"θα κάτσουμε μαζί έτσι;" Ρώτησε η σοφία καθώς περπαταγαμε στον στενό διάδρομο του πούλμαν για να βρούμε θέσεις.

"Φυσικά ρε." Της απάντησα εγώ καθώς την σκουντηξα να κάτσει σε δύο κενές θέσεις που βρήκα.

Ήταν σχετικά πίσω κοντά στην γαλαρία, ώστε να είμαστε και με άλλα παιδιά.

Πάντα στις εκδρομές οι πιο γνωστοί του σχολείου κάθονται στις πίσω θέσεις. Μαζί τους και εγώ. Τρία χρόνια στο λύκειο κατάφερα να χτίσω μια φήμη . Είμαι η πιο γνωστή κοπέλα του σχολείου. Είναι τιμή για μένα που είμαι η πρόεδρος. Βγάζω μια εμπιστοσύνη στους υπόλοιπους συμμαθητές και φυσικά είμαι δραστήρια. Νοιάζομαι για το σχολείο μου και για το μέλλον του και όσο περνάει από το χέρι μου κάνω προσπάθειες για να βελτιωθεί.

"Σταθάτου μας έκλεισες ξενοδοχειαρα έτσι δεν είναι;" Ρώτησε ο Μανώλης γεμάτος υπονοούμενα.

Ο Μανώλης ανήκει στην παρέα του Γιάννη. Ο Γιάννης και οι πέντε φίλοι του ανήκουν στους πιο ωραίους του σχολείου. Η αληθεια είναι ότι οι περισσότερες μαθήτριες της δευτέρας και της τριτης έχουν περάσει πολλές ερωτικές βραδιές μαζί τούς.

"Εσύ συγκεκριμένα θα μείνεις σε ράντζο." Απάντησα κάνοντας άλλους που παρακολούθησαν την συζήτηση να γελάσουν.

"Θα σε φιλοξενήσω." Απάντησε κλείνοντας μου το μάτι.

Πήρα μια έκφραση αηδίας και γύρισα μπροστά το πρόσωπο μου.

Επιτέλους μπήκαν και οι καθηγητές που θα συνοδέψουν στα πούλμαν και σε λίγα λεπτά ήμασταν έτοιμοι να ξεκινήσουμε.

"Καλημέρα παιδιά, ελπίζω όλοι να τακτοποιηθηκατε στις θέσεις σας. Εγώ η κυρία Ντούζου και ο κύριος Γρηγοριάδης θα ήμαστε οι συνοδοί σας στο πούλμαν. Θέλω να είστε κόσμιοι και να μην δημιουργήσετε φασαρία ." Ενημέρωσε ο Μπενάκης.

Μόλις άκουσα το όνομα του Φιλίππου η καρδιά μου ξεκίνησε να χτυπάει πιο γρήγορα.

Δεν είχα ιδέα ότι θα συνόδευε και εκείνος. Από το περιστατικό στην τάξη κρατήσαμε αποστάσεις.

Ο μόνος λόγος που δεν ξανά προσπάθησα για κάτι ήταν γιατί θύμωσα. Με ξεγέλασε. Κατάφερε να βρει την αδυναμία μου και να γελάσει μαζί μου. Δεν δέχομαι να εξευτελιζομαι άλλο για εκείνον.

"Καθίστε όλοι στις θέσεις σας για να σας μετρήσω " πρόσταξε ο Φίλιππος

Ξεκίνησε να μετράει τις καρέκλες και όταν έφτανε προς το μέρος μας παρατήρησα μια μαθήτρια να κατεβάζει το τοπακι της προς τα κάτω ώστε να τονίσει το στήθος της.

Σιχαματα.

Απέφυγα να τον κοιτάξω όπως και εκείνος φυσικά.

Η διαδρομή προς Θεσσαλονίκη είχε ξεκινήσει . Στο λεωφορείο κυριαρχούσε μια γλυκιά ηρεμία . Ήταν τόσο πρωί που κανένας δεν είχε όρεξη για να συζήτηση.

Προσπαθούσα να κοιτάω έξω , αλλά μου ήταν αδύνατο.

Με τον Φίλιππο να κόβει βόλτες για να ελέγξει έχανα το μυαλό μου. Προσπαθούσα να συγκρατήσω τον εαυτό μου από το να τον κοιτάξω. Φοβόμουν ότι θα προδωθω.

Θα φανερωνα κάτι που δεν παρέμεινε ποτέ κρυφό.

Με είχε τρελάνει.
~~~

Αρκετές ώρες μετά επιτέλους φτάσαμε στον προορισμό μας. Η Θεσσαλονίκη από την πρώτη στιγμή ήταν υπέροχη . Με είχε ενθουσιάσει με το πόσο όμορφο vibe έβγαζε σε εμάς τους Αθηναίους.

Ήταν σαν ένας άλλος κόσμος. Άλλοι άνθρωποι , άλλος τρόπος ζωής. Όλα αλλά.  Η μεγαλύτερη μου επιθυμία ήταν να γίνω  και εγώ άλλη εκεί πέρα.

Φτάσαμε στο πολυτελές πενταστερο ξενοδοχείο και ύστερα από αρκετα λεπτά καθυστέρησης καταταχτηκαμε για να μπούμε στα δωμάτιά μας .

Δωμάτιο 36Β δεύτερος όροφος. Τετρακλεινο.

Ήμουν πραγματικά κουρασμένη για να δώσω σημασία που πήγαν οι υπόλοιποι που καμιά φορά μιλάω.

Οι καθηγητές μας ενημέρωσαν ότι θα γίνει ένας προαιρετικός έλεγχος στις βαλίτσες.

Θα ανεβαίνε η κάθε ομάδα στο δωμάτιο της μαζί με δύο καθηγητές.

Μαζί μας ήρθε ο Μπενάκης και ο Γρηγοριάδης.

Ο Φίλιππος..

Στο ασανσέρ ο Φίλιππος ήταν μπροστά και ο Μπενάκης πίσω, ενώ εμείς οι τέσσερις ήμασταν στην μέση.

Ένιωθα αμηχανία. Το αίσθημα της φυλακισμένης εκπεμπε από παντού.

Αν είναι δυνατόν..

Περπατήσαμε μέχρι το δωμάτιο μέχρι να μας δώσουν οδηγίες.

"Ο κύριος Γρηγοριάδης θα κάνει τον έλεγχο σε κάθε μία ξεχωριστά. Εγώ θα παραμένω εδώ να προσέχω τις άλλες όσο θα περιμένουν." Ανακοίνωσε ο Μπενάκης.

Ήταν άδικο για τον Φίλιππο. Τον έβαζαν να κάνει όλη την δύσκολη δουλειά ως ο νεότερος.

"Ας ξεκινήσουμε. Σταθάτου εσύ πρώτη." Δήλωσε και ακούμπησε την κάρτα πάνω στον μηχανισμό της πόρτας. Μέσα σε ένα δευτερόλεπτο η πόρτα ήταν ανοιχτή και το δωμάτιο φαινόταν από μέσα.

Ήταν με γήινες αποχρώσεις. Είχε ένα διπλό κρεβάτι και δύο μονά.

Με άφησε να περάσω πρώτη και μετά ακολουθησε εκείνος κλείνοντας την πορτα πίσω του.

Εγώ και ο Φίλιππος μόνοι μετά από τόσο καιρό. Συγκεκριμένα μόνοι σε ένα δωμάτιο ξενοδοχείου.

Λυδία συγκράτησε τις σκέψεις και τις ορμές σου..

Με πλησίασε και έπιασε την μεγάλη βαλίτσα μου στα χέρια του ακομπωντας την στο κρεβάτι .

"Άνοιξε την." Με πρόσταξε .

Εγώ αμέσως υπάκουσα και ξεκουμπωσα το φερμουάρ της βαλίτσας φανερώνοντας το περιεχόμενο της .

Πλησίασε και εχωσε τα χέρια του μέσα στα ρούχα μου.

Ήμουν έξαλλη, αυτό δεν είναι στους κανονισμούς.

"Αυτό που κάνετε είναι παράνομο, δεν επιτρέπεται να ψάχνετε ξένα αντικείμενα." Του τονισα σταυρώνοντας τα χερια μου κάτω από το στήθος μου.

"Προτιμάς να βλεπουμε τα σουτιέν σου ένα ένα;" Ρώτησε σαρκαστικά και με κοίταξε με σηκωμένο φρύδι.

Η αλήθεια είναι πως όχι... Θα ήταν πολύ άβολο.

"Τέλος πάντων κάνε γρήγορα." Τον προσταξα κοιτώντας άλλου .

Εκείνος συνέχισε να ψάχνει ενώ παράλληλα δεν έπαιρνε το βλέμμα του από πάνω μου .

"Μικρούλα μου ήμουν σίγουρος ότι κάτι θα ειχες μαζί." Είπε και στα χέρια του κρατούσε ένα μικρό κόκκινο κουτάκι προφυλακτικά.

Γαμωτο τα είχα ξεχάσει. Στην πραγματικότητα αυτά τα προφυλακτικά ήταν της Σοφίας.

Μου τα είχε δώσει νωρίτερα για να μην τα έχει εκείνη σπίτι της και τα βρουν οι γονείς της.

"Είναι κακό;" Ρώτησα ανηξερη και υπεράνω.

Εκείνος γέλασε ειρωνικά.

Πλησίασε τόσο κοντά μου κάνοντας με να κάτσω στο κρεβάτι που βρισκόταν πίσω μου για να αποφύγω οποιαδήποτε σύγκρουση.

Με τον αντίχειρα του ακούμπησε το κάτω χείλος μου .

"Οποιαδήποτε ερωτική επαφή απαγορεύεται σε σχολικές εκδρομές. Θα έπρεπε να το ξέρεις Σταθάτου." Διευκρίνισε και χάραξε ένα μονοπάτι από το πρόσωπο μου μέχρι τον λαιμό μου με το δάχτυλο του.

Είχα ήδη ανατριχιασει.

"Ακόμα και όταν είναι μυστικό;" Ρώτησα εσκεμμένα.

"Ακόμα και τότε. Αυτά κατάσχονται." Ανέφερε και απομακρύνθηκε από κοντά μου.

Έκλεισε την βαλίτσα μου και την κατέβασε από το κρεβάτι .

"Βγες έξω και φώναξε την επόμενη." Με πρόσταξε και έβαλε τα προφυλακτικά στην τσέπη του.

Η συμπεριφορά του ήταν περίεργη . Όμως δεν είναι κάτι το ασυνήθιστο σωστά;

Γεια σας αγαπεςς

Τι κανετεε;

Ξέρω είχα καιρό να ανεβάσω κεφάλαιο όμως λόγω σχολείου καθυστέρησα. Επίσης το wattpad με είχε ξεσυνδεσει και δεν με άφηνε να μπω .

Τέλος πάντων πάμε στα δικά μας.

Πώς σας φάνηκε το κεφάλαιο;

Πήγαν επιτέλους την πενταήμερη.

Ο Φίλιππος το παίζει ακόμα δύσκολος όμως που θα πάει ..  θα τον ρίξει.

Αυτά από εμένα .

Αν σας άρεσε το κεφάλαιο αφήστε ένα αστεράκι και εμείς θα τα πούμε στο επόμενο.

Φιλουρες με αγάπηη

Μπαιιιι