Siedzieliśmy już na lotnisku. Ja i Wiktoria poszliśmy sobie do maczka. Większość i tak zjadłem ja, a to co nie zmieściliśmy stwierdziliśmy, że zjemy w samolocie.

- Gdzie teraz idziemy? Mamy jeszcze godzinę do lotu.

- Starbucks?

- Spoko, możemy iść, ja stawiam.

- Weź przestań Bartuś.

- No tak, stawiam.

- No dobrze ale następnym razem będę stawiała ja.

- Tak tak, mhm. - złapałem ją za rękę i poszliśmy do starbucks'a. Wzięliśmy sobie po kawce i poszliśmy razem na obchód lotniska.

- O patrz! Samolot startuje! - Wiktoria podbiegła do okien a ja chwilę potem do niej podszedłem i stanąłem obok. - Zachód słońca, samoloty i my, no i czego chcieć więcej. - spojrzała mi w oczy.

- Nic innego nam nie potrzeba. - spojrzałem w jej oczy.

- Chciałabym z tobą być Bartuś.

- Słuchaj zrobimy tak.. (...)

- Okej, wchodzę w to.

- No i świetnie. - uśmiechnąłem się i pocałowałem ją w usta a ona odwzajemniła.

Pov: Przemek
Zrozumiałem, że Wiktoria już nic do mnie nie czuje a podoba jej się Bartek. Poszedłem do Faustyny aby o coś zapytać.

- Ty siedzisz w samolocie obok kogo?

- Bartka, a co?

- Zamieniamy się, ja usiądę z tobą a Bartek usiądzie z Wiką.

- A czemu to tak. - zapytała blondynka z zaciekawieniem.

- Zrozumiałem, że oni się kochają, jak Wiktoria ma być z nim szczęśliwa, wolę aby to oni byli w związku.

- Rozumiem, a więc siedzimy razem, świetnie, szach przy oknie!

- Możesz siedzieć.

- Dziękuję. - przytuliła mnie.

***

Pov: Bartek
Właśnie wchodziliśmy do samolotu, jednak gdy miałem już siadać na swoje miejce, ktoś położył rękę na moje ramię. Był to Przemek.

- Co jest?

- Chcesz siedzieć z Wiktorią?

- No tak, chciałbym.

- Siadaj z nią a ja usiądę z Faustyną.

- Naprawdę?

- Tak Bartek.

- Dziękuję! - przytuliłem go.

- Nie ma za co Bartek, jesteś moim przyjacielem.. - odwzajemniłem przytulasa.

- Chłopaki nie blokujcie przejścia! - wtrąciła się Faustyna.

- A tak, racja. - oderwałem się z uścisku i usiadłem obok Wiktori. - Hejka.

- Bartuś? Co tu robisz?

- Siedzę z tobą, nie widać?

- Ale jak?

- Przemek powiedział, że mogę z tobą siedzieć.

- Serio?

- Noo, też na początku byłem w szoku ale spoko, mi to pasuje.

- Mi też. - czerwonowłosa przytuliła się do mnie a ja odwzajemniłem przytulasa.

- Kocham cię.. - szepnąłem jej do ucha.

- Ja ciebie też.. - odszeptała.

Wiktoria wtuliła się we mnie a ja pocałowałem ją w głowę. Zasnęliśmy wtuleni w siebie. Raczej ona zasnęła pierwsza, a ja po jakimś czasie.

Lot minął nam szybciutko, te jedenaście godzin zleciało bardzo szybko. W domu genzie mamy wziąć Przemka na rozmowę, ja i Wika mamy już obmyślony plan.

No i wylądowaliśmy, wzięliśmy swoje rzeczy i opuściliśmy samolot, weszliśmy na lotnisko i poszliśmy odebrać nasze bagaże.

- To co, znów czekamy na nie godzinę? - zażartowałem.

- Niee, będą szybciej. - powiedziała Wika.

- A ja uważam, że tym razem będziemy czekać dłużej. - stwierdziła Faustyna.

- Niee, napewno nie.

No i racje miała Wiktoria, nasze walizki pojawiły się jako jedne z pierwszych. Odebraliśmy je i udaliśmy się do naszego busa. Schowaliśmy je do bagażnika a następnie przyszła pora na zajęcie miejsc. Przemek prowadził, na miejscu obok usiedli Patryk i Julita. Ja i Wiktoria siedzieliśmy obok siebie a koło nas jeszcze Faustyna. No i takim składem pojechaliśmy do Krakowa do domu genzie.

__________________________________
Już jesteśmy coraz bliżej końca tej książki, jutro lub dzisiaj wieczorem wlatuje ostatni rozdział.

Dajcie znać kiedy go wolicie. Dziś czy jutro.

A jeśli ten rozdział wam się spodobał zachęcam do zostawienia gwiazdki. ⭐️

- autorka książki, Emilka 🐜