Van: [email protected]

Aan: [email protected]

Tijd: 13:09:23 op 20 februari 2020

Onderwerp: RE: Thijs' vakantieblog

Robin,

Het spijt me, mijn mail was inderdaad echt veel te lang, maar daar kwam ik te laat achter en ik kon ook niet zomaar iets weglaten, dan zou het verhaal niet meer volledig zijn. Ik ga dus even mijn best doen om een korte mail te schrijven. Ik moet bovendien over een half uur weg: een college Verbintenissenrecht begint en dat moet ik echt bijwonen.

Ik kan veel zeggen over mijn middelbare schooltijd, maar niet dat ik een regelneef was, bij verre na niet. Ik deed alles op het laatste moment, had nooit mijn zaken op orde, het was een ramp. Dat ben ik nu aan het leren: hoe ik mijn zaken op orde moet houden en dat gaat ook steeds beter. Over zaken op orde houden gesproken, ik heb gisteren gesolliciteerd bij een restaurantje in de buurt. Het is een soort café, een beetje hipster-achtig. Ze serveren er burgers. Het sollicitatiegesprek ging best goed: ik heb vroeger in een bar gewerkt dus ik heb al wat ervaring. Ik heb eerlijk gezegd best zin om best om weer aan de bak te gaan.

Het is interessant om te lezen hoe jij je puberteit hebt meegemaakt en hoe dat jou ook gevormd heeft als persoon. Het lijkt me daarbij verschrikkelijk om me niet thuis te voelen in mijn eigen lichaam, dus het spijt me dat je daarmee hebt moeten rondlopen. Maar, wat ik bedoel met interessant: het feit dat je eerst denkt dat je een jongen wilt zijn, je gaat gedragen als een jongen en alleen maar jongenskleding aandoet maar je merkt dat je je daar ook niet fijn bij voelt is heel bijzonder en ik vind het ook best interessant. Het idee dat je je niet comfortabel kan voelen bij je 'zijn', dat vind ik bijzonder en het fascineert me, de manier waarop iemand dat kan ervaren fascineert me wel. Waarom is dat mogelijk? Hoe werkt dat? Nu moet je niet denken dat ik het tof vind dat je dat ervoer, want het lijkt me verschrikkelijk, maar het idee dat het kan fascineert me wel en ik vraag me dan af hoe dat in zijn werk gaat. Ik vind het wel fijn om te lezen dat het je ouders niets verbaasde en dat het je ouders ook niet uit maakte, want er zijn genoeg gezinnen waarin dit soort zaken nog steeds niet geaccepteerd worden. Ik ben blij dat je enigszins hebt geaccepteerd wie je bent en dat je ook tevreden bent met de mensen in je omgeving. Ik hoop dat je je droom van leven in het buitenland waar kunt maken, maar ik denk dat dat er wel in zit, als je me vertelt dat Michele in de toekomst wel terug naar Italië wilt. Ben je ergens niet bang dat je Nederland gaat missen? Je bent immers toch Nederlands en je bent er onlosmakelijk mee verbonden.

Die uitspraak komt toevallig uit een film: Parasite. Ik weet niet of je je een beetje bezighoudt met films, maar hij heeft zeg maar vier Oscars gewonnen. Ik heb de film al weken geleden gezien, nog voor de jaarwisseling. Ik vond 'm wel passend, en hij past ook wel een beetje bij mij. Het was vroeger echt mijn vuistregel: zolang je geen plan hebt kan er niets mislukken. Later is dat stukje bij beetje veranderd, nu wil ik wel een plan hebben voordat ik ergens aan begin omdat ik weet dat het anders niet lukt.

Ik begrijp waarom je bang bent voor de meningen van anderen en ik wil je ook niet dwingen om die dingen langs je heen te laten gaan als je dat niet wilt, maar je moet je wel bedenken dat zulke mensen ook met dergelijke problemen zitten. Dat je besluit om niet te trouwen begrijp ik volledig, maar misschien helpt het je twijfel wel als je je bedenkt dat je de meningen van anderen niet zo zwaar moet laten wegen omdat zij ook kampen met hun eigen problemen en dat alleen maar afreageren op jou.

De vraag wat Europese identiteit is is een goeie vraag, waar ik helaas nu geen tijd voor heb. Ik zou hem dolgraag willen beantwoorden, maar de klok tikt door en het college Verbintenissenrecht zal niet op mij wachten. Ik vind het wel heel romantisch om te horen dat jouw ouders elkaar voor het eerst hebben gezien in de supermarkt. Dan bedenk je je eigenlijk hoe toevallig liefde kan zijn: als je besluit linksaf te gaan in plaats van rechtsaf, kun je zo de liefde van je leven voorbij lopen. Je kunt je dan wel afvragen of er maar één 'liefde van je leven' is, één ware.

Het leenstelsel is een vreselijk systeem. Ik heb gelukkig nog een paar jaar op een studiebeurs kunnen leven, dus voor mij maakte mijn eerste, foute keuze niet uit: ik had een beurs. Die werd toen afgeschaft en toen heb ik gewerkt: genoeg om mee rond te komen en om van te studeren. Als er nog sprake was geweest van een studiebeurs was ik voordeliger uitgekomen, hoewel ik dan wel minder geld zou krijgen. Dan had ik nu een groter, comfortabeler appartement gehad, hoewel ik nu niets te klagen heb. Je hebt wel gelijk als je zegt dat de overheid jongeren moet laten inzien dat het maken van een foute keuze niet uitmaakt, want het maakt niet uit: zolang je uiteindelijk doet wat je leuk vindt, komt het goed. Een lening maakt dat niet duidelijk. Misschien zouden ze mij voor de klas moeten zetten. 'Hier is Thijs de Haan, student Fiscaal Recht, hij heeft eerst een opleiding gedaan die niets voor hem was, is vervolgens veranderd van studie en is toch nog goed terechtgekomen.' De vraag is wel of ik dan nog serieus overkom, want je kunt je ook afvragen hoe goed ik mijn leven in orde heb. Het mocht wel wat beter gaan, maar zoals ik al zei, ik mag niet klagen.

Ik ben het met je eens als je zegt dat het belangrijk is om de taal van een land te kunnen spreken voordat je er op vakantie gaat, behalve als je echt alleen maar de toeristische plekjes wilt bezoeken - dan hoeft het niet, maar gaat het je dan wel nog om het cultuur van het land of gaat het dan alleen maar om zon, zee, strand en mooie dingen? Nu scheer ik heel veel mensen over één kam, maar je snapt wel een beetje waar ik naartoe wil, denk ik. Op moment dat je de taal van een land spreekt ben je veel meer in staat het land en ook haar mensen te begrijpen, iets wat je mist als je de taal niet spreekt: je staat verder van het land af, denk ik. Ik ben nog van plan om veel op reis te gaan, mits dat natuurlijk lukt, dus ik hoop dat ik de door jou genoemde steden dan ook kan bezoeken.

Ik vind het wel een goed idee, om iets aan mijn dagelijkse routine te veranderen. In Marokko stonden we vroeg op, om zoveel mogelijk aan de dag te hebben. Normaal sta ik wel rond een normale tijd op, rond een uur of acht, ik heb het namelijk zo gepland dat mijn colleges altijd pas rond een uur of negen beginnen. Je hebt me wel geïnspireerd om iedere dag vroeg op te staan. In Marokko stonden we rond een uur of zes op en gingen we 's avonds ook op tijd naar bed. Of ik iedere dag op tijd naar bed kan gaan is de vraag, ik ga namelijk toch redelijk vaak nog even ergens naartoe 's avonds, maar vroeg opstaan zou moeten kunnen. Ik zal je erover op de hoogte houden.

Ik hoop dat je een geslaagde vakantie tegemoet gaat, laat zeker wat weten.

Thijs 🐓