— Michael —
[13.02.1992]

Płakałem pisząc list... płakałem trzymając w ręku pistolet...

Siedziałem w łazience od 2h i nie miałem odwagi skończyć ze sobą dla córki... wiedziałem, że tylko ja na całym świecie mogę być dla niej dawcą, a tylko przeszczep może ją uratować...

- Michael, co się dzieje? Wyjdź proszę... - usłyszałem za drzwiami Agę

- Teraz albo nigdy... - szepnąłem sam do siebie - zadzwoń do szpitala i powiedz, że znalazłem dawcę dla Evy... - powiedziałem do niej

- Kogo?

- Samego siebie - przystawiłem lufę do serca, ale stchurzyłem... wyjąłem z szafki maszynkę do golenia i rozłożyłem ją na części

Zacząłem się ciąć... w końcu trafiłem na tętnicę.

- Aga, przepraszam.... - powiedziałem nim straciłem przytomność

- Mike nie! - usłyszałem jeszcze krzyk Agi

— Agatha —

Słysząc słowa Michaela przeraziłam się... Michael od momentu gdy Eva trafiła do szpitala, a lekarze chcieli jej pomóc dobijając ją, był w stanie zrobić wszystko dla niej...

Spod drzwi wyciekła strużka krwi...

Po wielu próbach jego ochroniarze otworzyli drzwi...

Na podłogę opadło martwe ciało Michaela.

Klęknęłam przy nim i wzięłam jego głowę na kolana

- Coś ty najlepszego zrobił? - zapytałam z płaczem tuląc się do martwego ciała męża - Czemu? Kochanie...

- Proszę pani... - ochroniarz Michaela podał mi list

- Boże... Czemu Michael, czemu?

Pogotowie wezwane przez ochroniarzy Michaela doleciało 5 minut po tym, jak otworzyliśmy drzwi... byłam pewna, że za późno...

Helikopter zabrał go do szpitala, bo jak się okazało miał jeszcze szanse...

***

Dotarłam do szpitala po godzinie

- Pani Jackson - zaczął lekarz - mam dwie wiadomości. Dobrą i złą. Od której zacząć?

- Od złej.

- Nietety nie damy rady uratować i Pani męża i jego córki, ale...

- Ale?

- Możemy albo uratować ją, przeszczepiając jej krtań Pani męża, albo jego, przetaczając mu jej krew.

- Ile mam czasu na decyzję?

- 3 godziny, jeśli teraz zszyjemy jego żyły

- Zróbcie to, ja muszę się zastanowić...

Wiedziałam, że Michael skończy ze sobą, jeśli wybiorę jego, a jeśli wybiorę Evę, to ona zrobi to samo...

- Doktorze - podeszłam do lekarza, który kazał mi decydować

- Zdecydowała Pani?

- Może pan sprawdzić, czy nie macie wśród potencjalnych dawców organów, osoby, która mogła by być dawcą dla Evy?

- Musi być spokrewniona lub mieć zgodność genetyczną

- Jeśli podam wam nazwisko biologicznej matki Evy, to sprawdzicie, czy macie kogoś spokrewnionego?

- Zna Pani jej biologiczną matkę?

- Tak. Wiem, że nie ma jej w dokumentach, ale to była decyzja Michaela i jej samej.

- Więc? Jakie są jej dane

- Victoria Bălan...

- Dziwne... Jej nazwisko figuruje w naszych bazach 6 krotnie...

- Czyli jest szansa na uratowanie ich obojga?

- Tak.  Zrobimy badania genetyczne potencjalnych dawców i znajdziemy największą zgodność.

[16.02.1992]

Michael doszedł do siebie po zaszyciu żył. Teraz czekaliśmy na koniec operacji Evy... znaleźli największą zgodność z córką siostry LV, Która była w podobnym wieku co Eva. Nie znaliśmy jej przyczyny śmierci, ale mogła być dawcą dla Evy.

Po 4h, lekarz wyszedł z sali

- Udało się... dostałem też informację, że matka dawczyni jest w drodze do szpitala... podobno chciała poznać osobę którą uratowała jej córka.

- Nie ma problemu... kiedy Eva się obudzi? - zapytał Michael

- Za 2-3 h...

- Jeśli mogę wiedzieć... jaka była przyczyna śmierci siostrzenicy Vicky?

- Samobójstwo. Dziewczyna przedawkowała leki nasenne.

— Michael —

Godzinę po zakończeniu operacji Evy, do szpitala przyjechała jakas kobieta.

Zaczepiła lekarza Evy

- Olive Bălan. Jestem matką Melanie.

- Rozumiem. Proszę ze mną.

Podeszli do nas... Serce mi stanęło gdy zobaczyłem Olive...

Krótko po próbie samobójczej Vicky spotykałem się z jej siostrą, chcąc porozmawiać z Vicky... parę razy z nią spałem, ale...

Nie... to nie możliwe... jej córka nie może być... nie może być moim dzieckiem...

- Michael? - zdziwiła się Olive

- Tak Olive... ktoś zaatakował Evę... byłem skłonny się zabić, żeby ją ratować - wskazałem opatrunki na rękach

- Dla córki Vicky chciałeś się zabić, a do mojej się nawet nie odezwałeś.

- To moje dziecko?

- Twoje albo Randy'ego...

- Ale ona miałaby lat?

- Jest młodsza od Evy o kilka miesięcy...

- Przepraszam że przerywam, ale znam odpowiedź. - stwierdził lekarz - zgodność genetczna jest tak duża, że muszą mieć jednego wspólnego rodzica, a drugi z rodziców dziewczyn muszą być blisko spokrewnieni. Ponieważ matki dziewczyn są siostrami, to znaczy, że Pan jest ojcem obu.

》Agatha《

- Boże co ja zrobiłem?! - krzyknął i pobiegł w głąb korytarza

- Michael! - krzyknęła Olive i pobiegła za nim

Razem z lekarzem pobiegłam za nimi

Żadne z nas nie wiedziało, co zamierza Michael...

Zbiegł na przedostatnie piętro, gdzie znajgował się Bufet, z którego był widok na najniższe piętro, czyli basen.

Dosłownie wbiegł w szybę i przebijając się przez nią wpadł do wody, po drodze uderzając głową w Brzeg basenu

- Mike! - krzyknęłam widząc, jak bezwładnie unosi się na powierzchni nieprzytomny, a woda wokół jego głowy tworzy coraz większą czerwoną aureolę

Razem z lekarzem zbiegliśmy na poziom basenu... Gdy wyciągnęliśmy Michaela na brzeg, byłam pewna, że nie żyje...

***

Po kilku godzinach na OIOM'ie odzyskał przytomność...

Eva po obudzeniu się z narkozy miała parogodzinny szereg badań, więc nie mogłam bym u niej na sali.

Chciałam siedzieć przy Michaelu, ale mi nie pozwolili... zakuli go materiałowymi pasami do szpitalnego łóżka, żeby czegoś sobie nie zrobił znowu

- To mój mąż do cholery! - wściekłam się - dajcie mi tam wejść na 10 minut, a udowodnię wam, że on jest normalny.

W końcu ich przekonałam

Weszłam na jego salę

- Eva się obudziła

- Przynajmniej ona...

- Michael, czemu to zrobiłeś?

- Gdy Vicky próbowała się zabić, a potem zerwała ze mną kontakt, uwiodłem jej siostrę, żeby przynajmniej chwilę porozmawiać z Vicky... utrzymywałem kłamstwo o miłości do Olive, aż zaszło to tak daleko, że spałem, nią... nie miałem pojęcia, że mam z nią dziecko... przeraziła mnie myśl, że moje dziecko dorastało bez ojca, że nie dostało szansy na życie jaką dostały nasze dzieci i Eva...że siostra i kuzynka Evy jednocześnie się zabiła

- Michael, ty teraz chciałeś skoczyć?

- Nie. Biegłem przed siebie. Chciałem uciec od myśli, że śmierć Melanie to moja wina... płakałem w dłonie i biegłem przed siebie nie widząc gdzie biegnę... zasadniczo, co się stało?

- Kojarzysz jak wygląda to bufet?

- Tak, jest nad basenem

- Przebiłeś się przez szybę i wpadłeś do wody ...

- Dlatego mnie przywiązali?

- Takie mają procedury...

- Procedury to jedno, mój spryt do drugie

- Pani Jackson, proszę kończyć wizytę - zwrócił się do mnie lekarz

Bałam się zostawiać Michaela samego z lekarzami... bałam się, że oni zrobią z niego wariata, wsadzą w kaftan i w ten sposób mój mąż spędzi resztę życia

- Pani Jackson, nalegam.

- Idź do Evy. Ja sobie poradzę - szepnął Michael

Poszłam do sali Evy

- Aga, gdzie tata? - wyszeptała

Na szybko wymyśliłam streszczenie wypadku

- Wywalił się i walnął w głowę. Sprawdzają czy nic mu nie jest

- A przyjdzie? - miała słaby głos, ale to było najmniejsze moje zmartwienie na tamtą chwilę

- Jeśli mu pozwolą, to tak... odpoczywaj, ja skoczę po coś do picia...

Poszłam zajrzeć przynajmniej przez szybę w drzwiach do Michaela....

Zobaczyłam tam obraz, który jasno mi uświadomił, że lekarzowi Evy zależy na wyzbyciu się Michaela...

Zakuli go w kaftan, a on jedynie płakał patrząc na lekarza... usłyszałam ich rozmowę przez niedomknięte drzwi

- Wiesz, że mogę teraz zrobić z tobą co zechcę? I tak mają cię za wariata

- Co ja ci zrobiłem? - płakał Michael - wypóść mnie z tego!

- Nie wypuszczę cię, a jeśli się zaraz nie uspokoisz, to z chcęcią dam ci tu do toważystwarzystwa twoją żonę i córkę

- Czemu mi nie wierzysz? Ja naprawdę nie wiedziałem gdzie biegnę

- Ja ci wierzę... ale nie zależy mi, żebyś z tąd wyszedł... ja chcę się dobrać do twojej córeczki.

- Nie waż się jej tknąć! To jeszcze dziecko!

- Myślisz, że się ciebie boję? Tobie nikt nie uwierzy, bo mają cię za wariata, a jeśli ona spróbuje się wygadać to ją też zakuję w kaftan

Pobiegłam do ordynatora szpitala

- Doktorze! - krzyknęłam wpadając do jego gabinetu

- Coś się stało, pani Jackson?

- Jeden z lekarzy grozi Michaelowi, że będzie się dobierał do Evy.

- Nie rozumiem... gdzie? Na korytarzu?

- Nie... Na psychiatrii...

- Czemu tam?

- Kiedy matka dziewczyny, której krtań przeszczepili Evie, przyjechała i okazało się, że Michael się z nią kiedyś spotykał... dowiedzieliśmy się, że to on jest ojcem tej dziewczynki... Michael zaczął płakać, że ta mała nie dostała szansy na życie takie, jakie mają nasze dzieci i zaczął uciekać i koniec końców spadł piętro niżej... uznali to za próbę samobójczą i teraz trzymają go na psychiatrzycznym i w kaftanie... niech Pan coś zrobi... on nie chciał się zabić...

- Niech pani da mi dwie minuty

- Za dwie minuty, to może być zapóźno. Ten lekarz go nafaszeruje lekami i wtedy gówno zdziałamy

Z Ordynatorem poszłam pod salę Michaela.

Ten dziwny lekarz nadal tam był

- Płacz sobie, krzycz... nikt tu się tym nie zmartwi. Tutaj to codzienność... przyzwyczaj się lepiej, że mają w dupie, że krzyczysz i płaczesz... Ja idę wykorzystać, że twojej żony nie ma w szpitalu i pobawię się z twoją córeczką...

- Nie waż się! - krzyknął Michael i usiłował się wyszarpać z kaftanu

Lekarz chciał wyjść, ale stanął oko w oko z ordynatorem.

- Będziemy mieli do pogadania. - stwierdził ordynator i w eskorcie dwóch innych lekarzy odesłał tamtego lekarza do swojego gabinetu

Podbiegłam do Michaela i go przytułam

Ordynator uwolnił go z kaftanu

- Przepraszam za tego wariata... gdy skończę z nim rozmawiać, to zapraszam do mojego gabinetu... ustalimy jakieś odszkodowanie

Siedziałam przytulając Michaela, a on przytulał mnie

- Gdyby nie to co on mówił... gdyby nie powtarzał że skrzywdzi moją Evunię... uznałbym, że nie ma problemu... ale... ja chce tylko bezpieczeństwa dla mojej żony i dzieci. - mówił przez łzy Michael - ja nie chciałem się zabić... znaczy wcześniej tak, ale to było gdy Eva potrzebowała dawcy...

- To się nawet nie zalicza, bo chciał Pan zwyczajnie ratować córkę

- Co z nią? - zapytał Michael

- Rozmawiałam z nią... najbardziej się przejęła, czy przyjdziesz do niej.

- Zapraszam, możemy iść

Razem z Michaelem poszliśmy do Evy na salę...

Leżała, tępo patrząc w sufit

- Eva? - zapytał Michael i podszedł do niej

Również podeszłam

- Tato? Lekarz mówił, że nie żyjesz

- Mało brakowało, a miałby rację... ale spokojnie córeczko... jestem tu...

- Tato, co się właściwie stało?

- Mi?

- Nie od momentu gdy w nocy ktoś mnie zaatakował

- Trafiłaś do szpitala... chcieli cię dobić, ale Michael im nie pozwolił - wyjaśniłam- próbował się zabić, żeby mogli Ci przeszczepić jego krtań

- To czemu żyję?

- Mieli wśród potencjalnych dawców twoją siostrę cioteczną, ciut młodszą od ciebie... -  specjalnie nazwałam tak dziewczynę, ktorej krtań miała teraz Eva

- Ale... nie mam takiej

- Miałaś... to dziecko siostry LV - odparł Michael

- Ale ona nie żyje?

- Nie... zabiła się.

- Czemu?

- Jeszcze nie wiem - odparł Michael

- Czemu nazwaliście ją siostrą cioteczną?

Michael zaczął płakać i nie był w stanie jej tego powiedzieć...

- Eva... miałyście tego samego ojca... ale Michael tego nie wiedział do dzisiaj

- Znaczy, że miałam jeszcze jedną siostrę?

- Tak... ale Eva, oszczędzaj się na razie głos...

- Ale...

- Posłuchaj Agathy... Eva... naprawdę... lepiej jeśli bedziesz narazie mówić jak najmjiej... na złamanej nodze, też odrazu nie chodzisz

- Ale tato...

- Przyniosę Ci kartki i długopis. Będziesz pisać... tak będzie lepiej