Ode mnie ucieka,
Dusza poetycka,
Wraz ze smutkiem,
I nieprzyjemnym jutrem.

Na sobie z futrem,
Idę i myślę sobie,
Czy jak ta część mnie zniknie,
Wrażliwość moja zamilknie.

Może zniknę,
I zapomnę,
O wewnętrznym Sobie,
I zbiednieję w mowie.

Nie chcę tego stracić,
Bo paradoksalnie,
Uratowało mnie cierpienie,
I nie siem zwątpić,
W moje możliwości.