Błękit
Na tym morzu niebieskim,
Śnieżnobiała piana,
Zagubiona,
Między ludzkimi uczuciami.
Wśród tych świata wód,
Oceanów i mórz,
Zatopione pragnienia,
Dryfujące ofiary zatracenia.
I powoli płynące w rzekach,
Marzenia,
Nie wiedzące co je czeka,
Zakłamane realia.
A ja w tym świecie,
Samotny błękit.
Ty moim ratunkiem,
Przed życia smutkiem.
Bạn đang đọc truyện trên: Truyen247.Pro