Spojrzałam na drugi brzeg. Stał na nim mój najlepszy przyjaciel. Wzięłam kamyk i przerzuciłam na drugą stronę.

- Oboje dorzuciliśmy na drugi brzeg. - uśmiechnął się Hashirama.

- Tamten kamień doskonale nadaje się do puszczania kaczek. - zaczęłam i prychnęłam.- Zachowaj go do naszego następnego spotkania! - dodałam i trzymając kamień, który rzucił chłopak, odeszłam od rzeki do domu.

 Trzymałam kamień w ręce i myślałam tylko o Hashiramie. Gdy byłam przy nim czułam coś co mogę nazwać silnym uczuciem. Przyznam nawet, że chyba się w nim zauroczyłam, ale... jestem tylko dzieckiem, bezsilnym bachorem z marzeniami.

 W trakcie iścia do domu na swojej drodze napotkałam swojego brata. Wystraszyłam się i schowałam kamień. Zatrzymałam się i spojrzałam w oczy brata z obojętnością.

- Coś się stało, Izuna? - zapytałam.

- Chodź, siostrzyczko... tata Cię szukał. - powiedział, a ja wzdrygnęłam się. Spodziewałam się już tylko najgorszego...

***