Kolejny sztandarowy kawałek od Evanescence. Każda z nas chyba kiedyś tak się czuła lub, niestety, jeszcze poczuje...

Teraz Ci powiem, ile dla Ciebie zrobiłam.
Pięćdziesiąt tysięcy łez przepłakałam,
Krzycząc, oszukując i wykrwawiając się dla Ciebie.
A ty wciąż mnie nie słyszysz...
(Idę na dno...)
Nie chcę Twojej pomocnej dłoni, tym razem sama się ocalę.
Może zbudzę się choć raz,
Bez codziennej męki bycia pokonaną przez Ciebie.
Akurat wtedy, gdy myślałam, że już sięgnęłam dna,
Znów umieram...

Idę na dno...
Topiąc się w Tobie...
Spadam przez wieczność...
Muszę się wreszcie przez to przedrzeć.
Idę na dno...

Zamazują się i drgają granice między prawdą i kłamstwem.
(Więc nie wiem, co jest prawdziwe, a co nie)
Ciągle rozpraszają mnie myśli w mojej głowie,
Więc już nie mogę ufać sobie samej.
Znów umieram...

Idę na dno...
Topiąc się w Tobie...
Spadam przez wieczność...
Muszę się wreszcie przez to przedrzeć.

Także biegnij i krzycz, krzycz na mnie,
I tak jestem za daleko.
Nie dam się znów złamać.
Muszę złapać oddech, nie mogę wciąż iść na dno.
Znów umieram...

Idę na dno...
Topiąc się w Tobie...
Spadam przez wieczność...
Muszę się wreszcie przez to przedrzeć.
Idę na dno...
Idę na dno (topiąc się w Tobie)