/Gabriel/

Usłyszałem sygnał karetki. Zacząłem szybko uciekać mimo bólu. Biegłem ile miałem sił w nogach. Biegnąc słyszałem jak Piotrek, doktor Banach i Sonia mnie wołają. Jednak biegnąc potknąłem się i uderzyłem kolanem o kamień. Zacisnąłem zęby z bólu kiedy wstawałem i biegłem dalej. Jednak w pewnej chwili potknąłem się o wystający korzeń i zacząłem spadać z górki. Kilka razy uderzyłem głową o jakieś kamienie. Jeszcze poczułem jak coś wbija mi się w nogi, ręce itp. W pewnej chwili straciłem przytomność.

/Wiktor/

Gdy tylko przybiegłem do Nowego z Sonią i Piotrkiem od razu Sonia sprawdziła czy Gabryś jest przytomny.

-Nieprzytomny ale oddycha.- Powiedziała Sonia.

-Piotr daj sprzęt. Biegnij do karetki po deskę.- Powiedziałem, a Piotrek od razu pobiegł. Razem z Sonią zmierzyliśmy parametry Nowego, założyliśmy mu kołnierz oraz zabezpieczyliśmy złamaną nogę i stłuczone kolano Nowego. Kiedy Sonia robiła wkłucie zauważyłem jakieś stare rany na rękach Nowego. Nie wyglądały one dobrze. Martwiło mnie też to, że miał 39,7°C. Gdy przybiegł Piotrek przenieśliśmy Nowego na deskę.

-Doktorze akcja serca zwolniona.- Słowa Sonii mnie przeraziły. Szybko jak mogliśmy zabraliśmy Nowego do karetki. Piotrek wsiadł za kółko kiedy ja i Sonie zajmowaliśmy się Nowym z tyłu karetki. Pod czas drogi do szpitala stan Nowego się pogarszał. Gdy tylko dotarliśmy do szpitala Górska od razu zabrała Nowego na badania oraz opatrzyła te rany na rękach Nowego. Byłem pod czas badań przy Nowym. Pod czas badania USG zauważyłem coś co mnie zaniepokoiło.

-Beata widzisz to?- Spytałem się pokazują jedno miejsce na monitorze.

-Mi się wydaje Wiktor, że to wata albo waciki.- Słowa Beaty mnie przeraziły. Gdy zrobili resztę badań i zabrali Nowego na blok operacyjny. Bałem się o niego. Poszedłem nawet do bazy i powiedziałem o wszystkim Kubie i reszcie.