Adrien

*Następnego dnia*

Dziś w szkole zaczepiła Marinette

-Wszystko okej?

-Tak w najlepszym porządku.

Jednak mi nie uwierzyła i znowu zaczęła mnie wypytywać.iw

-Wszyscy widzą że coś ciebie gnębi.

-Nic mnie nie gnębi!-krzyknąłem.

Wszyscy stanęli jak wryci.

-Może będzie ci łatwiej powiedzieć gdy ci też coś powiem. Adrien ja ciebie kocham.

-Szkoda tylko że ja nie odwzajemniam twoich uczuć-powiedziałem zdziwiony.

Marinette wyglądała jakby miała się zaraz rozpłakać. Żałowałem że jej powiedziałem prawdę , ale wolałem być szczery niż żyć w kłamstwie.  Lila wyglądała na zadowoloną. Ale ja nie byłem wcale z tego powodu zachwycony. Nawet gdym chciał pokochać Marinette to i tak bym nie dał rady. Biedronka zawsze będzie tą jedyną.

-Przepraszam.-szepnąłem i wybiegłem z sali.

Usiadłem w przy scianie. 

-Moje życie jest bez sensu , Plagg.-powiedziałem cicho takżeby nikt nie usłyszał.

-Nie mów tak-odrzekło moje kwami.

-Kiedy to prawda.- odparłem-ranię wszystkich w wokół. Mimo że wcale nie mam nic złego namyśli. Dlaczego życie musi być takie a skomplikowane?

W tej chwili zobaczyłem akume. Która leciała w moją stronę . Wstrzymałem oddech i zobaczyłem że akuma zmienia się w zwykłego motyla który latał po całej szkole.

"Co tu się dzieje?"-przecież to nie mógł być zwyczajny motyl była to przecież akuma. Uśmiechnąłem się lekko do motylka który gdzieś poleciał. Najprawdopodobniej do Władcy Mroku. 

-Widziałeś to Plagg?

-Tak widziałem akuma zmieniła się w zwykłego białego motyla.