Van: [email protected]

Aan: [email protected]

Tijd: 22:27:13 op 1 maart 2020

Onderwerp: RE: Groot nieuws (Robin's vakantieblog)

Robin,

Ik weet even niet wat ik moet zeggen. Ik ben sprakeloos. Wat ben ik trots op je, en wat ben ik blij voor je. Ontzettend blij. Jij verdient niets minder dan Michele, iemand die onvoorwaardelijk van je kan houden. Wat gun ik je dit ontzettend. Tja, wat kan ik zeggen, ik ben oprecht sprakeloos. Ik ben zo ontzettend blij dat je gewoon 'ja' hebt kunnen zeggen zonder er verder over na te hoeven denken. Het zegt wel degelijk iets over wat jij voor Michele voelt. Dit is inderdaad het ultieme statement dat je kunt maken tegenover iedereen die ooit commentaar op je heeft gehad.

Dan moet ik zeggen dat ik mij vereerd voel: dankjewel voor je uitnodiging, ik voel me oprecht vereerd. Als ik terugkijk op hoe we elkaar hebben leren kennen is dit wel de meest bijzondere manier waarop je iemand kunt leren kennen, maar het geeft denk ik ook wel aan hoe toevallig het leven eigenlijk is. Je hoeft maar iets of iemand tegen te komen en je leven kan compleet de andere kant op gaan. We zijn geen vreemdelingen meer tegenover elkaar, daar heb je gelijk in, maar we hadden het zomaar kunnen zijn als jij niet op mijn mailtje had gereageerd. Eén toeval niet gebeurd, dan hadden we misschien ooit in dezelfde trein gezeten, elkaar voor een moment aangekeken en zouden we vervolgens weer door zijn gegaan met onze dag. Dan had ik mijn leven ook niet vanuit de blik van iemand anders gezien en was ik hoogstwaarschijnlijk in dezelfde sleur blijven hangen, dus daar wil ik jou voor bedanken.

Michele's huwelijksaanzoek is inderdaad iets uit een film, maar het klinkt geweldig. Had je je ooit kunnen inbeelden dat je nee zou kunnen zeggen enkel en alleen vanwege wat opmerkingen van mensen die met hun eigen problemen kampen? Ik denk het niet hoor, Robin. Ik denk dat je diep in je hart eigenlijk al wist dat je met Michele wilde trouwen, ongeacht het commentaar.

Dankjewel voor al je lieve woorden. Zoals ik al heb gezegd, jij hebt mij een nieuwe blik op het leven geboden en daar ben ik je eeuwig dankbaar voor. Als het niet voor jou was geweest, was mijn leven denk ik nog steeds zo ontspoord als voorheen. Met dank aan jou heb ik daar verandering in kunnen brengen. Ik laat je zeker weten hoe het gaat met mij en Lotte en hoe dat loopt. Ik ben blij met alle nieuwe ontwikkelingen in mijn leven, het voelt weer alsof ik de touwtjes weer in handen aan het krijgen ben.

Dat je niets met Nederland hebt begrijp ik wel, maar dat hoef je gelukkig ook niet te hebben: je hebt zelf de mogelijkheid om naar andere landen te gaan - een mogelijkheid die helaas niet iedereen heeft, dus daar mag je je (en ik ook) gelukkig om prijzen. Dat Alessio zich ergert aan de Nederlandse wetgeving rondom stemmen kan ik begrijpen, je wordt dan namelijk gewoon in een hoekje geschoven en vergeten, alsof je er niet toe doet. Tja, ook Nederland kan soms wat verbetering gebruiken.

Laat me sowieso weten hoe het gaat met je ouders en hoe zij tegenover deze situatie staan, want je hebt me verteld dat ze er niet heel positief erover zijn.

Als ik zo kijk naar waar we het over hebben gehad, denk ik dat jouw studenten zich heel erg gelukkig mogen prijzen met een docent - en luisterend oor - zoals jij, want geloof me Robin, jij hebt meer mensenkennis dan dat je zelf denkt. Ik observeer mensen misschien wel, maar de vraag blijft of ik ze wel werkelijk doorgrond op die manier, maar jij doorgrondt ze wel degelijk: door naar ze te luisteren.

Nogmaals, bedankt voor je uitnodiging: ik voel me vereerd. Houd me op de hoogte van alles. Dankjewel voor alle wijze woorden en, ja, de achternaam Valentini past zeer goed bij je, (plus je hoeft je e-mailadres nooit te veranderen ;).)

Thijs 🐓