- Michael -

[Do Wydania Albumu: rok, 7 miesięcy, 13 dni]
[13.04.1990]

Nie sądziłem, że wychowywanie nastolatki to aż taka udręka... Za niecały miesiąc Eva będzie miała 15 lat...

[Godz.: 10.45]

- Nienawidzę cię! - krzyknęła zapłakana Eva wpadając do domu

- Eva, co się stało? - zapytałem podnosząc z ziemi plecak, którym rzuciła

- Nienawidzę cię! Przez ciebie, przez ten dom, ty niewiesz co ja muszę znosić!

- Wolisz prywatnego nauczyciela?

- Tak - trochę się uspokoiła...

[Godz.: 22.46]

- Nadal się nie przyzwyczaiłem, do bycia ojcem dla 15-latki

- Oj Mike... Przesadzasz... - przytuliła się do mnie Aga

- Masz śliczne włosy

- Dzięki. Ale mycie ich to udręka

- Aga, przypominam, że jesteś moją żoną, możesz zatrudnić sobie fryzjerkę do mycia włosów. Masz długie, piękne włosy i jesteś piękna. I ja cię kocham. Czy to ci nie wystarczy do szczęścia?

[Do Wydania Albumu: rok, 6 miesięcy, 22 dni]

[04.05.1990]
[Godz.: 8.30]

- Eva... Wstawaj... - powiedziałem kładąc dłoń na ramieniu córki

- Cooo?.... - zapytała zaspana

- Masz urodziny skarbie. Chodź. Prezenty czekają.

- Gdzie? - dalej była zaspana

- Przyjrzyj się. Masz cały pokój tym zawalony. Niewiem gdzie ty to upchniesz...

- Wow... Sporo tego - powiedziała już bardziej przytomnie...

[Godz.: 10.20]

Kiedy Eva rozpakowała swoje prezenty (w tym i listy od moich fanów (kocham was❤️)) zabraliśmy się za planowanie, gdzie to pomieścimy. Nagle coś przyszło mi do głowy. Pokój obok jej pokoju oddałem jej na "graciarnię"

[Do Wydania Albumu: rok, 6 miesięcy]

[26.05.1990]
[Godz.: 9.45]

- Tato, jesteś pewien? - zapytała Eva

- Nie zje cię - odparłem żartobliwie i poszedłem obudzić Agę... - Agunia... Wstawaj kochanie... - pocałowałem żonę w czoło

- Chce spać - odparła

- Oj no chodź - zabrałem jej koc, pod którym spała - musisz to zobaczyć.

- A co? - wstała

- Najpierw się ubierz - wskazałem jej leżące na krześle złożone równiutko ubranie, niemal identyczne, jak to, które sam miałem na sobie.

Świętowaliśmy pierwszy dzień matki, gdzie nasze dzieci coś zrobiły z tej okazji...

- Mamusiu! Zobacz - Kaillie podała Adze laurkę.

- Śliczna, dziękuję kochanie... - odparła Aga

Eva usiadła obok Agi i się do niej przytuliła
- Zawsze będziesz moją mamą... - powiedziała z łzami cieknącymi po policzkach...

***

Kiedy wieczorem rozmawiałem z Agą...

- Nie jesteś zła na Evę, że nic Ci nie dała?

- Nie. Dostałam od niej najwspanialszy prezent, jaki mogłam.

- Moja córka nazywa cię mamą. Nawet ja na dzień ojca niechcę nic więcej.

- Agatha -

[Do wydania Albumu: rok, 5 miesiący,3 dni]
[23.06.1990]
[Godz.: 6.52]

- Jak się obudzi, to nas zabije - stwierdziła Eva

- Oj tam przesadzasz. I tak nic nam nie zrobi.

Doszłyśmy do basenu i zrzuciłyśmy do niego Michaela, którego z naszej sypialni wyniosłyśmy na kocu

- Niech no ja was dorwę - powiedział wynurzając się

Nas obie wciągnął do basenu

- Czyli tak zaczynasz dzień ojca? - zapytał żartobliwie Evę

- No, a jak? - odparła i zaczęła się śmiać, bo Michael zaczął na nią chlapać wodą - Tato, starczy - powiedziała w końcu

Poszliśmy się wysuszyć...

[Do Wydania Albumu: rok, 4 miesiące]
[26.07.1990]

Zaczęłam dostawać pogróżki od Liam'a, ale nie martwiłam się nimi. W głównej mierze, dlatego, że jednak będąc żoną Michaela na dostawałam gróźb od jego antyfanów...

- Michael -
[Do Wydania Albumu: rok, miesiąc]
[26.10.1990]

- Kochasz mnie? - zapytała Aga

- Najbardziej na świecie, kochanie - przytuliłem ją do siebie

- A będziesz mnie kochał, jeśli Liam coś mi zrobi?

- Co by się nie stało, będę cię kochał

- A jak mnie oszpeci?

- Zawsze będę cię kochał

- A jak znów mnie... No wiesz

- Zawsze będę cię kochał i zawsze będę przy tobie

- A jak umrzesz?

- Przyjdę w nocy i będę cię straszył jako duch - zażartowałem

Zaplotła ramiona na mojej szyi i zaczęliśmy się całować. Upadliśmy na łóżko.

- A gdyby to był ostatni raz? - zapytała nagle

- Nic. Gdybyś zniknęła, umarłbym z tęsknąty za tobą

- Bajerujesz mnie jak każdy podrywacz, porywacz, albo morderca

- Ale ja cię nie skrzywdzę w przeciwieństwie do ty dwóch ostatnich

- Gdybyś mógł coś we mnie poprawić to co by to było?

- Mniej nieufności do bliskich

- Ja Ci ufam, ale... No zrozum. Po tym, co przeżyłam, niejest chyba dziwne, że mam jakieś swoje niepewności

- Ja cię rozumiem - znów się całowaliśmy

[Do Wydania Albumu: 11 miesięcy, 2 dni]

- Tato! - prawie 5-letni Kaillie i Brandon i prawie 4-letni Janet i Adam mnie obudzili - Tato Mikołaj przyszedł

- Tak? Chodźcie, zobaczymy co przyniósł. - razem z dziećmi zszedłem na dół...

Matko, jak one się cieszyły z tych biletów do Disneylandu w Paryżu...

- Hej, widzę, że maluchy już się dopadły do swoich prezentów... - usłyszałem za plecami, głos Evy

- Tak. Sprawdź co ty dostałaś - odparłem

Otworzyła swój prezent
- Dzięki... - powiedziała przytulając się do mnie - skąd wiedziałeś?

- Mam swoje sposoby. Sam mam permanent na brwiach. Ja Ci na luzie pozwalam na tatuaże i takie inne.

- Dzięki tato... Mogę Ci coś wyznać?

- Słucham.

- Podoba mi się jeden chłopak, problem, że on ma dziewczynę - usiadła skulona i oparła głowę na moim ramieniu

- Bywa... Zobaczymy. Może weź zrób imprezę, nawet tu, I go zaproś i jeszcze kilka osób, żeby niebyło.

- Pozwalasz mi zrobić imrezę we własnym domu?

- Pewnie. Młodzież się musi wyszaleć

- Dzięki tato - przytuliła się do mnie

[Do wydania Albumu: 10 miesięcy, 5 dni]
[21.01.1990]

- Mamo! Tato! Wstawajcie! - Janet i Adam nie dali nam spać

- Co jest? - zapytałem

- Mamy urodziny - odparła Janet

- Naprawdę? - udałem zdziwienie - A no tak... To co robimy?

- Jestem głodna - stwierdziła i zaciągnęła mnie do kuchni

- Chcecie płatki? - zapytałem

- Tak - odparli i niemal jednocześnie...

- Tato, dostaniemy jakiś prezent? - zapytał Adam

- Tak... Mam dla was niespodziankę, ale csii... To też prezent dla Kaillie i Brandona - postawiłem przed nimi talerze z płatkami

- A co to? - zapytała Janet zabierając się za śniadanie

- Zjecie, to zobaczycie...

***

Po śniadaniu pokazełem całej czwórce ich prezent. Dostali osobne pokoje: Kaillie i Janet zostały w dawnym pokoju, a Brandon i Adam dostali osobny

[Do Wydania Albumu: 9 miesięcy]
[26.02.1990]
[Godz.: 5.30]

Zaraz miałem wychodzić na nagrania. Spojrzałem na kubek z kawą i dopiłem jej resztę. Upewniłem się, że na kartce napisałem wszystko.

- Tato? Gdzie idziesz? - zapytała Eva stając przedemną

- Na nagrania do albumu. Chcesz iść ze mną?

- A mogę?

- Jak zdążysz się przygotować w 5 minut to tak

***

- Tato... Ile miałeś lat, gdy zauważyłeś vitiligo?

- Coś koło 14, czemu pytasz?

Odgarnęła włosy i pokazała mi kilka białych plamek na twarzy, przy uchu

- Oj, nie martw się... - pocałowałem ją w policzek - Przecież ja się od ciebie nie odrzucę nigdy

- Tato, ale jeśli to zacznie postępować? Jeżeli będę wyglądać jak krowa?

- Eva, nie martw się tak. U Emrsa skończyło się na plamie na udzie. Po za tym, to tylko kilka małych plamek, które bez problemu zakryjesz makijażem

- Jak ty?

- Tak... O jesteśmy. Chodź, zobaczysz jak twój ojciec pracuje.

- Agatha -
[Do Wydania Albumu: 8 miesięcy]
[26.03.1990]
[Godz.: 7.18]

Zauważyłam jak po kuchni kręcił się ten pomocnik ogrodnika, ok, może przyszedł się napić....

- Pani Agatho - pomocnik ogrodnika podszedł do mnie, gdy czytałam na zewnątrz książkę

- Słucham?

- Tak pani tu siedzi od kilku godzin... Pomyślałem, że zrobię pani herbatę - wyciągnął w moim kierunku kubek ze wspomnianym napojem

- Dzięki - rzuciłam i przyjęłam od niego kubek. Wzięłam łyka - mniej cukru, tak na przyszłość...

- Michael -

- Aga, o co ci chodzi? Czemu płaczesz?

- Zobacz! - wcisnęła ki w rękę swój tefon. Pełno gróźb od Liam'a

- Niebój się go. Obronię cię

- To gdzie byłeś gdy mnie porwał?! I gdy... - urwała. Wybuchła płaczem

- To był tylko jeden raz. Po za tym, kilka godzin później podciąłem sobie żyły, żeby on cię nie zabił

- W takim razie, gdzie byłeś gdy mnie pobił, przez co straciłam dziecko?!

- Poznaliśmy się później, a odpowiadając na twoje pytanie, myślałem o samobójstwie. Właściwie wtedy szedłem do wynajętego, tylko po to, mieszkania, żeby się zabić. Nie miałem nawet 18 lat

- Ty nie rozumiesz! Nie dasz rady mnie obronić! Ty się boisz bardziej niż ja! Obronić dasz radę nasze dzieci! Ale ani mnie ani Evy nie obronisz! - wybiegła z pokoju. Kilka godzin później przyszła do mnie wiadomość od Liam'a:

"Jak chcecie zobaczyć ją żywą, to radzę szykować całą waszą kasę!"

A podspodem zdjęcie związanej Agi...

[Godz.: 18.30]

Usłyszałem pukanie do drzwi. Otworzyłem. Zatkało mnie. Poraniona, pobita i ledwie żywa Agatha stała po ich drugiej stronie. Zobaczyłem biegnącego w kierunku budynku Liama. Przyciągnąłem Agathę do siebie. Liam wpadł do naszego domu wściekły i z bronią.

- Czego ty od nas chcesz?! - zapytałem

- Życia! Jej życia! - krzyknął i skierował pistolet w kierunku Evy. Mnie sparaliżował strach i mogłem tylko patrzeć.

Liam przeładował broń i już miał zastrzelić Evę, kiedy Aga (która nie wiem jakim cudem wyślignęła się z moich ramion) ją osłoniła i dostała kulkę koło serca.

- Nie!!! - krzyknąłem rozpaczliwie i klęknąłem przy niej - Aga błagam... Nie... Nie umieraj... - zacząłem płakać... Nawet nie zauważyłem, gdy Liam uciekł, I gdy Eva wezwała pomoc...

Agatha, moja kochana Agatha, wylądowała w śpiączce...