Samobójców czasem jest ciężko rozpoznać. Wkładają na twarz maskę uśmiechu, ukrywając prawdziwe emocje. Jeśli nie mają kontroli, mogą się zdradzić przez mimikę twarzy lub ruchy ciała. Przyszłym samobójcom często zmienia się charakter, jedni się wycofują ze społeczeństwa, a inni nabierają nieco odwagi, wiedząc, że to ich ostatnie dni. Niektórzy widząc te objawy, nie rozpoznają ich. Czasem to może oznaczać co innego, więc się tym nie przejmują. Ale ten kto to zauważy i nic nie powie, nie zrobi, będzie żałował i to bardzo. Przecież, widział, że jest coś nie tak.

A ja jestem jedną z tych ślepych osób. Mój kretyński, walony zidiociały, debilny braciszek (dop. aut. gdyby tylko dało się cofnąć czas) popełnił samobójstwo. Tylko kilka rzeczy nie pasuje (czas, sposób i jego charakter). On by tego nie zrobił. Prędzej sąsiad, kuzynka, ja, ale nie on. Kopał, gryzł, wyzywał, krzyczał, groził, uderzał by, ale nie to. Żałuję w tej chwili wszystkiego, moich słów, moich czynów, mojego zachowania. Żałuję wszystkiego co przeze mnie negatywnie na niego wpłynęło.

Dbajcie o swoich bliskich, życie jest krótkie, nigdy nie wiadomo kiedy odejdą do lepszego świata. Będzie wam przykro że się nie pożegnaliście.

Ja naprawdę żałuję.