Przedziały puste,
W moim życia pociągu,
Okna te lustrem,
Drzwiami do umysłu ogrodu.

Liście te jesienne,
Złoto brązowe,
Nie długo znów wiosenne,
Zielono limonkowe.

Od stacji do stacji,
Tak jadę przez życie,
A co między nimi?
Ulotne powiewy chwili.

***

Kończę ten wiersz, bo wysiadam już na następnej stacji.