Chuuya miał dzień wolnego, więc wraz ze swoim byłym partnerem udał się do lunaparku. Na początku oboje próbowali zachowywać się dojrzale, robiąc poważne miny i dumnie prostując plecy, ale potem dostrzegli...
-WAGONIKI!!!

Krzyknęli jednocześnie i pobiegli w ich stronę, przepychając się po drodze. Gdy dotarli na miejsce, zdyszani usiedli na ławce i po chwili przerwy musieli zdecydować, który tor wolą.

Nakahara miał ochotę na przyjemną przejażdżkę z ładnymi widoczkamki, jak z takiej tandetnej pocztówki, ale pozwolił Dazaiowi wybrać i to był błąd. Brunet oczywiście zlekceważył jego prośbę i namówił go na najbardziej ekstremalną z tras.

- No chooodź, będzie fajnie, Chu~
- Dobra, ten jeden raz Ci ustąpię, ale potem kupujesz mi watę cukrowa.
- Jasne, nawet dwie.

Rozmawiając o odmianach felg samochodowych, zapięli pasy, a wagonik ruszył. Na początku jechał coraz wyżej i wyżej i wyżej, by następnie spaść z niesamowitą prędkością w dół.

Wiatr szumiał im w uszach, a krzyki Chuuyi zagłuszał śmiech Dazaia. Nagle coś szarpnęło ich fotelami i dostrzegli sporą wyrwę w torze. Chwilę później ich pojazd obrócił się o 360 stopni i wypadłby, gdyby nie to, że jedną częścią zachaczył o szyny.

Nagle pas bruneta pękł i w ostatniej chwili jego nogę złapał Nakahara, ratując go przed upadkiem.

- DAZAI!
- Ahh... trochę tu wysoko.
- To Twój największy problem? Wisisz nad przepaścią, a... ja... chyba nie d-dam rady, gru-basie.
- Użyj mocy, Chu~
- Nie mogę! Przecież ty ją likwidujesz swoją zdolnością.

Oboje wiedzieli, jak to się skończy, mieli dwie opcje. Albo puszczenie Dazaia i uratowanie tych ludzi albo...

- Na-dal masz ochotę na te pod-wójne samobójstwo?
- Tak, z Tobą zawsze, Ciuch Ciuch~
- Może być teraz?
- Huh?

Chuuya wychylił się i całym ciałem oplótł o swojego byłego partnera, na którego twarzy szok mieszał się z szalonym szczęściem.

- Czem...
- Zamknij się...

Ostatnią rzeczą, jaką oboje poczuli był ich ostatni pocałunek i mocne uderzenie o ziemię...

I wtedy Nakahara obudził się, cały zdyszany i ze łzami w oczach. Szybko je wytarł czubkami palców i rozejrzał się dookoła. Był sam w swoim apartamencie, jego bezpiecznym gniazdku na uczucia i kolekcję wina, oświetlonym tylko przez blask księżyca wpadający zza okna, przez co mafioso nie dostrzegał zbyt wielu szczegółów.

- Dazai... jak ja Cię nienawidzę... Nawet w snach musisz mnie dręczyć...

Odwrócił się na drugi bok i po chwili znów zasnął, tym razem bez większych problemów. Nie wiedział, że ktoś mu się przypatrywał, czekoladowe oczy spoczywały na nim cały ten czas, a ich właściciel leżał w cieniu pościeli rudzielca, o czym on nie miał pojęcia.

- Ciekawe, co Ci się śniło, Chu~

Pogłaskał go po lokach w kolorze pomarańczy i westchnął, zachwycony ich delikatnością. Z chęcią napisałby o nich całą książkę, ale i tak słowami nie oddałby ich piękna.

- No nic, jutro się spotkamy...

Podniósł się powoli z wygodnego łóżka i zostawiajac pocałunek na czole byłego partnera wyszedł, jak gdyby nic się nie stało.

(To było dzień przed misją z 2 sezonu, odc 9)