Van: [email protected]

Aan: [email protected]

Tijd: 18:34:23 op 25 februari 2020

Onderwerp: RE: Thijs' vakantieblog

Thijs,

De rollen zijn omgedraaid. Ik zit nu op het vliegveld in Keulen, te wachten totdat we mogen boarden. Op het moment dat ik deze mail begin met typen, is Michele koffie aan het halen. Onze vlucht gaat over ongeveer anderhalf uur, dus ik heb nog even de tijd om deze mail te typen.

Het is goed dat je gesolliciteerd hebt! Het is goed voor jou om weer even wat anders te doen dan je vaste routine. Ik ben nu even blij dat ik een weekje geen werk heb, het mocht echt tijd worden. Het komende semester heb ik nog maar drie vakken in plaats van de vijf die ik vorig semester had. Ik hoef gelukkig geen tentamens na te kijken, dus kan ik er lekker tussenuit.

Ik snap welke kant je op wil met de vragen die je stelt over het je niet thuis voelen in je eigen lichaam. Ik snap ook dat het bijzonder klinkt voor jou, maar je moet je het zo voorstellen: jouw brein en jouw lichaam horen niet bij elkaar. Het zijn twee aparte dingen. Dus wat er in je brein zit, zit niet aan je lichaam. En elke keer dat je in de spiegel kijkt zie je dat je lichaam niet hetzelfde is als wat je brein je zegt. Maar je kunt ook niet precies definiëren wat je brein wél zegt. En zo kan het voorkomen dat je denkt dat je brein zegt dat je een jongen wil zijn. Maar dat gevoel blijft toch, en dan heeft het geen zin om je als jongen voor te doen. En dus ben ik maar weer 'teruggegaan' naar een meisje. Ook dat voelt trouwens niet altijd goed, maar nu ik volwassen ben, ben ik meer aan het gevoel gewend. Ik hoop dat ik het een beetje helder uitgelegd heb. maar ik ben al moe van de reis naar dit vliegveld toe. Ik ben inderdaad dankbaar met de reactie van mijn ouders, het had inderdaad anders kunnen lopen.

Of ik er bang voor ben om Nederland te missen? Nee. Als je alleen kijkt naar het culturele concept 'Nederland'? Absoluut niet. Het kan me gestolen worden, dat hele land. Mijn familie is toch al geen deel van mijn dagelijks leven, en als ik naar Italië ga dan heb ik genoeg kans op een nieuwe baan. Misschien dat ik dan zelf kans heb op een hogere functie, afhangend van de universiteit waar Michele heen gaat.

Ik heb van de film Parasite gehoord, ik heb hem echter niet gezien. Ik kijk zelf niet zo vaak films, ik kijk nu Italiaanse films omdat de vakken Italiaanse taalbeheersing daarom draaien. Maar eigenlijk vind ik films niet zo leuk. Je weet hoe ik sta tegenover van tevoren plannen, en ik vind het goed om te lezen dat jij die weg ook probeert te bewandelen.

Ik snap ook wat je probeert te zeggen over mijn trouwen-debacle. Ja, mensen reageren hun problemen op mij af en ik zou sterker moeten reageren. Ik weet het. Het is ook niet alsof ik weiger om te trouwen, het is gewoon mijn grootste angst om aan iedereen te moeten zeggen dat ik ga trouwen. Ik ben bang voor andere reacties, ik ben altijd al bang geweest voor meningen van anderen afgezien van de periode dat ik dacht dat ik een jongen was. Woorden kunnen pijn doen, maar daar moet je als mens boven staan. Het zijn maar woorden. Woorden zijn vergankelijk, ze gaan weg.

Met dat ik jouw alinea na lees weet ik niet zeker of ik het ermee eens ben dat mensen hun problemen op mij afreageren. Het is niet altijd zo dat mensen problemen hebben - mensen zien een probleem in wat ik doe. Zij maken zélf het probleem. En dat is niet mijn fout, maar hun fout. Toch? Dit is ook weer zoiets wat ik heel stoer opschrijf om het voor jou te laten lijken alsof ik alles onder controle heb, terwijl ik er zelf niet in geloof. Enfin, ik stop nu even met schrijven en ik ga verder in het vliegtuig.

Ik zit inmiddels in het vliegtuig. Ik haat vliegen, ik weet niet of ik dat al had verteld. Normaal gaan Michele en ik met de trein, maar vanwege werkzaamheden ligt de trein van Amsterdam naar Basel SBB eruit en omreizen via Frankrijk is veel te omslachtig. Liefde is toevallig, om even in te haken op je standpunt. Als ik niet naar de lezing over Italiaanse literatuur was geweest, wat ik eigenlijk niet van plan was om te doen omdat ik die dag ziek was, dan had ik Michele nooit opnieuw ontmoet en waren we niet verliefd geworden. Omdat ik het wel deed, ligt hij nu al tegen mijn schouder te slapen en we zijn twintig minuten geleden opgestegen.

Ik zat middenin de switch van studiebeurs naar leenstelsel en ik heb het altijd maar verschrikkelijk gevonden. Ik moest echter wel lenen omdat ik mijn Nederlandse master niet kon financieren en ook nog een Erasmusbeurs moest betalen voor mijn master in Rome. Ik denk juist dat het helemaal geen slecht idee is om mensen zoals jij voor de klas te zetten. Mensen mogen best wel eens wat meer aandacht geven aan het feit dat studeren niet vlekkeloos gaat. Het beste wat de overheid kan doen is het leenstelsel afschaffen en de basisbeurs weer invoeren. Dat hele leenstelsel gaat ergens een keer instorten, daar ben ik nagenoeg zeker van.

Wat jij zegt is een generalisatie. Er zijn gewoon mensen die op vakantie gaan voor de toeristische plekken en het strand. Mij best, maar dat is niet écht reizen, naar mijn mening. Ik veroordeel mensen niet, trouwens. Als je gewoon zin hebt om even uit je dagelijkse routine te komen en elke dag aan het strand te liggen in Las Palmas de Gran Canaria hoor je mij niet klagen. Ik kan alleen niet meer zo reizen. Ik wil gewoon steden bekijken, mensen leren kennen, culturen leren kennen, etc. Het is dat mijn budget het nu niet toelaat om verre landen te bezoeken maar ik zou het écht doen. En kom alsjeblieft een keer naar Italië, er zijn zoveel mooie plekken te bezoeken buiten het massatoerisme om. Als ik ooit verhuis mag je wel een keer op bezoek komen.

Ik sta zelf ook altijd vroeg op. Ik merk dat ik productiever ben 's ochtends voordat ik op school ben dan 's avonds nadat ik thuis kom. Dat staat in contrast met 5/6 Italiaanse collega's die ik heb (inclusief Michele) die voor tien uur 's ochtends niet kunnen functioneren, maar zij kunnen dan makkelijk in één streep tot 21 uur doorwerken en dat kan ik dan weer niet. Ik hoop dat je het vroeg opstaan volhoudt, haha. Ik ben benieuwd.

Ik heb écht zin in deze reis. We zijn inmiddels al halverwege Duitsland en Michele slaapt nog steeds. Ik denk dat ik ook even ga slapen, als dat lukt. Zijn haar prikt inmiddels in mijn hals en dat vliegtuig maakt ook verschrikkelijk veel herrie. Om 21:45 uur komen we aan op vliegveld Milano Linate, en dan zijn we rond 23:00 uur in Voghera. Ik zal als we in het vliegtuig terug zitten een verslag maken, ik ben van plan om mijn laptop alleen te gebruiken voor het opslaan van vakantiefoto's. Ik spreek je dan snel weer!

Zonnige (hopen we dan maar) vakantiegroet,

Robin.