Szron spowił oczy moje,
Zapatrzone w Twoje,
I uśmiech ten ujrzałem,
Wtem wewnętrznie się zalałem.

Nie łzami,
A płynnym szczęściem,
Które dałaś mi,
Płakałem.

I na każdego na kogo spojrzałem,
Równie szczery uśmiech widziałem,
Lecz piękniejszego od Twojego,
Nie znalazłem,
I wiem że drugiego takiego,
Nie znajdę.