζοντας πιο κοντά στο αυτί μου ώστε να με ακούει καλύτερα.

"Λυδία. Εσύ;" Απάντησα .

"Περικλής" απάντησε φιλώντας γλυκά το χέρι μου

Η αλήθεια είναι ότι τέτοιες γλυκές δεν είναι καθόλου του στυλ μου, αλλά δεν θα τον ξανά δω και ποτέ οπότε να το ανεχτώ.

Ο Περικλής μου πρότεινε να με κεράσει ένα ποτό και αφού το ήπια ξεκινήσαμε να χορεύουμε.

Δυστυχώς δεν μπορούσα να κάνω πολλά πράγματα μιας και τα βλέμματα των καθηγητών ήταν καρφωμένα πάνω μας. Κυρίως όμως του Φιλίππου.

Έδειχνε ενοχλημένος και οταν καταλάβαινε ότι καρφώνεται αλλαζε κατεύθυνση που κοιτάει.

Ο Περικλής κράταγε στοργικά την μέση μου με το ένα χέρι ενώ το άλλο βρισκόταν στο μάγουλο μου. Ήταν έτοιμος να κάνει το επόμενο βήμα. Είχα ψηθεί και εγώ αρκετά ομολογώ.

Ποιος ξέρει, μπορεί να έχει δίκιο ο Φίλιππος και να πρέπει να εστιάσω σε άτομα της ηλικιας μου..

Βρισκόμασταν σε απόσταση αναπνοής μέχρι που ένα σκουντηγμα διέκοψε αυτή την προσωπική στιγμή.

Ο Περικλής ενοχλημένος κοίταξε τον διακόπτη μας.

"Τι τρέχει φίλε;" Ρώτησε νευριασμένος.

Ο Φίλιππος στάθηκε δίπλα μου και προσπάθησε να ηρεμήσει.

"Η κοπέλα ανήκει στο σχολείο που έχει έρθει εκδρομή στην περιοχή, οπότε όπως καταλαβαίνεις τέτοιες πράξεις είναι αδύνατον να πραγματοποιηθούν όσο συνοδεύεται και συνοδεύει τους καθηγητές και τους συμμαθητές της." Ενημέρωσε εκείνος με έναν χαλαρό τόνο φωνής.

"Μάλιστα και εσύ είσαι ο γκόμενος που του έριξε άκυρο;" Ρώτησε ειρωνικά ο τσαντισμενος Περικλής.

Ο Φίλιππος γέλασε σαρκαστικά και πήρε μια βαθιά ανάσα ώστε να απαντήσει.

"Απολαμβάνω πολύ το θράσος σου ομολογώ, όμως προς ενημέρωση σου είμαι ο καθηγητής της και για αυτό επεμβαίνω και απαιτώ την άμεση απομάκρυνση σου από την μαθήτρια μου." Δήλωσε και περήφανος έκανε τον Περικλή να φυγει χωρίς καν να με χαιρετήσει.

Πλέον ήμουν μόνη μου με τον Φίλιππο και βλέπαμε τον Περικλή να χάνεται στο πλήθος.

Έκανα να φύγω για να γυρίσω στο τραπέζι όπου ήταν και οι υπόλοιπες μα η δυνατή λαβή του στο μπράτσο μου με σταμάτησε.

"Είσαι τιμωρημένη, θα επιστρεψεις πίσω στο δωμάτιο σου." Με προσταξε σιγανα και αισθησιακά στο αυτί αφήνοντας την δροσερή αναπνοή του να σκασει πάνω, ενώ το κράτημα του γινόταν όλο και πιο έντονο στο χέρι μου.

"Δεν μπορείτε να το κάνετε αυτό" απάντησα νευριασμένη προσπαθώντας να υπερασπιστώ την θέση μου.

"Καταλαβαίνεις τι ευθύνη θα είχαμε ως σχολείο απέναντι σε εσένα και στην οικογένεια σου αν αυτός ο τύπος σου έκανε κάτι κακό ;" Με ρώτησε εκνευρισμένος ενώ μείωνε την απόσταση που μας χώριζε.

"Πίσω στο ξενοδοχείο. ΤΩΡΑ!" Δήλωσε πριν προλάβω καλά καλά να απαντήσω.

Με τράβηξε χωρίς την θέληση μου στο μπαρ όπου καθοντουσαν και οι υπόλοιποι καθηγητές.

"Θα οδηγήσω την Σταθάτου σπίτι της μιας και δεν υπάκουσε τις οδηγίες του διευθυντή." Ενημέρωσε τους υπόλοιπους και εκείνοι έδωσαν την άδεια τους.

Φόρεσα το πανωφόρι μου και εκείνος το ίδιο και βγήκαμε από το μαγαζί.

Το χέρι του κρατούσε σφιχτά το μπράτσο μου προκαλώντας μου εκνευρισμό. Σαν να είμαι φυλακισμένη.

"Μπορείς να με αφήσεις γαμωτο;" Φώναξα και τίναξα το χέρι μου ώστε να σπάσει το κράτημα του.

"Ηρέμησε γιατί δεν θα τα πάμε καλά." Απάντησε κάνοντας κίνηση να με ξανά πιάσει.

"ΠΟΙΟ ΑΚΡΙΒΩΣ ΕΙΝΑΙ ΤΟ ΠΡΟΒΛΗΜΑ ΣΟΥ;" Είπα σχεδόν τσιριζοντας, ευτυχώς είχαμε απομακρυνθεί αρκετά από το μαγαζί γιατί δεν θα άντεχα να γινόμασταν θέαμα.

"Τι να σου πω κοπέλα μου, είσαι για λυπηση. Αφήνεις τον κάθε τυχαίο να σε ακουμπάει. Δεν σέβεσαι ούτε τους ανθρώπους που είσαι μαζί." Ανέφερε εκείνος υιοθετώντας μια έκφραση απογοήτευσης στο τέλειο πρόσωπο του.

Όμως ότι είπε ήταν πέρα για πέρα μειωτικό. Στο κάτω κάτω δικαίωμα μου είναι.

"Και εσένα τι σε νοιάζει; Την άδεια σου θα πάρω; Όποιος θέλω θα με ακουμπάει και όποιος θέλω θα με πηδάει. Εσύ δεν θα έχεις κανέναν λόγο στην προσωπική μου ζωή." Του απάντησα και ξεκίνησα να προχωράω πιο γρήγορα μόνη μου.

Το κλαμπ δεν απείχε και πολύ από το ξενοδοχείο οπότε έφτασα γρήγορα.

Ο Φίλιππος με γρήγορα βήματα βρισκόταν ακριβώς από πίσω μου.

"Σταθάτου έλα τώρα εδώ." Απαίτησε εκείνος και έκανε μια παύση στην κίνηση του.

Εγώ τον παρακουσα και πάτησα το κουμπί για το ασανσέρ αγνοώντας τον.

Με είχε κουράσει η συμπεριφορά του. Ήταν σαν να μου κάνει σκηνή ζηλοτυπίας. Εκείνος αποφάσισε να παίξει μαζί μου και τώρα τα αναιρεί; Μα ποιος νομίζει ότι είναι στο κάτω κάτω .

Η πόρτα άνοιξε και ο διάδρομος με τα δωμάτια εμφανίστηκε μπροστά μου.

Στην πόρτα μου βέβαια βρισκόταν εκείνος. Τα ζυγωματικά του ήταν σφιγμένα και η τέλειες γωνίες του φαινόντουσαν ακόμα πιο έντονες.

"Να μπω;" Ρώτησα με υφακι.

Εκείνος εγνεψε αρνητικά και με τράβηξε από το χέρι.

"ΈΛΑ ΜΑΖΙ ΜΟΥ ΤΩΡΑ" φώναξε καθώς περπαταγε γρήγορα.

Με μια κίνηση ξεκλείδωσε την πόρτα του δωματίου του και με πέταξε μέσα . Ύστερα ακολούθησε και εκείνος και την κλείδωσε ξανά.

Νόμιζα ότι και οι καθηγητές μοιραζόντουσαν τα δωμάτια.

"Τι κάνεις ;" Ρώτησα εγώ έντρομη.

Από την μια οι σκέψεις μου έτρεχαν. Εγώ σε ένα δωμάτιο κλειδωμένη με τον Φίλιππο. Από την άλλη ομολογώ ότι τον φοβόμουν . Είχε γυαλίσει το μάτι του. Ήταν ικανός για τα πάντα.

"Αν τολμήσεις να με ξανά παρακούσεις θα γίνει χαμός, κατάλαβες μαλακισμενο;" Μου τόνισε κάνοντας ένα βήμα πιο κοντά μου αφαιρώντας από πάνω του το τζακετ του.

Δεν χορταινα να χαζεύω τους μύες του που έκαναν την εμφάνιση τους ακόμα και μέσα από το πουκάμισο.

"Δεν σε παρακουσα , απλά δεν έχεις λόγο στην προσωπική μου ζωή." Του απάντησα ήρεμη κάνοντας και εγώ ένα βήμα πιο μπροστά.

"Δεν με αφορά η προσωπική σου ζωή , απλά όχι στην εκδρομή. Έχεις άπλετο χρόνο να πουτανισεις έξω από το σχολικό ωράριο." Δήλωσε και κοίταξε τα μάτια μου με ένα κενό συναίσθημα.

"Από πότε το φλερτ είναι πουτανια;" Ρώτησα νευριασμένη.

"Από τότε που το κάνεις εσύ. Τέτοια είσαι. Παίζεις με όλους. Βάζεις κάποιον στο μάτι και προσπαθείς να τον κερδίσεις με ύπουλους τρόπους και παιχνίδια που κάνουν οι χαζογκομενες. Ξέρεις γιατί; Γιατί είσαι μια τέτοια. Μια χαζογκομενα." Εξέφρασε και με κάθε του λέξη μου εχωνε ένα μαχαίρι βαθύτερα στην καρδιά.

Μα δεν γίνεται να έχει τέτοια εικόνα για εμένα. Απλά δεν γίνεται.

Δεν μου έμεναν και πολλά να πω. Να αποδείξω τι και σε ποιον; Η γνώμη του για μένα είναι γνωστή πλέον. Κουράστηκα να προσπαθώ να του αποδείξω το αντίθετο.

Με όση δύναμη είχα έδωσα ένα δυνατό χαστούκι στο πρόσωπο του και ξεκίνησα να πηγαίνω προς την πόρτα.

Ήξερα ότι τον χαστούκι τον πόνεσε, μα ήμουν περισσότερο σίγουρη ότι τον νευρίασε ακόμα πιο πολύ.

Με τράβηξε κοντά του και με κολλησε πάνω του.

Με το ένα του χέρι κρατούσε σφιχτά την μέση μου και τα χέρια μου εγκλωβίζοντας με σε εκείνον, ενώ με το άλλο χάιδευε απαλα το μάγουλο μου.

Περίεργο όμως.. φαινόταν ήρεμος.

Δεν με έχει συνηθίσει σε τέτοια συμπεριφορά, συνήθως είναι πιο ευέξαπτος.

Το άγγιγμα του ένιωθε ζεστό και βελούδινο. Μπορούσα να χαθώ μόνο με αυτό.

Όμως έπρεπε να συνέλθω στην πραγματικότητα και εκείνος με βοήθησε πολύ αφού μου έδωσε ένα δυνατό χαστούκι ως αντάλλαγμα.

Δεύτερη φορά που το κάνει. Δεύτερη φορά που πέφτω στην παγίδα του.

"Βλέπεις πόσο εύκολη είσαι; Ότι θέλω σε κάνω. " Είπε και με το ένα του χέρι έσφιξε τα μάγουλα μου κουνώντας χαλαρά το πρόσωπο μου.

Τον έσπρωξα μακριά μου. Ένιωθα ανήθικη, λίγη. Ένα τίποτα. Έτσι με κάνει να νιώθω τιποτένια.

"ΜΗΝ ΤΟΛΜΉΣΕΙΣ ΝΑ ΜΕ ΞΑΝΆ ΑΚΟΥΜΠΉΣΕΙΣ. ΑΣΕ ΜΕ ΣΤΗΝ ΗΣΥΧΙΑ ΜΟΥ ΠΙΑ. ΔΕΝ ΜΠΟΡΩ ΑΛΛΟ. ΜΕ ΚΑΝΕΙΣ ΝΑ ΝΙΩΘΩ ΣΚΟΥΠΊΔΙ. ΔΕΝ ΘΕΛΩ ΝΑ ΜΕ ΑΓΓΙΖΕΙΣ." Ούρλιαζα πλέον και δάκρυα έτρεχαν από τα μάτια μου.

Δεν με έχουν ξανά μειώσει τόσο πολύ λεκτικά ποτέ ξανά.

Πλησίασε και με έσφιξε στην αγκαλιά του παρά τις αντιρρήσεις μου.

"Σσσς μωρό μου, κάποια στιγμή θα παρακαλάς να μην σταματάω να σε αγγίζω." Είπε σιγά και έδωσε ένα φιλί στο κεφάλι μου.

Τον έσπρωξα μακριά μου μιας και πλέον είχε ξεπεράσει κάθε όριο. Έτρεξα προς την πόρτα μα εκείνος ήρθε κατά πάνω μου.

Με κόλλησε πάνω στην πόρτα και ένωσε τα κορμιά μας. Σφράγισε τα χέρια μου ψηλά και κοίταξε στιγμιαία τα μάτια μου.

Χωρίς δεύτερη σκέψη ένωσε τα χείλη μας. Έβαλε κατευθείαν την γλώσσα του στο παιχνίδι δίνοντας μου ένα παθιασμένο φιλί.

Η γεύση του ήταν μοναδική και δροσιστική.

Με το ένα του χέρι ταξίδευε σε όλο μου το κορμί εστιάζοντας στους γλουτούς μου.

Μετά από μερικά δευτερόλεπτα σταματήσαμε για να πάρουμε ανάσες και ενώθηκαν τα βλέμματα μας.

Είναι αλήθεια ή ονειρεύομαι;

Ο Φίλιππος Γρηγοριάδης με φίλησε ;

Γεια σας αγαπεςς

Τι κανετεε;

Σας εδωσα ζουμακι σήμερα δεν μπορείτε να πείτε.

Ο γλυκός και αθώος (νοτ) Φίλιππος βγήκε από το κλουβί του νομίζω.

Για να δούμε τι θα γίνει τωρααα.

Αν σας άρεσε αφήστε ένα αστεράκι και εμείς θα τα πούμε στο επόμενο.

Φιλουρες με αγάπηη

Μπαιιιι